му (зам.) - помогне (гл.)

Освен обраќањето до него, Љ. Н. се обрати и кај 168 други релевантни институции и невладини организации, меѓу кои и Хелсиншкиот комитет за човекови права – каде што само беше сослушан, но никој од нив не превзема ништо конкретно за да му помогне во овој случај.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сепак, тој лично се обрати до новоизбраниот претседател на Уставниот суд на РМ (Б. Наумовски, кој порано ја извршуваше функцијата Народен правобранител т.е. Омбудсман) – а кој беше запознаен со проблемот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
5 Но, тука симптоматично е тоа што тогашниот претседател на 149 велешкиот суд (Ш.Адеми) го усвои приговорот на тужениот дека миксетата, како дел од опремата, е суштински потребна за извршување на неговата работа т.е. „за понатамошно одржување на работниот минимум“, иако радиото воопшто не работеше, а немаше ни изгледи дека ќе се рестартира – па ја издвои од пописниот имот кој беше предмет за принудно извршување, иако токму оваа скапа миксета најмногу ќе му помогнеше на тужителот за неговата идна професија [всушност, тој отвори своја приватна маркетинг агенција].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како извршно средство, поради празната и блокирана сметка на Радиото, се користеше попис и проценка на имот со заплена на движни ствари [res mobiles].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сега ни Чичолина не би можела да му помогне.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ти кажав дека е доволно да имаме не повеќе од 50 негови пубични влакна за повеќе на тој лигуш да не му се дигне.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Одеа полека кон селото. Коњите разнемоштени, едно од тешкиот товар, што дотогаш го тегнеа, друго од разделбата и немоќта што не можеа да му помогнат на својот стопан, со вина во погледот врискаа... час подигајќи ги предните нозе, час се тегнеа наназад вклопувајќи ги задните нозе вземја, со високо кренат опаш ја покажуваа својата лутина.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Беше позагрижен можеби од сите, со најодговорна свест, не можеше да му помогне на пријателот на својот живот кога вистински му беше најтешко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Итрина да стане што подопадлива: итрина да му го привлече вниманието на мажот; итрина да го наведе секогаш будалиот маж да ѝ се обрати; итрина да му помогне кога и каде да се најдат; итрина заеднички да се ослободуваат од срамот што еден пред друг се соблекуваат...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Преку денот Гоце или навратуваше во меаната на татко му, за да му помогне во работата, или седеше во дворот под црницата...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Селаните не мрднале со прст да му помогнат во тешкотијата во која се нашол сега. Но има уште.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едно нешто што му помогнало било убиството на Синан ефенди, одметник, иако тој лично не му ја отсекол главата, како што тврди, туку тоа биле двајца платени луѓе, Есад и Бардуљ, Албанци од Метимир.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Симон ја открива својата судбинска задача, на своето родно село да му помогне обезбедувајќи му вода по примерот на предокот Никола Поцо, а истовремено со тоа тој за своето дело што го почнал добива архетипски мотив на вечна борба на човекот со природата како окосница на повеста на семејната и маказаречката историја кои меѓусебно се преплетуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се прпелкаше, се мачеше борејќи се за воздух, а другите во паника што ќе останат без лидерот, ниту знаеа, ниту можеа да му помогнат.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Стрина ми се лутеше и го прекуруваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Потоа, многу пожртвувано и чесно на сцената настапи Тони Дамевски да му помогне достоинствено да умре.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не може ниеден психолог-психијатар-психоубиец драстично да му помогне на човек со било какво искуство, затоа што тоа е негово и само негово.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Раздвојувањето на сопственото јас од телото е болен процес и болниот очајнички копнее некој да му помогне да ја залеми пукнатината, но тоа раздвојување тој истовремено го користи како основно орудие за одбрана.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се впуштив да му помогнам на Калчо, но околу мене зафрчеа камења и викотници ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се наведна и го бакна и она со кое можеше да му помогне беше да издлаби птица врз него.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Лебот — вели Андон — не ти го пишува фурнаџијата што ќе му помогнеш на другарите да го растребите тунелот, а ако втасате побргу, може и да дупнете по некоја дупка и друга. Барут има кај другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ова го разнежи и Толета. Се разнежија и четниците, и Толевите другари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Толе, брате, тебе господ те испрати денеска да му помогнеш на својот народ.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дина Вјерни, Русинка, направи сè што можеше да му помогне на својот земјак, ги изложи неговите дела во својата галерија во Париз во 1978.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не му помогнаа ниту школските другари у министерство.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
