Некој ни ја краде шумата, си велам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Штом сенките некој ни ги отме Зарем нема да станеме глуварче (најпослушно дете на тишината)* што најдробен ветрец го соголува?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Една ноќ се мочавме во јазот и некој ни рече: „Кој се моча, ноќе, в река, ќе му умре мајката.“
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)