нешто (зам.) - ме (зам.)

Тогаш нешто ме тера да го свртам погледот надесно и, пак него го гледам, облечен во костум, со кравата, со измазнета коса, ме поздравува, малку расеано, пред излегување, додека лево, зад стаклената врата, сѐ уште се метка сенката од оној што дотогаш се обидуваше да се облече!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но и со таква лутина нешто ме тера да подзапрам пред прозорците од бараките, да се видам на стаклото, да ја навалам капата над увото, да ги натресам кадравите коси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и мене нешто ме уплаши, нивниот страв ме фати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Погоре ќе речам друго: нешто ме набива на петицава, ме боцка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Како крадете, велам, мислам нешто ме подбидува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
12. Наеднаш нешто ме запре, ми ги одзеде нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Осеќам дека нешто ме мачка, во пајажина ме завиткува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само осетив дека нешто ме крена нагоре и пак ме врати на земја. Ме залепи ко питулица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така нешто ме тераше, вели, ми се кажуваше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да им се јавам на овие луѓе, ми е страв да не нешто ме отепаат или да не се некои диви луѓе од долна земја?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И тој ми зборна нашинцки и ми зве р’ка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И по п’то ме фати виулица, снег, мислиш, фрла некој со шепи. А таму, на Стените, бој се биеше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од чардако урва ена жана и нешчо ме опита на албанцки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јаска остана сама о мрако.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Наеднаш нешто ме возбуди и ме расцепи во градиве: на вратата се покажа жена му на клисарот со босилок и јаболка в рака.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Почекај, и мене нешто ме стегнало“ Тапа - тупа, тапа - тупа, така маката се истура.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
НЕДА: Нема ништо. Денес нешто ме боли главата и тоа е сѐ.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во бегањето осетив нешто ме дожеже во ногата, кај прстите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нешто ме тера да зборувам, да се отпуштам. Им кажувам на децата за комитите што ме бркаат од дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Овдека, вели Јон, овдека нешто ме јаде, ме гризе, вели, ме тера да се чешам, да се дрпам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам, вели Здравко, нешто ме врти во мевот. Наопаку ми го врти мевот, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми се одзема. Нешто ме пресекува под колената.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)