Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Се оддалечи од овците, се прошета покрај нив, се вртеше така незаинтересирано а сепак цел претворен во уво.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

И го гледам како таму во понизна положба лежи, се врти кон мене барајќи сожалување, а мене и ми е жал за него, ама и се плашам од овие луѓето што на цел глас викаат во мојата чест и слава.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Толку збеснав што се вртам околу себе да грабнам нешто со што ќе го претепам овој дембел.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Немајќи друг избор, се вртам уште еднаш да погледнам кон Сатирот и тамам погледнав на која колчето на коешто седеше кога одеднаш еве го Сатирот зад мене.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Потоа се извртив неколкупати околу самиот себе како пес што се врти пред да реши да легне, но не легнав, туку ја зедов машината за пишување за и јас да се фатам за работа, а да бидам блиску, да го слушам удирањето на копачот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој долго молчи. Потоа се врти кон неа: „Многу инвестирав во ова место.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Се врти кон неа, сака да ѝ каже уште нешто. Нина побрзува. „Среќен празник татко! Честит Сукот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тогаш веќе не разбираш кој јаде, кој пие, кој игра... Сѐ се врти... Единствено се знае кој плаќа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ако настанеше по тоа пречкање, тој знаеше да се врти како ѓавол.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Таа се врти, големите обетки, какви што сега пак се носат, како да подѕвекнуваат. Усните ѝ се нападно карминисани.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Одеднаш, се фаќа во најобична самоизмама: па тој ги повторува заправо некои од веќе проследените варијанти, мислејќи оти се движи напред тогаш кога се врти само во круг.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се вртам гледам: поле – зелена светлина.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Се возат, се вртат, аздисуваат, околу моето жолто масиче, во моето жолто собуле, во сништата мои пожолтени.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Но, веќе приближната анализа ни покажува дека политичката заднина е само изговор за нижење ред типични „хичкоковски” ситуации, меѓу коишто најславна е веројатно онаа со ветерницата што се врти наопаку: јунакот во потрага по злосторничките грабнувачи се снајдува среде идиличен холандски пејзаж со ветерници, и одеднаш забележува дека една од ветерниците се врти во насока спротивна од онаа на ветрот - тој „против-природен” детаљ секако ја денатурира идиличноста на глетката, одеднаш „сѐ станува сомнително”, се испоставува дека вртењето на ветерниците е всушност сигнал на злосторниците...

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Во овој случај, површината е екран, т.е. оној поширок, „мета” простор каде што се случуваат промените на рамништата, каде што се вртат фасетите и се клика со глушецот. (мојот главен јунак, говедцето, им држи едно себеразоткривачко, исповедничко предавање - како некаква едновремено и потврда и пародија на Лакан - на суштества што се нарекуваат глувци!)

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Надвор, светот се вртеше околу себе, но јас во себе носев цел еден свет.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Првиот вели: „Но, во Шкотските висорамнини нема лавови.”

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Се вртат и другите. Учителот нервозно ги смуртува веѓите и со прст му се заканува.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Се вртиме околу него и гледаме: едното крило е здробено и расфрлено наоколу: опашот е преполовен и искривен како рог; предницата личи на железно буре без капак и изрешетено како решето; од внатрешната страна, над седиштето, кое сѐ уште мирисаше на запалени кожи и гума, светкаа неколку искршени тркалца од стакло и се гледаа стрелки на некакви часовници ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Му реков да не ми се врти во бавчата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Се вртам и го барам со очи Ѓелете.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Од некни премногу се измени. Го потфатила истата болест на полјакот: по цела ноќ вооружен се врти околу куќата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Денеска Калчо нѐ извика и со шепотење доверливо ни соопшти: - Знаете ли каде се врти Славчо?

