му (зам.) - мајка (имн.)

— Откаде боже златен, вие пари?, — се чудеше пуста му мајка кога ѝ се фалеше и дури ѝ потфрлуваше по некој и друг бел черек. — „Откаде му се“?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пустата му мајка — црно проноси за жив син, а тој ете, „одникаде не се јавува".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Претпоставувам дека мислел дека сум му мајка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Па и треба, зашто само јас се грижам за него и го хранам, како да сум му мајка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Навистина, тој е домаќин, тој се прашува... Ама, јас сум му мајка!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А професорите повеќе не зборуваат за шунд и за кич. Еби му мајката.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Треба никој да не сети дека сум му мајка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Вие не сте му тетка, вели главната сестра, вие сигурно сте му мајка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
САНЕ: (Го вади џебниот часовник, го гледа и врти со главата загрижено) Ба му мајката, досега три минути.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Еби му мајката, велам, во војно време никој во никого не верува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)