те (зам.) - нарече (гл.)

Топли очи кои ми донесоа радост во срцево и мир во душава.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со себе си): Види го ти него копил, и јас Грк, ама и тој погрк! (седнува прилепен до Николакија и со смеење): Бре, само што те нареков кир Николаќи и стана итар како мене.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Де бре, Филипе, не биди дедо - ајде да не те наречам баба.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во сите останати мигови само сакам да си покрај мене, да јадеш нешто висококалорично (како, на пример, свинска глава) да те наречам кит и тој збор да стане комплимент само затоа што се однесува на тебе. * Запис за љубовта сфатена на прехранбен начин, пронајден во печена свинска глава
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
„Како ме нарековте?“ „Што?“ Докторот се збуни. „Како да те наречам освен Чарлс.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ја немам дарбата на Хорациј да те претворам во стихови, но можам да те наречам љубов, зошто Ти си љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Те слушнале други. Тие и те нарекоа предавник.“ „Тие и ти со нив, мамичката твоја.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)