себе (зам.) - кон (предл.)

Се исправил тресејќи се со склопени очи за да не ја гледа белината на нејзините коленици и пошол нишајќи се кон покопот на најстариот од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со кос замав ја завртев секирата околу себе кон нивните утроби да им помогнам од една глутница да станат две, да ги закитам со црвени појаси од кои се параат конци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Агентот го фати накадреното галениче за рака и го поведе со себе кон улицата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога се завртел ја видел како стои со спуштени раце, чиниш е во исчекување да се врати и да ја поведе со себе кон заедничка неизвесност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега потемнував од бес. Со кос замав ја завртев секирата околу себе кон нивните утроби да им ги закитам со црвени појаси од кои се параат конци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А сега на работа. (Го повлекува со себе кон излезната врата.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Имав уште сили да погледнам зад себе кон домаќините и блиските, кои не престануваа да ни мафтаат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)