те (зам.) - прашува (гл.)

- Те прашувам дали си комита, дали имаш врска со динамитот?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Јас сум млад човек...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во креветот до тебе, твојата девојка насмеано те прашува: „Што ти е? Толку ли те плаши сексов со мене?“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Кој те прашува од каде дошло? Важно е поубаво.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Што му згрешив јас нему? Зошто, еве, те прашувам златен Господе!“ рече прекрстувајќи се неколку пати.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
МАРА: (на Анѓелета). Види таму што те прашува татко ти!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
-Не те прашам за патот кон сонцето, за легендата на Икар! Те прашувам за копнежот по мојата девојка Ирена.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А мажот си е маж: ти бара да му ставиш, да му постелиш, да му одиш по бесот. Не те прашува дали можеш. Тој е секогаш поуморен од тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога има војна секогаш зимите се длабоки, а имањето ти рика, му се јаде. Не те прашува дали имаш, ти бара. Сите сечат за козите, јас за кравата, за магарето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А ако не беше поп-Паун да ја свети куќата на Богоевци, а? Што ќе станеше, те прашувам?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лицето му пламна. - Што? Што рече? Те прашувам, што рече?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ма, дај Радо, не врти како дожд околу Крагуевац. Кажи ми што сакаш да ми кажеш. - Па кога веќе запнуваш, отворено те прашувам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Те прашувам, но, се прашувам и самата, како е можно скинатото парче „коприна“ да биде мерило за женската верност или неверност? - рафалите на Рада не престануваа, куршумите летаа на сите страни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- А птицата? Другиот не одговори. Се оддалечуваше.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Те прашувам – ќе се качиш ли на дрвово? - Не, - одмавна со рака дебелиот. – Ти го слушна кивањето, ти качи се. - Ќе се качам, - се закани долгманот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Бургиба повторно се огласи: - Кој е тој, те прашувам повторно?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој е - Јас не те прашувам за програмата, ниту за партијата. Кажи ми од кој фис (племе) е!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А она што најмногу ме погоди, беше тоа што сфатив дека ме сакаш и многу ти значам, иако во последно време беше некако груб со мене, како да имаше некоја пречка меѓу нас двајцата, како да имаше поставено некој невидлив ѕид, па не можев да допрам до тебе, не дозволуваше да те жалам. да те тешам, да те прашувам како ти е.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Постојано те прашував: „Сигурно ли е празна?“ Ти ми одговараше да не се грижам, дека внимаваш на тоа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Помал отпор е кога човек те прашува едно а ти му одговараш друго, или буквално е поголем отпор? (Ние, ко сурфери, разбираш сме стручњаци за отпор, па оттаму заинтересираноста.)
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Гласот му пробиваше како челик: „Те распитуваа и те прашуваа за мене?“ „Да, не многу“, одговори.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Што беше тоа, те прашувам, Марија? прашуваше сега гледајќи темно во палјачото.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не те прашува каде. Ни како.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
„Што си се загледала?“ Маргот молчеше. „Одговори ми кога те прашувам!“ Ја турна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Знаеш ли, Том, како дојдовме до оваа состојба, градовите во пепел, патиштата разорени од бомби, а половина од нивите блескаат ноќе од радиоактивност? Мала белја ли е тоа, те прашувам?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога веќе ги натоварив бурињата и ја потерав маската, нагоре, свртев глава кон гробиштата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Има ли таа кралица, те прашувам јас, пушкомитралезецот на првата десетина, трет вод, втора чета на првиот баталјон на сто петтата бригада, има ли таа кралица барем малку ум штом од топлата вода во широката и долга када оди под дожд?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нејзиното око не погледна на друг маж откако Крсто си замина за Америка и ниту на еден маж таа не му дозволи да го допре нејзиното тело.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ете, те прашувам тебе што си постар од мене и што си видел повеќе во светот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Момчето што седеше покрај мене се поднамести и, шепотејќи, пак рече: - И и и, мајќата!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ами каде тоа пред тебе, човеку? - Ајде, ајде, тргнувај.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А зошто, бре, неранимајко, - трас - се слушна шлаканица и пцост - те прашувам тебе, никаквецу, си ги замрзнал децава, а?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А тој ми рече: - Господинот офицер те прашува дали си од ова село. Реков – да.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ете, јас, сакатиот Нумо, кому и јазикот сакаат да му го откорнат затоа што вака прашуваше, те прашувам тебе, што си постар и што си видел повеќе од мене, ама не си го видел Грамос, не си го видел Вичо, не си ги видел сакатите девојки и момчиња и не си се запрашал како ќе го поведат орото свадбарско...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А нашинчето ми рече: - Мајче, овој вели дека куциот пес ти е син, а не тој...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги кршеа крстовите и ги фрлаа во огнот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Така е, троа е... одвај грст или шепичка...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- До стрништето? А што си барала таму, те прашувам јас тебе?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Никој не те прашува дали сакаш и дали можеш. Оди таму и — одиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Рафална стрелба е основен начин на гаѓање со автомат, му велиш, а тој те прашува кого треба да го убие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти иде за смеење, а тој те прашува што е смешно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не те прашуваат очите кај ќе ти ја свртат главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никој не те прашува, дали можеш, што се вели, дали те пушта маката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гладта не те прашува кога сакаш да јадеш, ми вели таа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не те прашувам за жената, вели, те прашувам за месечината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас те прашувам за машко, ми вели тој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето те прашуваат кај да одат, а ти не знаеш што да им кажеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И... И доста ме давиш! - Не те давам, туку те прашувам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Петре учителот едно време внимателно го гледаше Јолета наш право в очи а потоа му рече: - Прво ќе те тепам тебе ако не седиш мадро и ако зборуваш кога не те прашувам. Разбра?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Јас те прашувам тебе дали можеш да направиш ем да ми расте косава, ем да не ми биде долга.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Белки не те јаде некоја мака? Извини, што те прашувам вака отворено.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Палтото ми остана во Охрид, утре ќе ми го пратат, па затоа те прашував дали си дома, веќе како божем надмено и ладно мрмореше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Јас ништо не им признавам. Сигурно некој ни го украл печатот, му велам на тој еден истражен што им беше. Ама кој те прашува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)