По восочното лице на дајреџијата се испиша мака и загриженост, како да му помогне на директорот полесно да ја искачи нагорницата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Велгоштанецот на севозможни начини сакаше да му помогне, да го подготви младиот човек, да може утре кога не ќе биде под крилото на својот вујко да може сам да ги дочека и да ги издржи неминовните удари на животот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Што е радоста и среќата за еден човек, ако не чувството дека сте му на некого нужни и дека можете да му помогнете, да му бидете од полза...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му помогнаа, незабележливо го симнаа од подиумот. И со пајтон го одведоа дома.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Овој плати за Караман!“ - мислеше. „Не стигнал далеку, а сигурно и неговите браќа му помогнале да го заврши животот. Го распарчиле некаде во коријата.“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И тој имаше потреба од помош, од пријателски збор, но кој да му помогне во оваа дива осаменост?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во тремот од колибата и под стреата имаше доволно суви дрва, за да се помине со нив и цел месец, но Бојан сакаше да пренесе колку што може повеќе, сакајќи со тоа да му помогне на деда си.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сигурно и дедо Иван го следел волчешкото завивање, сигурно стрепи за осаменото момче во Гогов Валог, па немајќи можност на друг начин да му помогне, се огласува и ги застрашува волците со пукање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се обидуваа на разни начини, раскажувајќи му вистински ведри случки од нивниот градски уличен или училиштен живот, по нешто и измислуваа, додаваа, но малку, барем во прво време, можеа да му помогнат на Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан притрча да му помогне. - Ете, гостите дојдоа, - рече шумарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
7) на две страни(или повеќе) скицирајте некој лик, служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., со што би му помогнале на читателот да го согледа тој лик.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Мишко не се збуни. Тој беше на страната на премрзнатото, гладно врапче и сакаше да му помогне.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Слободниот гулаб уште правеше обиди да му помогне на својот другар но попусто.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Бидејќи ние со домаќинот мој бевме сложни, што се вели како со еден ум и со една душа, јас уште од вчерадента знаев што ќе ми работи човекот мој утредента и, утрото, пред него ќе бев станата, торбата со јадењето ќе му ја имав стокмено, ќе му помогнев да ги истера воловите од аурот и да ги прегне или да ја самари маската, ако требаше да му помогнам на маска да се качи, стол за поткачување ќе му изнесев, маската од порта надвор за водило ќе му ја заводев, до над куќи ќе го испратев, ќе му го дадев водилото в раце, ќе го пуштев да одмине и по него трипати ќе се прекрстев.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Мајка ми беше излезена да му помогнеме на татка ми да го растоварат магарето со дрва, а тие, браќа ми и сестрите, којзнае каде беа забарани, а баба ми дојде со тавата на огништето да прави кавурма да ручаме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како што лежеше вудвосан во дворот Бубичоски, запрета со нозете, како ѕвере кога е отруено, и остана така, скукален.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
После, кога излегол од затвор, и кога била умрена мајка му, да не му се нашле да му помогнат Акиноските, којзнае дали и тој, како мајка му, не ќе оставел коски таму, во Белград.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете, така Видан Јанчески, заедно сосе сета своја приказна, се одомаши во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тоа ништо не му помогна на попот српски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но нималку не му помогнаа нозете, ете!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Реков и нешто многу слично на следниве примери: многупати се имав упатувано каде треба да заноќам, а втасував таму од кадешто потоа не знаев како да се вратам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И прашај го, му реков на Кожинката, прашај го детето дали мајка му барем еднаш го спомнала моето име!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа самиот Словенец и го расакажал кога преспал една ноќ кај нас).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или поприфатливо ќе ти прозвучеше ако речев дека наш Иван го избрал тунелот за патека верувајќи дека и таа негова јунаштина ќе му помогне да го открие она по што можеби и со години трага?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го советував него а всушност себеси се прекорував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, не, и тој, без упатства и без совети го избра оној пат што и ние го избравме кога тргнавме да се избориме за она што го посакувавме.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, за жал, и нему му се случи истото она што ние одамна го имаме откриено и доживеано: она, кога веруваш дека со раката брцаш во бочва со мед се случува да утврдиш дека раката си ја пикнал во помии.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па потоа повикај го и тој Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како она, кога си млад па не знаеш кога и како те престигнала залуденоста!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Толку недели и месеци морал да носи токму такви тежини на десното рамо! (Добро, тој никогаш го нема спомнато тоа, но мајка ми ми има раскажувано за неговиот пријател Словенец и за цевката од минофрлачот што Даскалов честопати ја земал на своето рамо за да му помогне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби ќе му помогнам да се смести!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби и затоа му реков на Иван, божем со намера да му помогнам при неговото навлегување во светот на возрасните, дека непромисленоста не е секогаш најдобар сопатник, дека таа обично нѐ доведува во непланирани ситуации.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно некоја од тие институции ќе му помогне да си го задоволи интересирањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, тоа е лошата вест. И една многу добра.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А предлогов ми истрча од устава! Што би се рекло: мигновено!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите се трудеа да му помогнат, сите избираа најнежни и најтопли зборови за да му ја олеснат болката, сите сакаа да го пренесат дома му.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Јас го разбрав, но не можев да му помогнам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Уште молчев. - ... Како слон без сурла.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А и како ќе му помогнам?
