си (зам.) - тече (гл.)

Кај Сукаловци животот почна да си тече нормално. Мажите одамна ја привршија сеидбата; жените ги уредија каците и легнаа на женските работи околу разбоите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во овие списи, животот сам си се бележел, сам си течел...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Можеше и да не се случи ништо особено, ќе си течеше и натаму сѐ без потрес, само да не го донесеше патот тоа девојче пред Боцевата берберница.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе завене малку Соколе и пак се разбудува, и сѐ си тече тоа изворче од милозливост, а на јасното септемвриско небо, кога да се разбуди, сѐ подруги ѕвезди се наднесуваат над него, како да сакаат сите да стигнат на ова ноќно празненство и да пеат тихо -„уневести сја“.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И покрај тоа што сѐ уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1.  Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Небаре сакаа да се утешат со реката што мирно си течеше, како и пред векови, како и по векови.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И така, во намисувања за деновите на пониженост и миговите на гордост заради тоа што се успеало да се опстане и да се пркоси на сѐ што било туѓо, немило и недраго, омразено и мрачно и што било судбина натурена со туѓа рака и волја, си тече животот во тесната котлинка меѓу коњушниците, подгниените бараки, трите казани, прашливото џаде, камионите што двапати на ден пренесуваат ранети и оздравеници, лелеците и тажалките, полудените, падавичарите и црневицата расплакана, болна од чемери и исчекување.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тие оставаа работите и понатаму да си течат како што си течеа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Реката си течеше како секогаш, сенката на големите тополи проигруваше во зелено – синкавата вода на реката.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Времето си врви и Луда Мара си тече - загадена и заробена од секаков отпад. „Следуваат потписи“ - заврши Војче.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Водата си течеше и натаму мирно. Како и во сите времиња.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сѐ мораше да си тече спонтано. Безброј пати си префрлав што не ги запишував Мајкините кажувања, немајќи тогаш ниту свест ниту мисла дека, еден ден, ќе пишувам книга за Мајка. Книга за Ервехе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Чешмата нека си тече - ѝ велам. - Се освеживте и сега да одиме.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Значи, јас стојам како будала и чекам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така - редот пред касата си тече. Така - вратата се отвара на улица, влегувајте.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)