нѐ (зам.) - прифати (гл.)

Нашето заврши на Балканот, сојузниците однесоа победа на бојното поле, но не исчезнаа и нашето духовно присуство, поврзаноста со луѓето, тоа ќе остане секогаш живо.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со ум и чесност, со праведност и знаење сме се одржале и сме ја добиле довербата и на султанската власт, но и во овие времиња народот нѐ прифаќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нѐ прифати стражата што го чува преминот и нѐ предаде на селскиот мухтар кој се грижеше за нас до заминувањето следниот ден.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нѐ прифати стражата што го чува преминот и нѐ предаде на селскиот мухтар кој се грижеше за нас до заминувањето следниот ден.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Скот Џејмс се закачува за еден дваесет и тригодишен магистранд на Стенфорд со магистратура по компјутерски науки, кој живеел во геј-студентска зграда на Стенфорд и кој веднаш откако магистрирал се преселил во маалото Кастро во Сан Франциско; колку повеќе друштвениот живот се врти околу суштествувањето како геј, тој толку повеќе инсистира на небитноста на суштествувањето како геј, исто како што тоа што се аутирал кога имал шеснаесет години било начисто „ненастан“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Разбирам дека на угнетените малцинства им треба заедница за да чувствуваат прифатеност додека да станат интегрирани во останатиот дел од општеството“, признава Дегрант.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Но, како што стануваме сѐ поприфатени, како што еволуираме од психијатриски случај до обично друго лице, дали и натаму ни е потребно да бидеме раздружени од главнотековното општество и од своите стрејт-соодветници?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште ли ќе ни требаат собиралишта кога и другите наши соодветници ќе нѐ прифаќаат во негеј-баровите, во негеј-општествените центри и во негеј-храмовите?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја бараме куќата во која веечерта на 26 март 1948 нас, смрзнатите и исплашени деца нѐ прифатија жителите на Корча.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)