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Добивање редовно отсуство кога ќе се врати во Роуч, или тродневно пијанство за време на викендот би можело да му помогне да се ослободи од она што тој почнуваше да го препознава како монотонија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Мишко тоа го открива и на некој начин сака да му помогне.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Чувството дека таквата положба не може веќе да се трпи и дека некаков излез мора да се најде, општата омраза спрема Турците, направија целото христијанско население да го прифати оној кој сега ќе му помогне или кој покажува на дело дека сака да му помогне...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во тоа му помогнал неговиот сограѓанин и пријател Георги Манасов, учител во ќустендилско, кој се согласил пасошот да биде издаден на негово име.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Потоа ми дојде една дури злобна мисла во главата - дека можеби со ова што ја преместив сликата му помогнав, ако тој и без тоа имаше таква намера...да ја премести.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Водата што се слеваше беше единствениот звук кој ја попречуваше длабоката и древна тишина на тој крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Прописно ќе им припаѓа и таа ќе се наведне и ќе му помогне да ја повлече на брегот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хотелот беше близу до стариот град во женева, и како што талкавме по кривулестите улици на тој прекрасен дел од градот, таа однадвор ми покажа една преубава куќа крај една величествена црква, со камени темели, на аголот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стапалата ќе ѝ се изводенат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе си ја употреби капата како мрежа, црвената капа на која пишува Wyoming Cenenial 1990.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бидејќи Борхес мораше да дремне попладнето, Марија ми предложи да излеземе на ручек, па така и направивме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Околу пладне се појави медицинска сестра за да го избања, да му помогне околу дневните вежби и да му даде ручек.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ние ако сакаме да имаме чиста совест пред нашиот народ и пред себе, треба да ги земеме на себе и најмачните научни работи за да му помогнеме, а не да се изговараме, избирајќи го најлесното, дека немаме способности или влечење за оние науки што бараат најмногу труд и желба за работа. 56 Културното работење е поморално од револуционерното, зашто со првото интелигенцијата се чини вистински слуга на својот народ, а со револуцијата таа се обрнува во немилосрден експериментатор.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако е така, зар можеме да се чудиме на поведението на Руската влада по македонското прашање и на нејзината изјава оти Русија нема да му помогне на комитетот да се создаде “Бугарска Македонија”?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Му велам дека не смее повеќе да плаче, и дека јас ќе му помогнам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Отткако живите членови на бендот се соочиле со податоците од филмот останале разочарани затоа што, додека бил жив Ијан, не се потрудиле сериозно да ја сфатат неговата животна ситуација, да го разберат неговиот апел за помош и да му помогнат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој го манифестира својот вкус и како способност за јавен интелектуален став со кој од еден социо-историски и културен контекст може да се проценува и оценува убавото и вредното во уметноста, нагласувајќи постојано дека „сомнежот и рационалноста секогаш треба да ги држиме будни зашто можеме лесно да бидеме заведени од вербата дека токму ние сме појавата која со својата творечка моќ може да му помогне на театарот да ги надмине кризните моменти“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Робовите, ако го видат својот стопан во неприлика трчаат да му помогнат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ние сега ја позајмуваме од Сократа и она што тој сакал да го каже на филозофите, ние и го кажуваме на нашите театарџии: вистинската задача на приватниот театар ќе биде да му помогне на театарот да се запознае себеси.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ова е добра поука, треба сомнежот и рационалноста секогаш да ги држиме будни затоа што можеме лесно да бидеме заведени од вербата дека токму ние сме појавата која со својата творечка моќ ќе му помогне на театарот да ги надмине кризните моменти.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Па затоа тој бирал поводи кои ќе му помогнат во стекнувањето на правото на јавен настап. - Годишнина од смртта на Р.Луксембург.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Вчудоневидени, претставниците на органите за редот и мирот во земјата, прашале како го извел тоа, а тој им објаснил дека многу му помогнало тоа што Белгијанецот зборувал француски, а Сталин абер немал од странски јазици.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога го гледаше како чисти или како готви за неа, сакаше некако да му помогне, но знаеше дека што и да направи, никогаш нема да успее да му ја надомести.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Или пак, ако мораа и да заноќат, тогаш тука во неговата близина, сега ќе постоеше некој друг, кому би можел да му речеш нешто секој миг; кому, ако ништо друго, би можел барем да му помогнеш, а тој, ако не со збор, тогаш барем со некое движење, со некое одмавнување, би можел да ти одговори, или барем да ти даде знак дека те чул.