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ја отвора вратата и се врти накосо за да може да влезе.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Се вртевме околу оградата и ѕиркавме. Но напразно.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Се џарам занесено во очите на учителот, а Васе ме дупи со коленото и се врти кон прозорецот. Се вртам и јас.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Ти ги закова со клинци. Нели треба да се вртат. Автенцето да се движи!“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Како, бе, порано не размисливме?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Да, бе... треба да се вртат!“ со дланката се чукнав врз челото.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Навистина не размислив...“ му беше многу непријатно.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

А сега тишина и гледајте: вака се држи воланот. На празно не смее да се врти.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ама, Марко, како ќе се вртат тркалата?“ одеднаш извика Влатко.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Сѐ си имавме веќе готово - само горниот дел од бебешката количка да го симневме, да го размонтиравме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ајде, смири се! Да не ги бришеш нозете од тапацирот!“ рече Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ама продавачката се вртеше како чигра и постојано внимаваше на својот продажен простор.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Најпрвин предно десно - Ај, со среќа, со десната да врви! - па предно лево; потоа задно десно, па задно лево. И - готово.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Стариот мој да нѐ види вака, кожинката би ми ја одрал.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ајде, уште едно качување!“ извикав за да ја прекратам мачната ситуација. И се качувавме... качувавме... качувавме... до четвртиот кат.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ем метално, ем цврсто, ем тркалата ќе се вртеа.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ако веќе се знае дека животот е сон, времето може ли сонувач да биде?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Сепак се врти. Парите вртат каде што бургијата не може

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

В година тие ќе ја посетат Тоскана и на Галилеј ќе му однесат сувенири од Галилеја – неколку параболи од светиот апостол Марко, вакцина против лепра и се разбира еден малечок стаклен глобус.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Какви соништа им се вртат во тркалата на суриите велосипедисти, ролери и други далдисани во здрав живот?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Разговорот се вртеше околу тоа, кој од нив четворицата ќе замине на терен пролетта.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Неговата мала, валчеста фигура со силно истурениот мев напред постојано се вртеше лево и десно.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Перките на вентилаторот се вртеа, се вртеа и лимоните во големата тегла со природна лимонада, долгиот излог на ладилникот беше нареден со тулумби, кадаиф, баклави, еклери, шампити, кифлички и колачиња, а празните масички со лажен мермер ги чекаа учениците, а особено ученичките од големиот одмор во блиската гимназија.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

= За што се работи? = Вртењето на вретеното на Старата жена е вртењето на „времетраењето“ на магијата, штом предивото (времето во кое магијата е делотворна) заврши, вретеното престанува да се врти, времето (на магијата) одмина и таа може да се тргне од магепсникот. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 109

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Деветте лингвистички конфигурации на филмот се напишани во форма на спирала со ротирачки дискови и се прикажуваат одделно меѓу секој од десетте “оптички дискови”, кои се вртат во круг. 182 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кога навикнавме на таа едноличност, на тоа сивило, вторникот во бавчата се раздени добиче што тонеше в земи, слепи близначиња шетаа по дворовите и пееја, и така, Ноќта ми се пристори некоја небесна тишина во која не се слушаше ништо освен оној вечен звук на земјата дури се врти.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Но и опавчето се вртело заедно со мачето, и никако не можело да го дофати.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Има два вида бакрданик, варен и вртен. Варениот се припрема на брза рака; откако ќе зоврие водата во котелот, во која пред тоа има турено сол и неколку дрвени лајци сало, полека се сипа царевно брашно и со сукало постојано се врти, затоа и се вика вртен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Борците се вртеа еден околу друг, бараа слабо место за напад, диво стенкаа.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Се вртеше, им даваше знак на пајтоните и камионите кога и каде да минат.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Исходот бил или да се промовира сексуалноста за сметка на родот или да се повласти родот за сметка на сексуалноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа исто се залагала и против сите облици на краличинство кај мажите, кои ги сметала и за несекси и за назадни – за несреќни остатоци од една мината доба на сексуално угнетување и на интернализирана хомофобија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Бидејќи хомосексуалната толку долго се третирала како психолошка абнормалност или патологија што се состои од замена на половите улоги или родова обратност, една видна нишка на постоунволската машка геј-политичка мисла и култура се обиде хомосексуалноста да ја одвои од родот и да ја претстави како чисто сексуална ориентација, во која сѐ се врти околу изборот на сексуалниот предмет и која, затоа, е сосема во согласност со нормативната мажественост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Егоцентрична била, па затоа и сѐ што правела се вртело околу неа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Постоунволското геј-движење се обиде да го направи првоно; теориите за третиот пол, главно, го прават второво.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

