некој (зам.) - ме (зам.)

Како глувче во фак. Лежам и како насон, кога некој ме брка, не можам да бегам; се мачам и го чувствувам чукањето на срцето дури и во коските.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
КИРО: Слушај! (Пауза) Некој ме вика!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Фордот“ се прилепи до мене и, штотуку сакав да протестирам, кога од колата на македонски јазик, некој ме праша: - Како е скопјанец?
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се исправам и ја вадам бомбата, но некој ме фаќа крај мене: - Чекај, далеку сме ... Не можеш ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
За настанот не е ни важно. Некој ме вика или ми вели нешто.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тогаш некој ме фати за коса и ме сврте.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)