Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

- Кажи. Не викај те молам. Што ти е? - Станувај Кире бргу!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Легни полека те молам внимавај. –тивко ѝ шепотеше...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Те молам кажи ми од што проникнува мудроста во тебе, од каде ти се познати правилата на однесување, бидејќи ти не знаеш ниту да читаш, ниту да пишуваш, а сепак можеш, праведно да се поставиш, да расудуваш?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

- Остави го, те молам... немој да ми го споменуваш, - рече Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

„Ако си дошол да ми ги пренесуваш озборувањата на маказарчани“, реков, „те молам да станеш и да си одиш. Гнасно ми е веќе“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Ама, Хана, не се возбудувај, те молам, јас навистина не мислам да те вознемирувам, па ова е само детска игра, мантика, еден вид социјална забава.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

„... Марк, помогни ми за ова, Марк, ти го знаеш ова најдобро, Марк те молам направи ми услуга ...”, беа клучните зборови на кои не можеше да им одолее.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

„Татко те молам! Мисли на нешто убаво.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„О, Марти, те молам, не пувај!“ А лифтот беше малечок: нивното смеење го исполнуваше, се собираше околу ѕидовите.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Те молам веднаш одговори ми дали можам да ви пријдам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

А ако пак не ме сакате и ме сметате за непријател, те молам речи го тоа само со еден збор, па - како што дојдов - така и ќе си заминам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Сирота мајка му. Јас го имам дома, тука да го гледам и негувам.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Те молам, мамо, не плачи. Не можам да си простам. Толку големи грижи ви сторив. И трошоци.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

А таа, кутрата...“ раскажуваше мајка му на Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ќе помогне ако молиш и ако ја спомнеш БАБА. Зацимолив како потфатено кутре: „Тато, те молам. Не беше од инает.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тоа ви е како она песниче: „Уште една. Чекај, те молам, уште една, уште една! Знам една добра.“

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Побрзај, те молам... Ја тргна пак гласот на Драган. Сашка како да се исплаши, затрепери.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Таа пак: Не, пукнат е лустерот!... Тој се нервира: Запри, те молам...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

За час се прибра и одвај чујно, уморно му рече: - Не чекај ме, Драгане! Оди си, те молам.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Но сега те молиме врати нѐ пак на Земјата. Снежана ќе се разбуди и ќе нѐ бара.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

„Те молам, Кети, дозволи да ти помогнам.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

- Таа те моли, Карамба-Барамба. Да бегаме.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Дури и сите градови и сите големи реки - Нил, Амазон, Темза, Влтава, Дон, Дунав.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Но не заборави дека сум те молела, Јан Лудвик“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Погледнав молбено во Земанек и реков: „Те молам, ако си ми пријател, остани со мене. Пушти ги да си одат“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Те молам, му реков. Ќе одиме пешки, по пругата, до Велес. Морам вечерва да ја видам Луција!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Те молам: пушти ме во одајата на прокобата и јас ќе видам: ќе прочитам, ќе го растолкувам напишаното и мирот во тебе ќе се всели, и во твоето царство.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Те молам, Земанек“, реков. „Те молам како Господ“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ќе ме погледнеше со неверување и со (зафркантски?) ужас и ќе ми викнеше: „О, не.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

КАДАР (34) назад на (25) ЏОАН: Барбара, те молам!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дечко ми ќе подзастанеше, попарен, додека му покажував некој кандидат и додека му кажував дека мислам дека е возможен или барем замислив избраник за мијалник.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дај кажи дека не е тоа!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Немој, те молам.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

-Навистина? – запраша Еразмо. – Каква причина пак сега, те молам, старче?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Те молам кажи ми. - Ајде не прашувај, не е тоа муабет за деца.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

