нѐ (зам.) - крене (гл.)

Ќе дувне ли ветре што ќе нѐ крене Над езерата, над горите, над реките, Над чардаците, над облаците?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Пееме на смена. До облаци песни ќе нѐ кренат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Еве татнеж од невидлив пиштол. Сето тоа во облик на ништо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Нѐ кренаа одново на воз, пашли даљше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ кренаа и нѐ изведоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Удира во бродот што ќе нѐ крене. Товарни брод ,Одеса", СССР.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој можеше сите да нѐ крене во раце, истовремено.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Нѐ товарија во камионите и нѐ кренаа од Прењес, ама камионите не тргнаа на кај ридот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нѐ крена самиот семејство, остана со козите, а со нив се сврза со секое семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Што сонуваш и шепотиш и мислиш кога по ноќва моја прстите твои бладаат можеби сакаат да ја откријат вистината што грее меѓу рацете и градите Јас и ти сме како тревата и ветерот: допирот нѐ крена од едно јалово мирување затоа сега нѐ вознемирува овој наслутен лет со кого плискаат љубопитни нашите дланови глуви Желбата благо се нурка во твоите широки очи и шуми за кревкото стебло што скоро ќе се роди
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)