нѐ (зам.) - слуша (гл.)

И ние така; ќе си бараме некој калнокапец, ќе си го земеме домазет, ем ќе си го повеламе како шо сакаме, ќе нѐ слуша. Сака нејќе, ем дома ќе си седиме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се прашав: „Господе, можно ли е дека не нѐ слуша, и дека навистина, додека го гледа дождот, за неа не постои ништо друго?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Умно велеше Филозофот: сѐ што гледаме сведочи за невидливото: За оној кој го направил видливо сето ова, а самиот останал невидлив, се сокрил од пред очите наши за да нѐ гледа, да нѐ слуша, да нѐ демне; нѐ оставил да го бараме и созерцаваме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Идат луѓето да нѐ слушаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потем, среќни, излегувавме со козлето по маалото за да огласиме кој е дојден кај нас. Сите со занес нѐ слушаа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Твојата мантија ќе ја навре преку глава оној што ќе нѐ слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ваму и господ не нѐ слуша, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но ние умееме и во поинакви ора да се вртиме. Ќе те соблечеме и ќе те пуштиме гол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)