„Те молам една да испееме, триесет праам за некој саат“ – упорен е во некакво барање младичов.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Ти пожелувам, не, те молам, да си најдеш друг маж, достоен за твојата љубов, и нему дај му ги своето срце и својата љубов, дај му ги оние радости што ги чуваше и ги намени за мене.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Никогаш пред тоа не беше замолил, како дури и молбите да ги чувствуваше за пресилни барања.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Не плачи, те молам,“ повторуваше.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ќе ти направам кукла дома, и ќе ти ја донесам утре.“ „Те молам,“ рече.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Чувствував како бунилото полека заминува, и наместо него ме совладуваше тонењето во горчлива болка, и затоа го замолив: „Те молам, оди си.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Го направив оној наш таен поздрав од времето кога бевме деца: ја испружив раката, и со моите прсти му го допрев челото, па носот, па брадата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И така ѝ зборував на Клара за Сара, ѝ кажував за пеперуткарникот, за пеперутките кои слетуваа на нејзиното тело, за поезијата која Сара ја читаше, ѝ кажував толку нешта кои некогаш се случуваа, ги кажував како да се случуваат сега, и само едно нешто премолчував, она кое беше доказ дека тоа што го раскажував е присутно само во минатото и во сеќавањето за него. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Веќе подолго време не беше нежен со мене, а сега за првпат беше груб.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Додека ја гледав како е препуштена на некоја празнина, се сеќавав на зборовите на Сара: „Те молам, не заборавај ја Клара, и помогни ѝ ако можеш.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Не,” рече тој. „Те молам оди. Сам треба да одам.“ Ме истурка до вратата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сити сме и од тескобите и од тешкото време, особено во ова наше време. Затоа, пријателе, те молиме да ни ги ископаш очите зашто веќе не е за гледање, не е за слушање.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ете, така, почитуван мој М., те молам да ги примиш надоблачние, небесните поздрави од стрико ти Бојан Домански, ни рајски ни адски туку средински.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Да затоа дојдовме да те молиме да ни даиш еден урнек, за каков сакаш да ти го напраиме и до вечера да ти го донесиме, дали дебел го сакаш, дали танок.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Во столнинава кај што седам немат таквоо девојче; јас сакам да сториш еден завмет: твоја милос да прошеташ по сета царштина моја ида ми најдиш едно такво девојче како што ти кажав.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Добровечер, бабо - је рекол ќелешот, те молам, стара мајко, ако не ми даиш малце вода да се напијам, оти цел ден кај одам и нигде по патој вода не сум нашол.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Бре, ќе се носиме еден други - му рекол чоекот - кој ќе н¯ види, ќе ни се смеи!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

А грозна смрт ги зафаќаше; кравите, воловите, телињата, умираа од надуени меови, со кренати нозе како на гајда; од устите им течеше пена и недоџвакано зеленило; очите им беа испопулени, ишиклени; главите ги држеа свртени кон небото како да чекаа од него спас или навалени на едната страна како да се одмораат и спијат; опашките кренати и извалкани од лепешки; пред да умрат, испуштаат издишки, јачат како човек што тешки болки го притискаат; преткаат, клоцаат со нозете како од нешто да се бранат; ако се згодиш тука крај нив, те гледаат милозливо, те молат очекуваат од тебе спас;

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„И? И? И, што се случи? Раскажи, раскажи, ама те молам мамо! Што се случи со огнот и со водата... има ли среќен крај приказната?“ „Е, дете, дете...“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Еден филџан зејтин те моли мама да ѝ позајмиш, дека замати торта, а ни снема, па ќе ти врати до утре“, се „циганиш“ од вторите соседи.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Само, се плашам дека нема да ме пуштат од овде, па би те молел да запишеш сѐ што ќе ти кажам и еден ден да го објавиш и да побараш правда за мене“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Отсекаде раце се подаваат, те дрпаат за лакти, за скутина: те молат да им дадеш нешто. А што да им дадеш кога и ти си како нив.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А знаеш ли ти дека не умееш да разговараш со луѓе? Те молам, знаеш ли тоа?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Јас те молам попушти, оти самата чу со ушите твои кога кажа, дека ќе ја попрска куќава со гасие и ќе ја запали сосе нас.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Готов сум и на колена да те молам...

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Те молам! Само да не се колнеш во љубовта.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, кога сме веќе кај креветот, те молам тоа да биде француско легло, сѐ уште ја чувствувам пружината на оној твој кревет во Скопје.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во раката држиш цвет, сакаш да го подариш, те молам дозволи ми да бидам дршката на розата.

