онаа (зам.) - вечер (имн.)

Тоа беше снимка од разговорот со О'Брајан, онаа вечер кога се запиша во Братството.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше тоа девојката со темна коса. Од онаа вечер кога налета на неа пред старинарницата, беа поминале четири дена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ништо не му реков на Земанек за онаа вечер; му реков само дека сум ја видел Луција со тетка ѝ на корзото, и дека не сум ѝ пристапил; тој рече дека умно сум сторил, оти сум бил сѐ уште неистрезнет и непресметлив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И прости ми за онаа вечер со светулките...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како потврда на тоа доаѓаше и пукањето што онаа вечер, кога првпат завивањето на волците ја вознемири планината, дојде од зад Гола Глава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе одам со Костадин и Петар. Петар Димоски, не знам дали се сеќаваш на него, се запознавте онаа вечер, кога бевме на слава кај стрико Ѓорги.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од онаа вечер не можам да престанам да мислам на тебе. Би сакал повторно да те видам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беа останати зборови од онаа вечер и тој сега ги изнаоѓаше нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше сѐ. Знаеше дека старецот не го покани онаа вечер најмногу заради она, што го рече за помошта пред Претседателот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како што ти кажав погоре ме држат заклучена и од онаа вечер не можам да се видам ниту со баба Анча.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тоа нејзино пискливо смеење всушност потврди дека е во прашање таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ама сепак претерува, зар не? – се засмеа неконтролирано Јана како онаа вечер, во кујната на Стариот писател В. Зрновски, додека со Денко Самоников ја подготвуваа салатата и пијалокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ѝ се изнасмеав на жена ми онаа вечер, кога, додека се шминкаше, огледалцето ѝ падна и се искрши.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Но децата до онаа вечер кога Луман го нападна Мирчета ништо не забележуваа и не му велеа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)