САЗДО: (Се врти кон шанкот) Вруќа за мојот пријател.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

САНЕ: Дупла! Во тој момент во замаглената просторија на бифето навлегува завивање на сирена.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Деновите ги трошеше седнат во блиската кафеана, што беше обликувана во форма на еден голем филџан за кафе, во чија внатрешност се вртеше, како избезумен, тутунов чад, прикривајќи го видикот на многуте светлечки рекламни паноа и слики, сместени на темните ѕидови, како налепени парчиња смола врз дрвена кора.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

На тој начин се врти тркалото на животот, но секогаш во нова насока, непозната.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Но, јастребот не го оставаше, се вртеше во круг околу него, крескајќи толку силно, што Еразмо пребледе, ја фрли вреќата и почна да бега – ни самиот не знаеше каде.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

И додека ги прелистувам и ги препрочитувам, постојано ми се врти мислата во кој литературен вид да ги преточам: во роман, патопис, репортажа, мемоари?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Вчера нацртав една многу голема, доста ретка ноќна пеперутка што ја викаат мртовечка глава, со колорит со зачудувачка префинетост, црна, сива, нијансирана бела и со кармински одблесоци, или сето тоа магливо се врти околу маслинозелената боја; многу е голема.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За да ја насликам, требаше да ја убијам, а тоа беше штета, животинчето беше толку убаво… “.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Минале векови, и станало јасно дека не се врти сонцето околу земјата, туку земјата околу сонцето, за природните појави се барале дефиниции, а сепак и натаму божјите посредници ги прогласувале лудите за опседнати од ѓаволот, и спроведувајќи ја божјата воља одлучувале дали опседнатите ќе бидат лечени со молитви, или пратени на аџилак за да ги исцели светото место, или пак, ако проценеле дека станува збор не за опседнатост туку за доброволен сојуз со ѓаволот, казната била палење на клада, или бесење, или давење во вода.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Дали година, дали две, од овие зборови соседите на Мише забележале оти Мише по цел ден се врти околу гулабарникот, час потскокнува преку сааните со вода и пченка, час ги подраширува рацете, се затрчува, подлетнува.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Занесено се спуштал над керамидите, облетувал околу куќите, се вртел и превртувал како највешт гулаб.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Свештеникот се врти кон нас.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Солените зраци залудени ги покануваат рибите на валцер...ен два три...морнарски капи – мистериозни мапи...ен два три...љубовниците пијат лимонада – осамените сонуваат серенади... ен два три... загубени гаќи – јато страчки... ен два три... чамци прамци ланци и други тракатанци... ен два три...ен два три...еве ги моите родители, испокасани од решетките, сепак се вртат ритмично и лесно, иако сенки – гостинки сред радосното братство, иако...ен два три...иако го наслушнувам татко ми како мрмори: - Денот е како лист.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Луѓето се неверојатни или ако сакате - чудни, односно секогаш кога не ќе можат да го видат она што им е пред очите се вртат назад.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Евтина светкава дискотопка се вртеше во средината на салата, а кога очите му се навикнаа на темнината, тој виде дека местото е полно со мажи, сите седнати по двајца-тројца во сепареа слични на нивните.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

По малку, олеснето.) Излезе, Истрча. (Се врти.) Туку, каде го испратив јас, по ѓаволите.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ете нека биде 1:0 за мене еден за тебе нула Нулата повеќе потсеќа на круг Земјата и сонцето се вртат во круг И сите нешта, нели и животот потсеќа на круг час на горе час на долу.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Фрлање од високо не доаѓаше предвид, бидејќи од високо ѝ се вртеше, а би било глупаво, кога веќе свесно експериментира со сопствената смрт, во клучниот миг да ја фати несвестица.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Наутро чиновниците одат на работа во своите комитети, жените ги чуваат децата, а свеските, кои по некое чудо не се отпуштени, со напудрени носеви одат на служба во „АРА“**.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„АРА“ е сонцето, околу кое како земјата, се врти целиот Киев.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

”, наеднаш повторно повика дуќанџијата, “Госпоѓо моја, кажи ми без зло да паметиш, што е ова, дали јас по маки одам или нешто друго 150 okno.mk се случува?..”

