некој (зам.) - студен (прид.)

Ама тој е веќе остинат. Како да бацувам некој студен камен, некоја мраморна гробница.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како некоја студена рака да ме допрела.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во неговите очи немаше солзи; имаше некој студен гнев, некаква мразна страст, некаква помиреност со судбината и со состојбата во која се наоѓаше светот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сега сѐ беше се престорило во некој јагленосан цвет, во некоја студена постела на огнот...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Бев истоштен. Облеката на мене беше натопена со некоја студена, леплива течност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)