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

- „Петрович, те молам,“ му велеше Акакиј Акакиевич со молбен глас, не слушајќи ги и не трудејќи се да ги слушне зборовите изречени од Петрович и сите негови ефекти, „закрпи го некако, да послужи макар уште малку.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вечер Понекогаш е нежност, една ненадејна и потребна нежност кон онаа што не е кралица и што си постои којзнае каде.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ќерко, тоа беше последен пат да те молам да ме следиш на пијано. Се изрезиливме.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ама да не му кажваш на мама, те молам.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Го заврши писмото и ѝ го подаде на сестра си: „ Тине, само една молба: те молам оди во петок во 18 часот на клупата кај сато и дај му го писмово“ и легна во креветот додека од очите и извираа солзи.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ќе те чекам пред „Манаки“ во 15.55 часот, во петок попладне. Ако не можиш те молам пиши ми.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Пријателе те молам одобри ми ја желбата да ти раскажам за еден настан, навидум толку безначаен и сепак за мене заради нешто необичен, да не речам голем и незаборавен.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Зарем не е глупаво? Истреси ме малку, те молам.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Постои една партиска парола што се однесува на контролата на минатото“, рече тој. „Повтори ја, те молам.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Вистината, те молам, Винстоне. Твојата вистина. Кажи ми што мислиш ти дека паметиш.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Те молам да запаметиш, во текот на целиот наш разговор, дека можам да ти нанесам болка во секој момент и до кој степен сакам.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ој не барај така братски, брате, те молам, брат сум ти, но Исус не сум за така да давам...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Повеќе пати одев кај дежурните, сестрата и докторот, да дојдат и да видат што се случува. Како и секој ден ти донесов разни јадења, те молев да јадеш, но ти ме одби.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Имав прилика еднаш да видам при копањето на еден гроб, трупот од човекот да е свртен наопаку на мев: оживеал по закопување во гробот и во маки завршил. Затоа убаво да проверите, те молам.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Од смртта не се бега, синко. Само те молам пред да ме закопате, да проверите дали сум наполно мртов.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

ЉУБА: Сѐ, сѐ. Мамичке, јас веќе сега ќе заплачам. Оди да спиеш, те молам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Да го гледаш и да го молиш и да те моли и двајцата раце сте престорени само да молите нешто да молите Дур да слета морна пеперутка и да те гушка и ти да ја мачиш и ти да ја убиеш со едно молчење на сите камења брат да им бидеш и да гледаш како нестануваш полека кожата како ја пробиваш од себе во попладнето од попладнето во припекот како се сокриваш и пак легнат точно кај што си да се најдуваш и да молчиш.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Денес сум тука, утре ме нема, оти ќе одам туѓа туѓина...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Стрина ти Стојна те моли, ако можеш, нешто за Славчета да сториш.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

„Августе! Августе! Слушни ме, богати! Слушни ме! те молам! Богати Августе! Пак ќе легнеш болен!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Судбината нè носи!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Премногу доцна!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

„Ама...“ „Те молам! Ако можеш услужи ми и не ме прашувај. Сега немам време да ти кажам... Должен нема да ти останам...“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Заспивав. Чуј, ме тргна. Не оставај ме сега, те молам, не оставај ме. Јас не можам пак да те сонувам мртов. Кажувај ми за Конго и за златната врвица на антилопите.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Чунки сам знаеш ти стрико; те молам, стрико, ако е кабил, кажи ми како ти е името? ( „Името ми е, Силјане, му рекол домаќинот, Аџи Кљак-кљак, внучко!“)

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

– „Аман, оче дуовниче, те молам, земи ме и мене со тебе на аџилак, за да се сторам и јас еден аџија, да и да умрам да не жалам“.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

„Гледај, те молам“, му се насмеа в лице, „ако си ти личноста која од толкавата зацапаност може и да се разболи, и ако цениш дека токму јас сум спасителката што може да те исцели, речи го тоа директно, а не во трето лице!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Гледај ја те молам. Појадок од весник! - се смее Виктор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Замисли си, те молам, нѐ сместил негде, на некоја страничка од своите забелешки!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Внимавај, те молам, ќе ми прават проблем во редакцијата.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Еј, те молам, запри тука!