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Има и кутија со многу мали предмети - има една џива што се тетерави по цилиндарот додека тој се врти, потоа зад нив има едни ротирачки маскирани вртлози со лице на инсекти што ви се плазат, потоа ги има оние мали спирали и пламенчиња, и некои други нешта што се случуваат.”

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Ах, тој пак со истото, јас така и претчуствував затоа што има мирис од него, тоа тој се врти!“, проговори Авдотја Игнатјевна.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Претседателот се врти во мачен круг.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Качакот ја држеше главата провисната, гледаше в земја, сонцето го пржеше по темето, му облетуваа муви и инсекти околу устата што му пенеше и му гореше за вода, напинаше на јажињата со кои беше врзан да ги скине; гледаше во луѓето собрани околу него, гледаше во езерото што ја заплискуваше водата и со јазикот мласкаше, стружеше низ устата која сѐ повеќе му се сушеше; се вртеше и го бараше Делина да дојде веќе, да му го забуца куршумот и да го спаси од овие маки.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Па се врти кон витрината и кратко се задржува барајќи ја во аптеката вистинската мешавина, а тие сите исти и, држејќи го в рака како да е „драгуљ“, го предава на болниот и неговата придружба наплаќајќи го како бесценет камен.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Се вртам кон следните гости и со наклон и рака испружена ги канам да повелат да се фотографираат со младите, а тие се редат во групи - дедо, баба, мајка, татко и деца.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Можеше да стане угостител и да држи кафеана со македонски специјалитети кои денес се нудат, како расолница со сечкана сува пиперка, растриен компир со праз, исто таков грав, бакардан со и без сирење, пиперки со урда и тие некои живи салати во качиња и буренца... на децата им се збоктисуваа, зашто се вртеа сѐ истите и истите, па можеби затоа ни денес не одат по кафеани.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И кога тој, за кого беше побегнала бегалка, ќе ја погледнеше попреку, таа му се вртеше и, со рацете на колковите, му се правдаше: „Е, не фаќа клетва од мајка, де!“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нешто како се грижи околу децата, како ќе им кажеш и тоа, ама те чека изненадување, и, дури ги бакнуваш рано наутро за да им соопштиш дека, ете, си се заљубил, ти се врти нервозно и ти вели: „Оди бре, тато, најди си женска и нејзе гушкај ја“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Не беше таков Гоше, не стоеше толку мирен. Го оставам, се вртам, викам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се врти кон пенџерето откај што наѕира лозницата. И со затворена уста се поднасмевнува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И одново го врти, го стега чепот. Таа го врти чепот, а мене ми се врти во главата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А човекот мој, не гледа дека ми се врти собата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се враќаме и се вртиме, гледаме по колата што се оддалечува надолу.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се вртам, се шукадарам во собата, а него го нема.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сите се вртиме, го бараме човекот што кашла. И го здогледуваме Дончета Спикоски. Се ниша човекот, се држи за градите и се ниша.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кравата и магарето се вртат кон нас и не гледаат ко роднини.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И бегам од лединката. Се пикам во шумата. Се пикам, а во умот ми се врти Гоше Љубин.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сѐ ми се врти, ми подбегнува, ми пристудува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Светот ми се врти и ми се повраќа од него.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Доѓите браќо, вика Илија, денеска ми е денот и денеска никого не го мразам. Бугарите се вртат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Треба да се поврати Горническу Косу, разумеш, то je важан положај, велат, и се вртат кон нас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А знаете ли вие, честити чавки, дека попчево се вртело ноќе околу куќата на Фиданка? - Знаеме, рекла жена му и самата трудна.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ние, освен тоа, можеме и да не ви дадеме камења. Повелете, еве ви го капарот и збогум, со здравје. Оставете ги нашите жени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Орлен Шумков и Богоја Гулабарин веднаш отрчале да го доведат својат пијан и дотогаш мирен другар, тој пак обајцата ги стресол од себе и продолжил да се врти околу куќата на Фиданка Кукникова страшно удирајќи си ги со тупаници градите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не се движев, молчев. Мислев дека зачудено ќе се вртат кон мене дури и ако воздивнам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сенките биле продолжени со коси сенки по земјата. Се испитувале и се препознале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- А ти, честит пашо со чалма на окото, дојде во Лесново по воденички камења а се вртиш околу тресиопашки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но ние умееме и во поинакви ора да се вртиме. Ќе те соблечеме и ќе те пуштиме гол.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