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко го знаеше тоа за сето време, застанат крај чамот, што беше доста дебел, а постојано со едно проклето чувство како некој да го имаше исфлено на една ѓаволска сува долина, на некоја гола ведрина, и сѐ, што можеше да стори, беше да испука уште три истрела, нишанејќи право во челото на она заскокано ѕверче што стануваше со секој миг сѐ поголемо и сѐ понасочено кон него, право на него, како некој истрел, единствен и неизбежен, а за сето време додека пукаше, остануваше свесен дека со тоа нема да може да стори ништо, бидејќи знаеше многу добро дека сите делови од телото на тој затрчан самјак беа заштитени во дебела кожа и со непробојна коска, така што на тоа негово место не би можела да му помогне ни кртешница.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Арсо ќе му помогне да појде пак меѓу луѓето, така, лежејќи и тонејќи во исчезнувањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо го отпетла синџирчето од елекот за да му помогне на чуварот бргу да му го извлече часовникот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Скрез офна така силно, што Цанул се исплаши, ја фрли вилата и избега; Цанулица замалена од страв, стрчна кон Скрез, му ја извади забуцаната вила и му ја изврза раната со шамија за да му ја запре крвта што бликаше на сите страни; го одврза коњот, му помогна да се качи и тргнаа в град на болница.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Ни е жал, но што можеме да правиме кога нема лек со кој можеме да му помогнеме...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Господ?” „Ха, и тој ништо не прави додека не му помогнеш: ако не ви подвикнев јас под кошарата и ако не го удрев барабанот низ село да се расчуе, Профим ни за жива глава немаше да ти ја даде; вие сѐ уште ќе се криевте и ќе си ги боцкавте фелките по сламата...” чкрапаше со очите Бандо.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По смртта на сликарот Столпник, во неговата куќа луѓето ја најдоа последната негова слика: неколку муренкови стебла излезени заедно од земјата од еден ист корен, од едно исто 'ртиште и плодиште; додека излегувале од земјта, си давале сила едно на друго, си помагале, а потоа секое на својата судбина се препуштало: едното: напинајќи и грабајќи ја лакомо височината, се истенчило, се искривило, како змија фатена за опашка; гранките му откажале во овој тежок напор да го следат, и тоа, полека, болно, се превиткува надолу и тоне со главата кон земјата; под вратот има заглавено висока потпирачка со чатал што не му дава да се скрши и струполи на земјата; но сето тоа е така болно и тажно штом тоа самото не може без потпирачка да се додржи; другото: робувајќи им уште од излегувањето од земјата на многуте фиданки што лакомо наудриле од него како човек со многу пород, и грижејќи се за нив да порастат, да се здебелат и рашират, постепено станало нивна жртва; тие, не мислејќи на него, се туркаат меѓу себе, грабаат од просторот, се надвишуваат меѓу себе, не водејќи сметка дека еден ден од тежина или од силен ветар, ќе се струполат заедно со тоа мајчинско стебло што им дало живот и повеќе никогаш не ќе кренат глава: ќе умираат постепено и ќе се сушат на урнатиот стеблак; трето: или по сој или така му бил благословот: кога му дошло време за плодење како господ да му се распашал: преполно е и се крши од плодови; капи благ сок од муренките како на доилка кога ќе ѝ надојде млекото; пониските гранки од тежина се спуштаат до земјата и се потпираат да си го намалат бремето; четврто: уште од раѓањето анемично - и до крајот на животот анемично; што можеле другите да му помогнат, му помогнале долу под земјата во времето на 'ртењето и пуштањето на корења; а згора: секое со својата среќа и судбина живее, како птиците кога ќе пркнат и ќе го напуштат седелото; околу него има мала оградичка од штички што го штити да не се чеша стоката од него или да го гризе; кога еден ден ќе се исуши, ќе остане така заградено со штичките како споменик: ако од него избијат нови фиданки, тоа ќе бидат посмртчиња кои одново ќе започнат борба за живот; петто: препуштено е на судбината и на бога: здраво-прездраво е родено, пркнато над земјата, а веќе едната половина му се суши; стои како човек парализиран на кого само едната половина му е подвижна; прави напор да расте и да ја влече со себе и другата половина што му стои како мртовец врзан за плеќи; најтешко му било првите години додека свикнало на тој напор и на тоа проклетство а сега просто ѝ е препуштено на судбината; она шестото, седмото, осмото, што откако излегле од земјата, помислиле дека сè можат и сè е нивно, живеат двоен живот; двојна среќа имаат: на едни сè им е едно во кој правец ќе се развиваат: нагоре, надолу или настрана; не размислуваат ни како да ја оформат својата крошна за подобро да се заштитат од ветриштата и снеговите; не се грижат и не размислуваат дали некој пред смртта ќе им стави потпирачка под мишките или вратот за да не се струполат притиснати од својата негрижа, или дали по својата смрт ќе остават потомство; се шират и живеат како што милуваат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Нема“, рече и ја замоли да му помогне да седне на стол.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сликарот се лутеше што татко му нема разбирање за тоа, но Столпника го засака толку што постојано идеше или го викаше дома да му помогне, да го упати во сликањето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во тоа, можеби, ќе му помогнат и другите ќерки кои се подруги од Царјанка и кои ќе речат: Марш, кучке, зарем да го распарчуваме имотот од татко ни...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кај Висара понекогаш навраќаше и учителот и бараше начин како да му помогне на Висара да оздрави што побргу.