Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Мајка ми нѐ пречека, смирена, на порти кога нѐ виде сите заедно, со сите кози.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Паметам еднаш кога поминаа во селото и дојдоа дома да нѐ видат.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тука може некој да нѐ види и да нѐ поткаже“, рече Љупчо. „Тука нема лезет.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ташко брзаница дотрчуваше, колку да нѐ види и да ни каже како е сестричката.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ајде, ќе седнеме онаму, во грмушките и спокојно ќе уживаме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Гледај!“ од џебот извлече кутија цигари и запалка. „Кент!?“ извикавме сите изненадени.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

А од баџата ако нѐ виде свети Јован? — му се плачеше Митра на Толета во рацете кога веќе си лежеа спружени на постелката.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толку ли сме лоши, толку ли сме грди, ослепаго, та неќиш да нѐ видиш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе ја издупчат агите и ќе нѐ видат, — се притапка Јован и ја кладе и тој својата манлихера на една од дупките.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сакаат, браќа, да нѐ видат сете нас така слободни како шо го гледаат слободен тој народ тамо — Да се живи, ако има такви луѓе — му се испушти од устите скоро на целиот куп.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога нѐ виде сите собрани, го доби стариот израз на благост и на милина.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ко нѐ виде нас, му пукна лејката, рече некој од дружината на Хаџи Ташку и сите, освен потковичаните, се смееја.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Ова е казна,” рече, и ги згрчи прстите во тупаници, полека поткревајќи ги кон главата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Само ти треба да нѐ видиш.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сакаме да нѐ видат и да нѐ сметаа не вакви какви што се другите...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И, ако треба, ќе трепне, за да нѐ види.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Си одиме и кој како ќе нѐ види ќе праша: - Аирлија, Јоне, што правите во Дрмине, што ќе правите?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Утре, место да делкаат камен, ќе спијат, застенка од болка во главата Онисифор Проказник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Проклет да си, пушти ме. Ќе нѐ видат. Утре и мене ќе ме набркаат од селово.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Негде далеку, во лесновската шума можеби, некој нешто викал. Најверојатно некој од дружината.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ние ќе го бараме. - Ќе нѐ види, Онисифоре, и џенем ќе фати. Итрец е. - Кога ќе се стемни не ќе нѐ види.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сигурно не нѐ видел, сигурно беше едно од оние негови таинствени, големи скитничења...

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Аритон Јаковлески ги ококорави очите кога нѐ виде заедно.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Грдо е да нѐ видат заедно.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

СИМКА: И тоа, и тоа, Костадине... Татко го даде... Го даде без мене...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Кога нѐ виде обајцата, ѝ проигра руменило во лицето, се разведри.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Татко, кога нѐ виде сите собрани, пред куќата, на прагот, готови да полетаме, како семејство, кон најблискиот облак, за да ја минеме границата, веднаш, по силната возбуда што ја почувствува во мигот, претпостави дека Мајка или го насетила денот на конечното заминување или веќе наминал претпазливиот Гури Порадеци којшто, свесен за критичноста на мигот за опстанокот на побратименото семејство, не сакаше ништо да му препушти на случајот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

- Не нѐ виде, - рече Шишман уплашено.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

- Не нѐ виде, - потврди Србин и се извлече од масата.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

- А ти, што не држиш лева, бре? - му се оџварив.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И ноќе, без да нѐ видат помалите, ние доброволците, построени по четворица, облечени во топли војнички униформи, со ранци на рамената, затропавме по асфалтот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Нѐ виде во лицата ко дуњи, ко смил, којзнае ко што, и се насмеа.