него (зам.) - јас (зам.)

Под него јас О без ду шен. есен Гугучката ранета Градината Осланета Таго моја, Тагоооооо. магли Помешечки Долазуваат Волците Потоа Во занес За-ви-ва-ат. страв Не ме плаши Времето што доаѓа.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
За него јас бев потреба, пријатен соговорник, му станав дружба за кино, театар, излети...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога некого ќе запретам овде, со него јас сум на чисто.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Купив друг и него јас самиот, без да сакам, го убив со пушката дури се одмарав на патот за Лева Река.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За него јас немам грижа, велеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Луј Армнстронг, Ела Фидџералд, Нет Кинг Кол, Гершвин, Рапсодија во сино, Порги и Бес... беа многу често присутни во нашиот дом.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Заради него јас уште во седмо одделение почнав да го читам Достоевски и тој ми стана омилен писател (потоа го препрочитував, особено Браќа Карамазови и Злосторство и казна).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Избега, се скри зад црвената врата на својата куќа. - За него јас бев врколак.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Напред Јовановиќ, по него јас а мене ме следеше доктор Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш за прв и последен пат го прескокнав во еден залет широкиот јаз, и притоа, од другиот брег гледав како Пачев ги свлекува чевлите а потоа ги свиткува и ногавиците на панталоните.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Помислив, за него јас претставувам механизам за пренесување празнотија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или, математички да се изразам, моето постоење во неговите пресметки беше сведено на обична нула. Не постоев!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)