се (зам.) - нагледа (гл.)

— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се шетам по собите и ги гледам. И не можам да им се нагледам. Сонцата мои за три светови.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Едни донесуваа, други ги однесуваа испечените тави, тепсии со баници и со буреци, разни татлии, сомуни лебови наредени на долга штица и завиткани во топли цедила, грав-тепсиичиња, чомлеци во земјени грнчиња на кои капаците им беа залепени со тесто. Само да гледаш и да не се нагледаш.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
МАРФА: Свињарија? Јас достатно свињарии овде се нагледав. Овде кавалер, онде кавалер...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Боже, колку плач се нагледав!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби затоа не можам да му се нагледам на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѓаволски врнат, помисли. Ќе имаме време да им се нагледаме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мажите не им се лутеа, зашто, покрај својата жена, имаа можност да се нагледаат и на други жени што никогаш повеќе таква можност не ќе им се даде.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
СИТЕ НИЕ САКАМЕ да излеземе во природа, да најдеме; негде свежо, чисто изворче, чисто зелено полјанче, пријатна сенка, па да се одмориме, да се надишеме свеж воздух, да се наслушаме милозвучни птичји песни, да се нагледаме убавини.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Татко ми се нагледал секакви чуда на Балканот, но ова што се случуваше со козите беше за него најчудниот и најневозможен период.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
1. Денешно Едрене, Турција Одисеј: да не биде доцна Врзете ме, на време високо на јарбол да можам да им се нагледам да можам да им се наслушам а само со поривот да ги допрам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Коски толку многу се нагледав, а никоја ништо не кажува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)