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тоа е сè што може човек да забележи гледајќи ги стеблата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ако дошло време, пустата ѕвезда да ми се смени, тогаш нека биде подоцна, на пролет, лете, во убаво време, му велеше, зашто цел живот само за тој суден ден се мачела; коски ѝ скапувале да му помогне на мажот ѝ да прикупат уште нешто од ридот, но да има и нова руба за тој миг, за тој ред; да не велат луѓето: ѓупка, питачка, туку кога ќе ја носат низ селото во отскриен ковчег, да ѝ заблазнуваат во алиштата и накитот, да велат: гледај, гледај синот ѝ ги ставил и златните обетки и златниот прстен што си ги чувала за овој ден...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Зошто?“ „Заради ова...“ ѝ покажа на 'рбетот што му стоеше укочен и прав како штица.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И сѐ така, стручни шоферски прашања, а јас, натпреварувајќи се со самата себе, се обидував со одговорите да му објаснам за разработениот систем, кој пред фискализацијата навистина така и функционираше, дека сѐ е сиво и како станува бело, небаре утре ќе отвора бутик, па, ете, јас ќе му помогнам околу фактурите, декларациите, увозот, шпедицијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да му помогнам на Мисајлета Ковачот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Трчни кон ваму, трчни кон онаму, ама ништо. Никому не можам да му помогнам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама нема што да правам, не знам што да му помогнам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Можеби за миг погледнал во избраникот на игуменијата Минадора и можеби видел дека тој е третиот што ќе му помогне на качарот Никифор да ја смени скршената оска: така е, тој мајчин син бега од неволата на болниот Неделко, се прави удрен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но и неговата душа се извивала во некаква празнина - тој ќе патува, а кога таа душа ќе отпатува еднаш, ненадејно како и другите души на луѓето од тоа парче на прегазениот Балкан, тој веќе не ќе патува и ќе ги заборави сите патишта на овој свет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сиот папок му беше изеден од красти.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Запалете оган, заповедал грубо. - Поскоро. Што е, чекате ли прворотка да ве подои?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред да можеме да му помогнеме, без нишање, со тежина на соборено стебло, Борис Калпак се урна преку софрата и остана со распарчено лице и без движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не, јас веќе никому не ќе пуштам крв, рекол со напнат глас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можел и не умеел да заврши песна. Просел издрипавен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Крвавораките Борис Калпак и Наџак-Јанко пошле по него да му помогнат околу запрегата на мртвите. - Прости и ти, Василе, рекол некој од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го спуштил стеблото крај легнатото тркало на двоколката, прашал кој ќе му помогне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Борис Калпак и по истрелот стоеше со кренати раце некако потсмешливо исклештен над крвта што се цедеше од едната негова плешка, бездруго и од градите, иако јас тоа не можев да го видам, па веднаш другиот измеќар го принесе врвот на својата кубура до устата на ранетиот и сепак несовладан бунтар и истрела, нѐ заглуши и нѐ заслепи, мене можеби само, нѐ покри со чад и со црвен блесок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Тргни се. Никола Влашки и Пандил Димулев поубаво знаат како ќе му помогнат. Што сме ние?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе појдам, ќе му помогнам да го најде светото грутче во кожа. Гревота е да пека по патов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе се обесам ако не е така.“ „Ќе ти помогнам да ја врзеш јамката.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Онисифор Мечкојад му помогнал на замелушеното животно докрај да легне на една страна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По недовршената врвица по која лете се движеле помеѓу капини и камења нечии овци кон пасишта или поило, се враќал со младо стебло на рамо и со секира в рака стопанот на скршената кола, здрав и мускулест човек, селскиот качар Никифор Ганевски, инаку домазет во Кукулино, со муцка која, колку и да се гледа, не останува во сеќавање ни половина ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оној што предложил да се вратат, да му се покорат на претскажувањето, можел од помладите да биде закопан со мртвиот: сам нека се врати, со ластегарка ќе му помогнат да побрза.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе се обесам, Арсо, ако ти некому некогаш му помогнеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„За калуѓерите господ се грижи. Ние да му помогнеме на детево.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И запомни за злоносницата - лук, ракија. Како ѓавол од крст ќе ја стругне пред тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој мршаво ги уверувал дека сето тоа е претсказание, дека не му се мили на господа. Другите останале тврдоглави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„За неговото изгорено месо сега е лек крв од желка. Може и крв од лилјак.“ „Да му дадеме да се напие вода?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Навистина беговите сакале да му помогнат, да го извлечат од батак, се сеќавал Чучук-Андреј.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чувствувајќи дека брзо ќе ја изгуби свеста, просто, како поинаку и да не може да биде, узна: ако некој не му помогне, нема да стане.