По тој настан, натопен со крв и џагор на колеж, никој не се стутулил под јакуцка, малодушнички да се враќа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Скокнал и споулавено се вртел околу себе, истовремено трчајќи во круг и мавтајќи со долгите раце.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сѐ повеќе остававме душите да ни ги разјадува лишајот на оттуѓување од сѐ што е човечко во нас и околу нас: туѓиот грев, или нешто што е повеќе споулавеност и очај отколку грев, ни влечеше кон загатки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но врз мене сѐ уште лежеше парче темница во која Круме Арсов се преобрази во жив факел што со искинати писоци се врти во круг, паѓа на коленици и пак станува, и трча кон ветар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ни на дојденците, биле тие наши роднини или намерници, не им даваме да пеат и да се вртат на оро.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Не сакаш да ја венчаш мојата сосетка Фиданка зашто и ти значи си ја спровирал ноќе главата низ нејзиниот прозорец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Нека те носи ѓаволот. И отишол оставајќи го селскиот старешина, ако Доце Срменков бил тоа, да ѝ се заканува на дружината, потоа да стои пред прагот на Фиданкината куќа и да се врти околу себе во страв да не биде изненаден од друг натрапник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Можеби само тој знаел дека дел од облеката му е натопена со газија.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Околу куќата на Фиданка и ти си се вртел. Така е, ние тоа го знаеме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ни гајда ни грло се има кај нас за песна - пред три години ни заклаа неколку момчиња. Тагуваме и си го носиме крстот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сеедно. Сѐ што се случило продувало како вештерски ветар што се врти виорно во круг.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Двајца пријатели на Доце Срменков отишле кај челникот на дружината и побарале да го смири пијаниот - пие и пее но во нивното село не се пее без причина и во работен ден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сепак песот го чу. Се повлекува назад, се врти и пак се враќа кај решетките.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Јачеше. Крцкањето на сувиот ’рбет на колата и ударите на излижаните поткови останаа да се вртат в круг уште само во неговата свест.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Молчеа и со кусоног пингвински чекор се вртеа околу мене.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ги преполовив. Но и преполовени се вртеа околу мене и ме задушуваа со ѕверска врелина.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Стојан му го подава шишето со ракија и се врти кон Турчинот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Немтурот збунето се врти кон другарот - овој собира од длабоките џебови ситен тутун и го разретчува на дланка; и не го гледа.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И што чека сега, што се врти! (се насмевнува).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Оти тој не се врти многу овде, во селава арнаутски си држи дуќан—Мокрава.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- Па, ти не си нормална! Моиве да ме пуштат, па небото ќе се сруши, земјата ќе престане да се врти. На топ ќе ме качат ако спомнам.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Опачина зошто на лице се врти?

