него (зам.) - сигурно (прил.)

На место него сигурно некоја ѕвезда ќе оборам. (се повлекува од балконот и, подоцна, се појавува во двориштето).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во него сигурно изгреваше нова мисла.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Ајде, ајде! Не се преправај! Него сигурно си го видела.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)