Витгенштајновски кажано, секој таков говор не само што не објаснува ништо, туку во суштина создава философска збрка онаму кадешто не би требало да ја има; или пак има потреба од комплетна реинтерпретација во дескрипциите, кои потекнуваат од некоја трета личност, на усогласеноста на начините на кои се однесуваат членовите на една заедница.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Зарем не ќе најде друга жена што ќе го стопли со занесот на саможртвата, што не знае за прашања и барања?, - разочарано си велеше после секоја таква средба...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Знаеше секоја таква работа, која беше толку далечна од зборовите, што се чинеше дека никогаш не може да се дознае, а сепак, тој ја знаеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)