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

Но, луѓето веќе престанаа да се вртат околу градилиштето, зашто смешната шапка од магла сосема нѐ криеше од нивните погледи.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Една вечер нè собраа во подножјето на градбата и ни се обрати инженерот Ајфел.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Натаму тој изговараше чисти бесмислици, така што ништо не можеше да се разбере; можеше да се види само дека непристојните зборови и мисли му се вртеа само околу истиот тој шинел.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На зборот „нов“ на Акакиј Акакиевич му се премрежија очите и сѐ што имаше во собата почна да се врти околу него.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Потполно сум предаден на звукот и го чувствувам ритамот како ми струи низ целото тело, од рамениците, до колковите, па до прстите и јас се движам, се вртам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Земјината топка се врти полека како празен екран од кој паѓа снег... Stay tuned.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

1.30 Одат Primal Scream и “Loaded” и јас се губам во одекнувањето. Се ширам, горам, пламнувам во просторот помеѓу дисторзијата и ударите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Небото, езерото, тревата, патките, разните шетачи, сѐ изгледа посветло, почисто, помагично, телата и предметите обвиткани со силна светлост по рабовите, и на некој чуден начин потонати во сопствената тишина и во пределот околу нив. Како да пловат во просторот сами за себе.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Почнувам да растам, запишувам. Се вртам, Адријан е на колена со затворени очи, испружени раце, ја клати главата како куче, гледајќи во сонцето како да ќе му даде голем подарок.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Како да стапнувам во политички подобна када.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Масата за билијар има шест страни и се врти. Чудно.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Слаби, ненахранети, одвај сврзани детски телциња, како шумоглави се вртевме околу својата мала, саката сенка.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Звуците што се вртеа околу неа в круг ја исполнуваа со нејасен страв.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Бројчаникот се вртеше и со чкртање се враќаше.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се запре да се движи: запре саатот, запре сето време на светот, запреа птиците да пеат, запреа ветриштата да дуваат, реките да течат, запре светот да се врти.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Внимаваше. Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока со својата притаеност: се свлекла од ѕидиштата да се врти во круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови, да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше нив многуте канали на свеста.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Двајцата покажуваа нешто по должината на брегот, се вртеа повремено кон Тврдината, потоа слегоа по скалите до зајадливите бранчиња на реката што удираа на бетонот, едниот клекна и ја пикна раката во водата, си ја накваси до над глуждот и со дланката си помина по челото.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Целиот разговор наликуваше на посета на стар и заборавен роднина, полн со непријатни паузи, и прашања, и тоа од оние колку да се врти некој муабет, во најголем дел поврзани со нивните другари од гимназискиот клас.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Некогаш беше знак на лудило да се верува дека Земјата се врти околу Сонцето: денес, да се верува дека минатото е непроменливо.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Само една мисла му се вртеше во главата: дека мора да се наоѓа на ова место подолго отколку што мислеше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неговите мисли постојано се вртеа во ист круг, како расипана плоча.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И не се врти додека не ти кажам.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Емплфорт, премногу голем за да може удобно да седи на тесната клупа, се вртеше час на една, час на друга страна, прекрстувајќи ги своите долги раце час околу едното колено, час околу другото.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Земјата е центарот на вселената. Сонцето и ѕвездите се вртат околу неа.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога пловиме по океанот, или кога предвидуваме затемнување, ние често сметаме дека е згодно да претпоставиме дека Земјата се врти околу Сонцето и дека ѕвездите се оддалечени милиони и милиони километри. Па што дека?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Зедов со секирата, потчепнувам овде-онде, буричкам по изрованата земја. Се вртам, се трештам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сакав да се изморам и да капнам и, кога дојде оној благ завој каде што се вртеше кон Лерна, се појави пред мене тој, Симон. Како од земја да излезе.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ама вечерта не спав добро. Утрото уште рано пак кај коските. Гледам, се вртам, копкам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Тогаш кога Симон ми зборуваше за стрелањето што го извршил Борко и дека тој го потопил Долнец, не заради некаква полза за земјоделието и за напредок на земјата, туку за да се спаси ако може себе си од тешкиот товар на злосторот, да го скрие и да оневозможи тој злостор да излезе на видело, во тие моменти на повреденост и изгубеност кога се вртев наоколу и по својата глава барав со кого би можела да зборувам, до телефонот го забележав името и бројот на Владе историчарот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Тој се врти овде-онде, и душка.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Се врти лево десно, се занесува над провалијата. Леле, реков, ова ќе нѐ стемни...