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но единствениот начин да успее беше да го узнае името на растението.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Некој од нив, воден од сочувство, одлучи да му помогне на Акакиј Акакиевич барем со добар совет, велејќи му дека тој не би пошол кај реонскиот началник, зашто може да се случи реонскиот, сакајќи да заслужи пофалба од претпоставените, и да го пронајде на некој начин шинелот, тогаш шинелот сепак ќе остане во полицијата, ако тој не им достави законски докази дека шинелот му припаѓа нему; туку дека е најдобро тој да му се обрати на едно значајно лице, дека значајното лице, откако ќе испрати писмо и ќе се поврзе со оној со којшто треба, може да направи работата да тргне поуспешно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Воопшто нема да му помогне тоа што ја остави својата поранешна вера и се покрсти.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Па, зар е можно никогаш на никој да не му помогнав!?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од неа добив желба да му објаснам дека жената ми е мајка, дека таа во други околности би му помогнала, ако не нему, тогаш барем на некои поубаво облечени луѓе.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Оној што го определила судбината да му помогне на Шумшул- град се вика Пупи Паф.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тој ѝ кажа дека сѐ уште нема најдено работа и ја замоли да му помогне да најде некаде стан да се смести.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој се опираше со сета сила, викаше кон Марија да му помогне, да го одбрани.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа приврзаност кон неа му помогнало и мртва да ја најде.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Како што не знаев тогаш дека ќе биде убиен оној хирург што го донесов да му помогне на илегалецот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Метафората на лавиринтот во балканската историја требаше најмногу да му помогне да проникне во генезата и смислата на трајното пресоздавање на балканските граници, како хронична мистерија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веруваше дека библиотеката на Климент Камилски ќе можеше да му помогне, сепак, да го доврши својот проект.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Цариградската кадиска диплома ќе му помогне на Татко во остварувањето на десетгодишната судиска и адвокатска кариера во монархиска Албанија, служејќи како кралски судија во неколку албански градови, а на крајот, кога не можејќи да се помири со режимот, и да отвори адвокатска канцеларија во родниот град Поградец на самата граница крај Охридското Езеро, каде што неговото потесно и пошироко семејство уживаше несомнен авторитет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изменет, не се знаеше не е ли и со сокриена тајна во себе, Го посоветува побратимот Геле Накотник да побара работа во железарницата - во тоа време околу водениците без чаркови лугураво чекореше писател и се распрашуваше за минатото; тој че му помогне, не може вчерашните војници да се без работа, А ќе му помогне и инженерот Горчин Сечковски, од Кукулино е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој повторно ги притисна прстите врз очните капаци. Конечно го напиша, но тоа не му помогна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ајде, скокање, миење и на татка да му помогнеме со јајцето вапсано и светена водица да ја поминеме домата и имотот - со здравје и радост родна да ни е годината! - небаре песна пее си ја разбудила челатта.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Луѓето го погледнувале Илка во очите, во јазикот, го пофаќале за челото, за рацете, нозете, и секој прдлагал некој лек што го знаел или претпоставувал дека може да му помогне.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
За тоа време, луѓето трчаа кај коритото од реката да му помогнат на Илко за да го извлечкаат Методија од водата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Трчаа Илко и Богуле по коритото надолу да му помогнат; истрчаа и други луѓе кога го чуја викањето и му фрлаа сè што ќе дофатеа: кошови, сандаци, дрвја, каци за да се фати Методија, да излезе.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тој да му помогне...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се обиде да му помогне: - Детето е родено во Германија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И попот ова го чекаше: да дојде до куќа и така азар сермиичка, та му благодари на Лесната и Младена што ќе му помогнат да се извлечка од калта и да ги прифати и децата и стоката, Речено — сторено.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Едно дете има попот и тоа си го нападил да се главуа по туѓите луѓе! — плачеше Бисера и не можеше да му помогне на постраданото братче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така, со најубави желби и полна готовност да му помогне, старецот го испрати својот долгогодишен слуга, а Петко го напушти овој свој дом не без тага на душата и болно чувство што ќе се оддели од својот питачки стап, но сепак задоволен од тоа, дека ќе може подоцна, како поп да му отслужи и литургија на неговиот свети Илија, како што му собираше осумнаесет години разни подароци од селата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Попот, бидејќи секој ден имаше работа со господ и знаеше колку е голем овој, се најде поласкан од Јована што го спореди со него и реши да му помогне на својот стар пријател, Иако за овие три години се „посрби“, за која постапка и го намрази.