се (зам.) - извалка (гл.)

Тихо ѝ шепоти на Малинка: - Ама му се големи рацете! Ама му се извалкани!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И дури другите денови го караше, дури и тепаше што се извалкал многу по реката, та не може да му ги пере парталите, вечерва го покани да вечера веднаш, бидејќи виде дека лебот и сиренцето ги вратил негибнати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пелистер е чиста планина, таму нема прашина и асфалт, па да се извалкам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И Мишко и Бојко брзо истрчаа па и тие се извалкаа во својот двор. Покрај оградата тие наредија десетина човеци.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)