нѐ (зам.) - смести (гл.)

Она во што нѐ смести нашата патријархална доминанта и историската околност веќе не е процес, а хероите на сите наши борби станале мраморни статуи.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Нѐ сместија во убави вагони. Возовите беа убави, купињата чисти, со креветчиња за спиење.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тука, во Будимпешта, во домот во кој нѐ сместија, почнаа да нѐ селектираат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мажите и жените што нѐ пречекаа и нѐ сместија во вагоните, откако тргна возот нѐ прашуваа: - Шти романешти?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Па тие и ги дадоа децата да им ги чува и заради тоа не отиде на фронтот, а таа ги напушти... - така велеа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Почнаа прво грчките деца да поставуваат скечови, а потоа и ние.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Изгледа оттаму ги протерале калуѓерите или калуѓерките и нѐ сместија во големи одаи со кревети на кат, по дваесет и повеќе деца.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Таму Полјаците нас децата нѐ сместија во детските домови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А нас нѐ сместија во плевни. Спиевме покриени со слама и сено, а за јадење добивавме парче пченкарно лепче. Дали ни беше доволно? Не!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На нивно место нѐ сместија нас, борците против англо-американскиот империјализам, борците за слобода и демократија сместени во бараки за јапонските заробеници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни дадоа леб и вода, и нѐ застанаа во ред да ни ги прегледаат документите, да ни ги запишат имињата, годините на раѓање, каде сме живееле, и да определат каде ќе нѐ сместат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ни кажа: пред да преминеме во следната просторија, да се соблечеме, и секоја од нас да помни каде си ја остава облеката. Се соблекувавме бавно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една жена во униформа ни рече дека прво ќе треба да се тушираме пред да нѐ сместат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Роза, Марие, Паулина и мене нѐ ставија во група од дваесетина жени на наша возраст, и такви грбави, расклатени во одот, со бастуми во рацете, со погледи кои се обидуваа да наѕрат нешто повеќе во просторот, нешто подалеку од неколку педи околу себе, нѐ поведоа до блиските бараки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Замисли си, те молам, нѐ сместил негде, на некоја страничка од своите забелешки!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Ако ни речат да бегаме, пусто ќе стане; не ќе знае власта што да ни заправи, кај да нѐ евакуира, кај да нѐ смести.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)