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Бре, немој, ќе ти се смеат векот и тебе и на детето — го советуваа селските луѓе, ама попот си остана на своето и го прати притропот Петрета да му помогне на малиот Крсте да ги натоварат парталите на магарето и да ги донесе кај Бисера.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И самиот реши да му помогне, да „спаси една рисјанска душа“, што му беше возложено и со калуѓерската програма: „прави добро со што можеш“. Со првиот транспорт брашно за манастирот, Арсенија го испрати Сталета да растовари и да го смести брашното во амбарите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Карабуклијата е готов. He само што не ќе му пречи, ами, ете, и ќе му помогне!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И затоа тој го напуштил тој „божји рај" — Света Гора, и ете го, си дојде да ја исполни заповедта од „сајбијата" од кладенецот Илинец во Сталевата нива сака да му се направи меќани манастирче и дека ќе му направи многу зло на селото, ако не му помогнат во оваа работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
При товарењето Анѓа му помогна од срце и ни најмала срџба или незадоволство не покажа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во овој пазар тука беше и старецот Богдан Сирме од селото Старавина со своето внуче Ангелета од осум години, да му помогне при терањето и врткањето на двете крави и магарето, што требаше да ги продаде за да однесе некоја ока сол и да се приготви за вршење.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Ти благодариме на милоста, кади ефенди. Со сѐ срце ќе му помогнеме на нашиот падишах што сме вредни – одговори пак аџи Јане.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мигар тука беше слаба. Се правеше, да му помогне со нешто на татка си.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Татко, додека ѝ одговараше на загрижената Мајка, си направи брза геостратегиска калкулација во свеста: ако, на времето, Европа не го прифати отпорот на Скендербег и не му помогна во дваесет и петгодишната војна, по голе­мата опсада во тврдината Круја, и не го спаси Балканот од Отоманската Империја, тогаш сигурно ќе го прифати и ќе го поддржи некогашниот франкофон водачот Енвер Хоџа, во неговиот отпор кон советската империја, од кој ѝ се закануваше пропаста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ако некој е потиштен, и сака да му помогнам да излезе од таму, му стојам на услуга.  Дали вашата книга Лагите на љубовта е инспирирана од материјалот собран од вашите пациенти?  Не.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Рамката на приказната што послужила за подлога на варијациите е следнава: јунакот, „напатен човек” се вплеткува во тајна шпионска дејност (го заменуваат со вис­тинскиот шпион, шпионот во неволја му предава некаков таен документ, непредвидливо му раскажува за некаква случка и т.н.) и неправедно е обвинет за противдржавно, односно за крими­нално дејствие; освен тоа, јунакот располага со некои податоци каде да се бараат вистинските виновници (во „39 скалила” јунакот знае дека водачот на шпионската мрежа живее некаде во Шкотска, на село и му недостига делче на малиот прст на десната рака), бега и самиот се впушта во лов по него; така, јунакот се наоѓа во положба на „прогонет прогонувач”, полицијата му е постојано на трага додека самиот ги прогонува виновниците; на патот што, според правилата, го води до другиот крај на државата, го очекуваат безбројни ексцентрични настани меѓу кои особено се истакнува настанот, по кој тој се сврзува со убавата девојка која на почеток не сака да му помогне и сака да го предаде на полицијата; подоцна таа се нафаќа да му помага; случката завршува така што злосторниците се откриени, јунакот е ослободен од вината и започнува да живее со девојката.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Постојат два извора податоци кога зборувате за љубовта, лагите, сексот: она што го дознавате за сето тоа од книгите, театарот или телевизијата и од другите луѓе; како и од сопствениот живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За да се искупиме од борчот, за да му помогне свети Наум да оздрави, ви го подарувам јунецов...“ го бацува во челото како синот да си го бацува и му го подава на калуѓерот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Те молиме оче и личниот свети Наум да му помогнете на кутриов Силко... умот да му се врати...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го носеше на гробот од свети Наум и му ги покажуваше фреските да види какви сѐ болни светецот излечил и го тераше да го лепи ушето на плочата за да му го чуе срцето, да му помогне светецот, да му даде и нему спас.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Така мене сега ми текна како да му помогнам на Уртето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во тоа му помогна и Германија која како да почна и поинаку да го засакува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се сврте в десно очекувајќи некоја од продавачките да го забележи за да ѝ даде знак да дојде и ако може да му помогне при изборот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој Трифун, Баџата, во тоа време, бараше начин зета си во Скопје да го протне за директор на некое претпријатие и сега ни наговорува мене и на Сврделот некако да му помогнеме.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа јас го фатив директорот за нозе со цел да го истргам кон средината на канцеларијата, на чисто и да видам што можам да направам да му помогнам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Освен тоа, тој беше нешто како сараф – даваше по луѓето пари на заем, како што сега банките даваат кредит за малото стопанство како што го викаат, на кесим, како што се вели по турски и со убав интерес така што тоа, исто така, му помогна да се збогати. Србите нив ги викаа зеленаши.