нѐ (зам.) - покани (гл.)

Авторот нѐ поканува на откривање на историјата на таа заедница, со надежта како нејзина позадина, онаа надеж која овозможува да се оди напред.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Параскева нѐ покани дома и ни кажа дека издава наместени соби за летувачи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Најдобро ќе е да ме нема. „Утре ќе имаме проба.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Извади кутија лорд, си зеде цигара, го покани Љупчо, а нас не нѐ покани. Љупчо веднаш му ја принесе запалката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Овие смислиле нешто неубаво - помислив и се исплашив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Зошто нѐ поканија во Италија? – Сакаа да бидеме декорот на нивното освојување на Албанија!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со широк замав на рацете нѐ покани да влеземе в куќи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)