сѐ (зам.) - изгледа (гл.)

Истата мисла, по сѐ изгледа, им дојде на ум на сите во ќелијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Помина, по сѐ изгледа, уште многу време.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За почеток, сѐ изгледаше безизлезно и беззначајно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во текот на годините тој гордо присуствуваше барем на десетина вакви отворања додека угледот на Џоен полека но сигурно растеше до својето сегашно угодно ниво меѓу колекционерите во областа; ова секако ќе му биде последно, како што и многу други неодам­нешни настани нужно беа, што тој го сфаќаше или едновремено со нив или ретроспективно: неговото последно лето во нивната викендичка на островот Фенвик, последниот метеорски дожд, последниот сет тенис кога неговата сла­бост ескалираше, последната величествена октомвриска промена на бојата на лисјата во „нивната” долина, а сега, по сѐ изгледа, и неговата последна посета на овој убав град.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Треба да си одиме Цви”, го преколнуваше, „токму сега кога сѐ изгледа средено.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој долго молчи. Потоа се врти кон неа: „Многу инвестирав во ова место.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но, по сѐ изгледа – најмногу сака да си игра со муви.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
По сѐ изгледа стануваше збор за црвец бидејќи старецот рече дека му се гади од суштества без опаш и без глава.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Зуи внатре шармантниот шум на душата ја влече назад но таа по сѐ изгледа ќе стане од леглото и - по кој знае кој пат - ќе се врати во стварноста без лажна надеж.  За жал, добата на лесно самозаблудување за неа е далечно Минато.  Депресија: квечерина  Раз-сони се.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А пред сѐ изгледа и од корисноста на својот храбар зафат, на есента да ѝ подари доволно жолтило.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
ШЕГА
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, привидението било многу високо по раст, имало огромни мустаќи и упатувајќи се по сѐ изгледа кон Обуховскиот мост, наполно исчезнало во ноќниот мрак.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)