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Патникот, му јавија, ќе го чека пред блокот Б13.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

„Те молам опушти се“, рече таа. „Слушнав што се зборуваше утринава, но треба да си ги видиш очите — повторно ти треперат од нервоза.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Мамо“, рече, „доведи доктор повторно, те молам. Болен сум.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Таа речиси на колена го молеше Зрновски да му ја објасни на Самоников смислата на созревањето и на бербите: „Објасни му, те молам, сѐ за плодовите“, инсистираше таа.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Стани, те молам, - рече молбено - и погледни дали сѐ уште стои бандерата...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ристевци и Петревци те молат да се распрашаш за нивните и да ни напишеш како се.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Еден од Брезница, речи, ќе те моли нешто!...

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- И ти ќе видиш дали ќе те молиме, - му врати Трајанка.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Натепај ме, убаво натепај ме! Само, те молам, зборувај ми. Не можам кога не ми зборуваш...

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Види те молам, да извиниш, а од кога ти се стори Русинка?“, забележала со многу право Трајчеица.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И зошто одненадеж, паф, се измазнува ко песја муцка ко опашката на Макс мачорот, душичка (врати ми го, те молам!); „Простете, не беше намерно“, вели езерото ми ги краде зборовите небаре расипало скапоцен предмет а јас, како ништо да не било скокам во него пливам, и нуркам, и го гушкам и повторно го сакам, свежо (макар што јас не знам што всушност значи да сакаш)!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Психотопонимите подвлекувај ги флуоресцентно и со паузи земи бриз од душата, вишокот од неа земи го, те молам клучот одложи го за полоши времиња. Развласти го.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

КЕВА: (Дури сега го согледува ножот и премира од страв.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Затоа последен пат те молам, кандисај! Дај ми изин! Чекаат мој збор, јас чекам твој...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

По некое време реши да ми ги скрати маките и ме прекина: - Уморен сум, - ми рече, - те молам, не ме гњави со глупости.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Овојпат побрза од неа, ја тргнав раката и мачката само ме прострела со жолтите очи.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

— А таму не те молат, вели, таму токму-нозе ти скокаат меѓу ребрата, меѓу дробовите.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Не станува, вели и те моли тебе да ја будиш.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Убавице, замоли младоликиот старец со расплакан глас – те молам како божица, дур не сум поулавел, сврти се на другата страна!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Дедо Мраз го ставил своето огледалце на капката, односно на празнинката од глобусот, и замолил тивко, тивко: ОГЛЕДАЛЦЕ, ОГЛЕДАЛЦЕ, НАЈВЕРНИЧКО НА ДЕДО, ВО ГЛАВАТА ДАМНА МИСЛА ЧУДНА ГЛОЧКА: КАЖИ МИ, ТЕ МОЛАМ, ШТО ЛИ СЕ КРИЕ НА ГЛОБУСОВ ЗАД ПРАЗНАВА ТОЧКА?

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Продолжи, те молам, и со малку повеќе чувство во гласот...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Што се случува со тебе, Ведане? - ми свика наставничката Трпана. - Те молам, концентрирај се на пеењето.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Раскажувај, те молам, - ми се обрати мене.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Ведане, те молам, облечи се пристојно и немој да се оддалечуваш од зградата, за половина час имам намера да одам кај Билјана на Славко.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Немој, те молам Малина, - ја прекина татко ми, - детето има право, зборува од лично искуство.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Објасни ми, те молам. - Уф, - се згрози момчето, - какви лигави зборови употребуваш: те молам. Мамин син, галениче на тато, нели?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Мајка ми му се молела: „Лазо, те молам, ако останам жива, ќе го купиме волот“.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тетка Перса, пред таа да се досели, ангажира молер да ја освежи куќата, дури ја праша случајно можеби сака некоја друга боја на ѕидовите а не бела, Не, ѝ рече Пелагија, те молам тетко Персо, не арчи се, за наска ова е рај наспроти црната дупка во која живееме.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

А таа, стегната во неговата узенгија, се молеше, колку за да го заузда стравот, толку и на пусија, иако со окови на нозете: „Господе златен, да биде ќерка, те молам!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Света, премила мајко,“ рече таа, здржувајќи ги солзите, „те молам, жити светиот син што го држиш во пазуви, фрли еден зрачец врз мене, ќердосај ме со рулче, та и моиве очи еднаш да престанат да солзат.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Хармонија е предмет што треба да го положам во септември ако сакам да фатам услов за трета година, а колку е досаден и тежок, поим немаш!