ни (зам.) - кажува (гл.)

Русија отворено ни кажува зошто таа не работи и не може да работи инаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Па нели пред некој ден така ни кажуваше комесарот?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лесно ни беше таа година: не моравме како другите години да крадеме и да растураме плетови како што правевме зашто луѓето ни даваа сами или ни кажуваа каде можеме да најдеме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Фреската во манастирот ни кажува дека и ангел и ѓавол имало во нас... И добро и зло...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И уште ни кажуваш дека сме ти прираснале за душата, дека си се приврзал за нас до толку што си бил решен, ако треба, и таа твоја бесмртна душа за нас да ја дадеш...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ние се фаќаме за појас, а тие го ставаат прстот на уста и ни прават вака: ни кажуваат да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Излезете, ако има живи, викаат, си отидоа војниците, ни кажуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни кажува што треба да правиме, ни кажува и што не треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Море браќа бре, ами Силјан е шетан човек, им рекол некој стареа, тики видел земја секаква, ти видел море, тики со секакви луѓе се кунуштисал, да од тоа Силјан се научил вакви приказни и сторении да ни кажива.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ни кажуваа дека Југославија беше меѓу четирите земји во светот кои произведуваа подморници, се разбира покрај авионите, тенковите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И народната поговорка која гласи: „Првин добро испечи, па потоа речи“ ни кажува дека треба да внимаваме што зборуваме, како зборуваме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И кој е тој? – Дојденик од туѓа непријателска земја, згора на тоа и емигрант! Тој ќе ни кажува! Емигрант!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И на школо ни кажувале, ама и вака многу сум читала за Европа, многу, многу го сакам Париз, ама севезден мечтаам за Венеција.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Но не со ред и за нас, зашто ниеден постар нас децата не нѐ почитуваше, за да седне да ни кажува нешто.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Беше јасно дека Мајка ја беше изменила приказната или сега ни кажуваше нешто ново, непознато.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еден француски авион ги надлетува окопите бугарски и исфрла ракети. Ни кажува кај се.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А потоа набљудувањето е тоа што ни кажува дали исказите се вистинити или лажни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)