му (зам.) - шепне (гл.)

До него се доближи служителот и на увото тивко му шепна.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Море, тој е видра! Ќе видиш, ќе се извлече! - додаде трет.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Васе се допре до Колета и му шепна: - А Бузо? Да го доведеме и него?
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во училницата втрча возбудено прислужникот чичко Петре и му шепна нешто на учителот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога се враќаа кон Селиште, Денко тихо му шепна на Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Тоа е Харон. Тој ги вози мртвите души - му шепнаа на дедо Васја, кој во последните пет години лошо слушаше. - Рибар ли е, или што?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кај нив пловеше чамец со веслач.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Потем Ина му шепна нешто на аѓутантот, тој нишна со главата, пријде кон мене, и ми рече: „Госпоѓицата со задоволство ќе ви одговори на прашањето ако сега си одите, и ако по последната претстава, вечер, ја побарате во нејзината приколка.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тајно да го избања, така, па макар и на начин да му шепне пар скарадни вистини, секогаш контра и против засмрдените норми и морал.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Арсо не сети кога тој дојде до него. - Сакаш ли да си среќен? - му шепна Патрокле.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Локајте, братучеди, Арсо ќе ни донесе мезе од снаата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се наведнал кон најблискиот и му шепнал какво мезе ќе им донесе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во мигот кога земаше воздух меѓу два целува, Рада приближувајќи се до неговото уво му шепна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа што никој не се јавуваше само го зголемуваше неговото измачување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неколку дена подоцна случајно пронајде ново име и телефонски број кои Марија ги имаше запишано во домашниот телефонски именик, а бескомпромисната луцидност на љубомората му шепна чии се.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Над нив уморно се влечеа мрзливи облаци; сонцето им поставуваше врели, боцкави пречки но нив ги распнуваше болка на згусната влага; се слечеа и ги параа своите шавови на секој зрак, а земјата, споулавена од жед, притаено ја исчекуваше нивната милост. „Тој не е слаб“, извлече жегата непознат пркос од Јана. „Не, тој не е слаб.“ Иван првпат насети во себе некоја непозната и чудна врелина од што неколку запци во неговиот механизам закрцкаа. „Ти знаеш - не е слаб, нели?“ „Не ми веруваш?“ го измери таа; сѐ повеќе мислеше на тој Отец Симеон. „Ти верувам.“ А чудото од осмиот рид му шепна - не верувај, докторе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но при вториот или третиот стих Пере тивко му шепна: „Се заоблачи, Апостоле“, и тој веднаш ја сврте на „Дуњеранке“, оти влегоа двајца жандарми и дежурниот полициски писар Јачмениќ, кој се врати од Солун и си го зеде пак старото место.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се врати со израз на вчудоневиденост на лицето. - Спијат, - му шепна на Шишмана.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Тука е штабот - му шепна Евто на Трајчета.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Овчарот се поздрави со Анѓелета, го стегна за рамото и му шепна нешто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ламбе кроце му шепна на увото на Трајчета: - Тебе сигурно нема да те врзат.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Курирот ги доведе коњите и му шепна на командантот: - Јавија дека Гинова падна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Старичката се подигна на прсти и, ставајќи рака на уста, му шепна на уво: - Моча, моча во постела...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш тој му се наведе до лицето, ослушна за час – во ноќта осем песната на штурците не се слушаше ништо друго – и му шепна: - Ќе одам на Младинскиот канал ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Измислив приказна дека си болен на умирање и дека последна желба ти е да му шепнеш нешто важно на Рус на уво.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Саше, - му шепнав, - ајде да ја заспиеме. - Како!? - се изненади тој.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако му треба нешто на ибн Бајко, тој е тука, само нека му шепне и ќе се стори работата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Бак се врати – му шепнав, - ама, јас ептен ја згрешив работата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нему сѐ уште ништо не му беше појасно, но кога чу дека Бак се вратил, скокна и влезе внатре: - Мамо, мамичке – викаше по тетка ми – дојди, сѐ ќе ти објаснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)