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Многу ги сакаат овие средби, ги прават посреќни и исполнети и мислат дека, сепак, не се „отпишани“, водат полемики, а најчесто нивните муабети се вртат околу политиката и политичките партии.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Се вртеа тој и жена му околу неа и не знаеја што да ѝ прават; ѝ бараа стршлен во кожата, не ѝ најдоа; ѝ бараа трн во нозете, рана некоја, но не ѝ најдоа; ѝ даваа вода, да пие, ѝ даваа да јаде, но таа само рикаше; ја измолзија за да ѝ го олеснат млекото во вимето, но таа и понатаму рикаше; ја одврзаа од јаслите, ја извадија од кералот, ја пуштија да шета низ дворот, низ бавчите, но таа никако да се смири: рикаше ли рикаше.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Се врти Кала кон Дукле. - Собери ги кога ќе си одиме...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Пред да ги почне овие песнички ги фати зетот и невестата за малите прстиња, за нив се фатија деверот и старисватот и заедно со него почнаа да се вртат околу бурилото.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Место да мирува како другите новаци, тој сѐ некако се врти, се чеша, ги врзува ремењето на опанците или врвците на чорапите, го крева нарочно отпуштениот кондил и сѐ главата ја криви накај клупата во која седи девојчето.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И колку даскалот му забрануваше да се врти натаму, толку повеќе му се сакаше да гледа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Стои на едно место, се врти околу себе, копа со очите по шејовите и вика Ковчегот, да не ми го заборавите ковчегот! и веќе еден од момчињата, најстариот изгледа, лесно го дотуркува до вратата а тој, старецот, го подметнува грбот и ковчегот е веќе врз него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Клетви и пцовки се вртат околу црвот на стравот со надеж дека ќе може да го завие или истисне од себе за да направи пат да се појави тој непрокопсаник, нејзиниот Костадин.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

18. Времето се грижи за зборот зборот што го обновува Тој што му длабеше во корењето го гради доградува и виши во куќата на светот Вербата штира не е Ни неверен е зборот Убавината да му се верува на надежта е врсник И онаа земја иловица густа раката што му ја памети се врти врти и понатаму во лика нова нудејќи ја светлината нова на говорот ризата небесна нитките што ја ткаат на несвенатиот збор И уште и натаму сега од пределите на глината над запомнатата стреа продолжува тој кон муграта да гледа со стрептеж незгаснат за повтежот на говорот да го досегне реченото

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Родени се во времето на Втората светска војна, растат во времето на Хувер и Макарти, постарите браќа им се регрутирани во Кореја, мајките ги учат дека е срамота да се врти со колкови и да носиш тесни панталони, татковците ги учат дека е срамота да имаш црнец-другар, свештениците ги гушат да клечат на колена секоја пред својот тотем, општеството ги учи дека треба да станат домаќинки и да бидат верни сопруги што ќе израѓаат еден куп деца што ќе гинат по Виетнам - а тие се маѓепсани од Елвис, којшто заводливо врти со колковите, маѓепсани се од Џери Ли Луис и неговите тесни панталони со набабрен шлиц, маѓепсани се од црнецот Литл Ричард кога вели уап-баба-луба-би-ба-буп... и ете, затоа вриштат, затоа што им го бранат сето она што душата им го бара!

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Тогаш ги гледавме последните советски филмови кои беа останати бескрајно да се вртат, дури и кога Тито се скара со Сталин.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

„А парите на мајка ти?...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

А намирниците што ти ги нарача?... А?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Се врти, целиот е помодрен... Ми се навртува мене...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мистеријата се врти околу виновникот за бродоломот но како од еден епизодист како парохот Чарлс Лотон да направиш главен лик?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мислевте ќе ве прифати нов свет, негибнат од инфективните раце на цивилизацијата, а завршивте како чорба на ритуалната трпеза на дивото племе Њам-Њам. – избезумен се врти кон брат му – Беднику, зарем не сфаќаш.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

