ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Додека се дивижиме по каналот, забележувам ове-онде по некоја куќа, всушност, пловен објект претворен во живеалиште.

Кога се започнува изградба на некоја куќа, треба да се почне од прозорите, бидејќи, како вели Хундертвасер, „прозорите се мостови меѓу надвор и внатре.

Зашто катилите можат да се вратат и да изгорат некоја куќа, јали наша јали турска, па и за тоа ние да одеваме.

Само гледај во некоја куќа убава — домаќинска.

Пред две години работел на некоја куќа во едно подалечно планинско село. Оттаму не се врати веќе.

Беше фатен во некоја куќа при ноќна кражба заедно со болникавиот Цветан.

Од некоја куќа допираше дремлив баритон; некого заплашуваше со несигурен слух.

Се труди, но не успева да дојде до крај на некаква улица, кадешто би влегол во некоја куќа и би поразговарал самиот со себеси - би направил краток разговор за тежината во стомакот што доаѓа од онаа немоќ тој самиот да постави рамки во кои би ја сместил околината со сета нејзина севкупност а себеси како јасно издвоена, и никако вклоплива поединост - би се оставил на страна, , надвор, или барем на крајот од светот, а тоа да не е така заради него или заради светот, туку заради природата на рамките.

Детето со рака покажува на некоја куќа и Саздо се упатува во тој правец.

Мечев исто така фрлил две бомби пред кафеаната „Египет“. Бил урнат Германскиот клуб, како и некои куќи.

Си каниле некоја куќа сватови кај Божина и чекаа во неделата да му дојдат сватојте со зетот за да ја земат Босилка.

Се задале сватојте од под селото да идат: нункото напред со уруглицата в рака, по него зетот и сите сватои, свирејќи со гајдата и врлајќи пиштоли, дошле во Божиној дворој.

- А, бре, вика, Петре, знаеш ли шо соних за тебе? - Шо?

Некој шо одел сос них и шо потврдувал: "Аха, така беше.# И флеват у некоја куќа.

Сите спијат, Итар Петар, дими е итар он не спие, станува и го изедува зелникот.

По куќите, по дворовите каде што го водеше, се собираше сето село; во некои куќи ги криеја децата да не гледаат, а некои жени ги покриваа очите со раце кога бикот ќе си ја запотераше својата работа.

Озгора од куќата своја, го гледаше сето село како на дланка, гледаше сѐ што се случува во него: во која куќа наутро најрано станале, во кој двор се трча да се фати кокошка за колење, кои жени, уште недорасонети се караат преку плотовите; кои луѓе не си ги користат домашните алиња, туку клечат зад копите и гаждарињата во дворот и бавчите; кој уште пред да зазори, како гробник, како волк, бега од некоја куќа и се провира низ плотовите за да не го видат кај која ороспија преспал ноќеска; на кои чардаци што се суши; која се потпалила, која се препокрива, која се довршува, кој последен излегува од кафеаната и го бара патот за дома, кој влегува и излегува од селото: за добро, за лошо.

Ќе мижиш со стегнати вилици кога ќе заѕвониш на врата од некоја куќарка, а на вратата ќе излезат едно купче мали, исти како мене, плукнати на тебе.

Во правта врз паркетот веднаш го послаа теписонот и тој, иако расходуван од некоја куќа каде веќе им беше здодеал, пасуваше, мислиш по мерка исечен и машински обрабен.

Одненадеж чувствувам неодолива желба да седнам овде на улицата, како homeless да се завиткам во крпи, да се залепам за ѕид од некоја куќа, да се пикнам во некоја куќичка од картон.

Тоа третата рударска група го извлекуваше дремливиот Шарлаган- кан за да ја помине ноќта во некоја куќа- бунар, со другите гардисти.

Тогаш од некоја куќа- бунар крај кулата на Мортенија рикна топ.

Неговиот глас им беше светлост во вечниот мрак, сончев изгрев. Утро и ден.

Шета со погледот низ селото и гледа: си останало исто, си го задржало истиот изглед; има по некоја куќа нова или обновена, но не се раширило, си ја задржало онаа своја збиеност: од која куќа да викнеш, на другата ќе се чуе.

Ме поврзуваат со угодни и сериозни предмети; можеби ме прима некоја куќа по којашто копнеат, можеби парче дрво за штавење што некогаш го вкусиле.

Прегласно радио кажуваше од некоја куќа што се случува помеѓу Израелците и Арапите.

Кој ќе го најде во Стрелеско, во некоја куќа таму в планина.

Ги изврза младите мажи и жени, некои истепа, искла, ограби и запали по некоја куќа и преку Полчишта, тргна за Сатока.

Му велеа роднините и пријателите да ја напушти да земе некоја куќа под кирија во селото, но тој не сакаше да чуе; постојано ги потпираше ѕидовите со дебели дрвени појаси, ја вклештуваше во дрвени стеги и не ја напушташе - не сакаше да се сити Танаил.

(„Сакаш само да ме искористиш“, му напиша Мица на Марка, а Марко ѝ одговори: „Војник на Југословенската армија не лаже!“) и неколку пати дури и се помилуваа во мракот, под сенката на некое дрво или зад аголот на некоја куќа после што на Едо како да му остана во дланката цицето на неговата Мица какво што одвај заврзано, тврдо и горешто, успеа да го здобави на голо.

Не ги пуштаа од око заробениците, но кога видоа како оние таму се готват да одат некаде, веројатно во некоја куќа, едниот гласниот рече: - Не, не! - рече и замавта со раката крената.

Војниците ги дотераа во дворот на некоја куќа.

Си каниле некоја куќа сватови кај Божина и чекаат во неделата да им дојдат сватовите со зетот за да ја земат Босилка.

Во некој празничен ден луѓето, и постари и помлади, ќе се соберат некаде во некоја куќа или на сретсело и, како обично, ќе заприкажуваат, ќе им тргне разговорот и во еден момент кога заборавиле на сѐ што ги делело и на сите караници поради браздата, волот или нивата, ќе станат мили еден на друг и ќе почнат да се сеќаваат.

„Нема ќосе од врвот на некоја куќа да му падне пред нозе, тој нема ни да се зачуди а камоли да се исплаши“, велеше Чорола за него.