си (зам.) - ми (зам.)

Франц се протегна и рече рамнодушно: - Истај се. Никакви пари не си ми дал.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Овој пат, речиси, двете дојдоа во исто време. - Здраво! Па каде си ти? Цела недела не си ми се јавила.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
КОСТАДИН: (Восхитен од неа). Нешто си ми, Симке, бело променета, во невестинско руво...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: Колку силно ме чукна, машко ќе биде!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А јас дојдов да ти се оддолжам, не си ми ги оставила децата на сокак“, без благодарност во очите рече тој.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Боже, боженце, шшш, тивко и со молбите и со молепствијата, и со поплаките и жалопојките, да си ми вековен, шшш, амин.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
АНА: Их, блазе си ми, има да пеам, да скокам, да играм!... (Потскокнува од радост.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Само ова со кичот, малку претерува. - Како можеш – му вели на Саше – толку да далдисуваш во тие песни, а некој музичар си ми бил!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Џабе учиш средно музичко, како мислиш да продолжиш на Музичка академија кога сериозната музика не те интересира, туку сè овие твоиве турбофолкериве? Не е во право.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ничкосаниот чун пред куќата му служеше како маса: на него јадеше, на него пиеше, на него риби чистеше, грав требеше, зелки сечеше; отпадоците им ги фрлаше на гуските во езерото, кои, кога ќе го видеа, се собираа од сето село; тој им ги фрлаше отпадоците в клун и им велеше: „Лапни ми, да си ми здрава - дур' не ми паднеш в тава“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Е тогаш добро си ми дошол во куќава. (Се ракуваат и така држејќи се разговараат).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
... Погледни ме веднаш сенко моја што така немо си седиш и залудно ме следиш Не заборавај сенко, си втора по судбина, после мене А мора, мора да си наследила барем нешто од она што јас вешто некогаш го правев а ветерот го однесе за навек Побарај ме сега види Во мојот дневник Дали јас некогаш те славев и оставив аманет да продолжиш по мојот пат Заборави засекогаш на моите патила Извини за она што некогаш те мамев Врати ми сега, ако не си ми вратила
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
- Е па, дали блазе си ми или еба си ми, како ќе се земе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Чекај, позната си ми! Се сретнавме на палубата на „Морфеј“ кога се случи бродоломот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Како второ, ме запросуваш а не си ми купил ни прстен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Што си правела со компјутерот! Сѐ си ми избришала!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Мажот и жената, да простиш, ќерка си ми ти мене, не ме личи да ти речам, ама мажот и жената под ложник се засакуваат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Те затворив во молк, во својот молк, а еве пак си ми тука како студен кладенец како свежа капачка в треви.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
-Само ако си ми ја спомнал уште еднаш таа проститутка!...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Насмевнатиот лик на баба светна низ замагленото стакло - и една дланка за поздрав, и набргу топла прегратка: „Си ми пораснал, мил на баба!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Оди си! - смуртено му рече таа. - Не си ми пријател штом го навредуваш стариот даб!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тогаш ми текна дека човекот вистина не зборува ни бугарски, ни германски. - Многу си ми познат по зборот и по гласот, вели, имав еден брат исто зборуваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ни најмалку не си ми од помош“, рече таа. „Ниту најмалку.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)