му (зам.) - потече (гл.)

Болниот не спиеше, беснееше, го удри со глава во наведнатото лице, така што нему му потече крв од носот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Нешто го стегна за грло, а Ѓорѓи почувствува како му се ежи косата, како ладна пот му потече по чело и лице и нозете веќе не го држат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Истиот момент лицето му се вцрве и солзи му потекоа од очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Директорот сакаше да каже нешто, но само лиги му потекоа низ дебелите образи и подгушници.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Солзи му потекле од очите и му ги натопиле мустачињата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Забележа како на едниот, на крајот од устата, му потекува капка плунка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Остави ме, - ми вели тој и од очите не му потечуваат солзи само затоа што сите сокови од него се исцедени. – Еве има повеќе од сто години како сум умрен и никако не можам да расебетам дали во животот згрешив или не.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
За сѐ беше рано; освен да се наврат кратките панталони, да се наметне летната кошулка, да се нагазнат парталавите патики и да се даде на машко одење, не пешачење не како шетање туку брзање како доцнење, додека не му потече пот од првиот прешлен на вратот до последниот прешлен на опашот и додека шаторите не се разврчат и не развреват како нагазнати мравјалници.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од носот му потече крв.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од босата нога му потече крв, но тој трчаше како ништо да не му е.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Секој сака поблиску да застане, да се огрее, крвта да му потече. 159
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)