нѐ (зам.) - вознемирува (гл.)

Што сонуваш и шепотиш и мислиш кога по ноќва моја прстите твои бладаат можеби сакаат да ја откријат вистината што грее меѓу рацете и градите Јас и ти сме како тревата и ветерот: допирот нѐ крена од едно јалово мирување затоа сега нѐ вознемирува овој наслутен лет со кого плискаат љубопитни нашите дланови глуви Желбата благо се нурка во твоите широки очи и шуми за кревкото стебло што скоро ќе се роди
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Тоа што веднаш и тревожно нѐ вознемируваше беше таа тотална отсеченост од светот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го забрзав чекорот, потоа побрзав кон излезот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во спротивно да не нѐ вознемируваш на состанокот!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)