...тој е во полумрак, до ѕидот, завртен со грб, делумно засолнет од масата со пепелник, кесе полно со јаболка и грамофон на кој се врти блуз.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Изутрината полковниците станаа со тешки глави: сè им се матеше пред очите; таванот во училишната просторија каде што спиеја, им се вртеше; во очите иглички ги боцкаа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Италијанецот слушајќи го игуменот, одвреме навреме се вртеше зад себе и се загледуваше кон ќошињата од црквата: забележуваше како некоја човечка прилика се прикрадува зад нив и ги следи.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Се вртеа полковниците, гледаа, се чудеа: - Што може ова да биде... - рече Бонети.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Мене почна да ми се врти во главата и да ми се лоши.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Утредента солуњаните на улица го препознаваа, се вртеа да се уверат дали навистина тој е тој и повеќепати поединци застануваа, му се загледуваа в лице и му велеа, Еј, синоќа ве видов на телевизија!

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Душата му беше компас во која стрелката постојано се вртеше.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ако во неколку моменти престраши да се подзагледа, сепак ништо не виде зашто веднаш почнуваше да му се врти во главата и пред очите му стануваше матно.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Од мислење и несмислување почна да им се врти во главите и да ги фаќа мачнина.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Сега го гледаме како се врти со толчникот на сонцето среде чело та ни греат и ни пеат воденици викајќи го класјето на гумно збирајќи го денот на трпеза.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Од сеништата бегам кон сеништата стасав претворен во оној долап што беспрекин се врти и чека да заросат води и браздата да вјаса и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Се врти тој се врти со него денот и мракот со него сето поле и сиот космос се движи.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Сред поле долапот се врти сал се врти се цеди од него водата се истура и шурка и сонот блика по земјата што 'рти додека човекот спотнат кон небото го турка.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

И чинат таа и натаму да се врти со есента со дождот и со ноќните шумови.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

„Уживам кога ми се врти во главата“ рече таа и веднаш додаде дека изгледа оти ќе мора да седне.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Каде, старецу? Јас сум. И сѐ додека лентата ќе се врти и додека скриеното електронско око ќе ги чита и одбира електричните импулси, претворајќи ги во зборови, ќе бидам млад и суров.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Минк се вртеше вџашено и помалку налутено.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Очигледно му беше порачано да си поигрува со моето спокојство.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Но плачот на Самоников, како кутре што се плаши да не се загуби, постојано се враќаше и продолжуваше да се врти околу мене.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Нозете му се тресат и во главата му се врти.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Лета јастреб на летното небо под нечитливиот краснопис на зодијакот најпрвин во кругови широки и нагли како скришни помисли потем сѐ поситно, опсесивно запира на родното дно наспроти сѐ друго што и натаму се врти околу својата замислена оска.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Исчезнатиот облик, изгубениот човек умот ти го надлетува се вртиш занесено и неутешно а сенката твоја се одразува толку блиску што ти недостига растојание да си пријдеш крилјата да си ги собереш!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Црвениот плоштад и онака е црвен од цвеќиња Ренесансата е изговор за еретиците но се вклопува во куќниот ред на Инквизицијата во нашата допуштена и официјална дијабола нашата настраност и смисла за Анатема можеби сме мали и смртни можеби без престан се вртиме околу себеси и Сонцето а светот е некој непознат Infinito но барем имаме сопствен пекол и одбираме кого убиваме!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

2. Ги споредувам левата и десната на едната дланка срцето се врти на другата гледа што е ноќ, што ден не можам да лажам.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Тоа, изгледа, го лути, го нервира, и од инает се врти и опашката си ја гризе.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Околните дрвја, белината на снегот, ѕвезденото небо почнуваат да се вртат во ритмот на лудечки валцер. – Вака ги ловам – кикотот неземен, а толку вистинит, опчинувачки танцува низ изместениот простор . . . еден, два, три . . .еден, два, три . . .

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Можев да го чујам брзиот звук на планетите кои се вртеа во просторот.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ме бутна до ивицата и ми го наметна чувството на вина.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И ќе го препознаеме, кога ќе проживееме доволно долго за да видиме како тркалото повторно се врти од центрифугалната сила на судбината.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Којзнае што ми направи со очите за да се вртам.