ни (зам.) - отиде (гл.)

Ни избега, вели, на крај свет ни отиде!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога коњот пцовиса, Дукле офна: - Ах, што ќе правиме... Ни отиде коњот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Е па, одредени јазли на тоа фино ткаење наречено „ментално здравје на народот“ (или полициски: „политичко- безбедносна ситуација“) испогореа во најновиве случувања и доколку брзо, паметно и мудро не пронајдеме „премостувања“, целата чипка (а факт е дека нашето општество и односите на сили во него е прилично пипаво, фино и деликатно) ни отиде по ѓаволите, ќе останеме со она фамозно романско знаме-дупка во рацете (интересен психоаналитичарски симбол за токму конституциски недостатоци), со крпи за бришење пот и превивање рани.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Зборот ни се изменил, на друга должина ни отишол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)