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ристосија, Ица, по војната, особено откако дозна дека таткото (Дракчето) го заробиле Грците и некаде во солунското го погубиле врзувајќи го за некој џип и влечкајќи го по некоја солунска турска калдрма, имаше среќа да се реши да се омажи за Најдо Пашалески кому жената му почина и кога затоа што беше толку добар човек сите го сожалија и му помогнаа за жена да ја зеде Ица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ама тогаш си реков да не би директорот уште да е жив, да не може да се спаси, да му помогнам на човекот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сакаше, на свој начин, да му помогне на Цветана Горски, доколку се кренеше рака на реката и на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Ќе го стрелаат!“ - помисли Трајче. - Како да му помогнам?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Силјан, дека го носел црпчето на гуша, многу му помогнало да се плашат орлите од него, беше нашол една пештера и тамо беше се засолнал дури се свршил џенгот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Можеш ли да ми одговориш, се сврте тој кон мене, кое било првото прашање што си го поставил Адам кога се нашол во надворешниов свет во кој ќе треба самиот да одлучува а притоа не му се дадени или нема при себе никакви упатства и елементи што ќе му помогнат да донесува одлуки што ќе го поведат по вистинскиот пат?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зошто самиот Јаким не се појави пред него за да му помогне и тој да сфати на кој премин се случило недоразбирањето?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зар да не ја посети пријателката Маре кога дозна за наводите што го обвинуваа татко ѝ Чардаклија дека му помогнал на воениот богаташ Баручиев да засолни кај него дел од својата стока?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби, како што се изрази еден љубител на поезијата, сакото всушност ги прикрива неговите недоволно развиени крила кои во некој многу близок час ќе му помогнат да полета, и не само да ја следи, туку и да ја создава спомнатата подвижна вистина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И ти беше убеден дека тој е оној што ќе му помогне на Цацко.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Или на пример да го испровоцирам, да му речам дека сум умешен во потрагите и дека можам да му помогнам да ја пронајде личноста што му е потребна?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако затреба и ќе останам покрај мојот добиток за да го одбранам од злото!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе го натерам да истрча од својата несреќа; ќе му помогнам да се растури по паркчето; речиси не постои добиче што не ја почитува тревата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А ваквите настојувања беа толку присутни, и беа толку грдо поттикнувани токму од луѓето од кои Јана зависеше!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но како да му помогнам додека чувствувам како ме измачува помислата дека не сум во состојба да го запрам времето и дека веќе наближува некој друг ден, некоја друга ноќ, а тогаш Јана ќе биде сосема друга жена, поинаква од онаа што тој ја познава, и дека тогаш ќе му припаѓа на некој друг.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, тоа утро сите овие мои умувања држеа вода?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Немој ти мене да ме викаш серко и пониско патерицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така си реков и веднаш поитав де ваму де таму де те побарам за да му помогнам на човекот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дико тоа чекаше. Се правеше неизмолив и упорно повторуваше дека Бошко ќе треба да си плати за грешката додека најпосле не рече оти тој сака да му помогне, ама еве не може.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тешко е да му помогнеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа Бошко Манев го исплаши уште повеќе, та почна да му се моли на Дика и да го колне во сѐ живо и мртво да му помогне некако, па нека сака што ќе сака.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ја гледаше, ја гледаше низ раширените прсти, и можеби токму затоа што така долго и внимателно ја гледаше и ја испитуваше, таа му помогна да открие многу работи.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Можеби и лично ја посоветувал да се послужи со помошта на некој друг.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но, бидејќи изгубил надеж дека со личен труд ќе се здобие со наследник, можеби ѝ дал некаков знак на жена си да се потруди да му помогне.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сето време додека татко ти се мачеше и стенкаше со топлата печка во рацете, ти трчаше околу него, повеќе му смеќаваше одошто да му помогнеш, а кога најпосле големата преселба на годишните времиња беше извршена, се врати од дворот и застана пред татка си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој ги ценел луѓето според нивните дела, а дека Иван Степанович бил многу фин кон него, дека многу му помогнал и дека тој не смее тоа да го заборави.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Му велиш: „Откако ја изнесе печката во тремот, некој топол ветар шета околу нашата куќа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Всушност сака да му помогне на татко ти, или сака да го оправда своето однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Стануваше и полека ќе се довлечкаше до кујната за да му помогне на готвачот, или ќе земеше хартија и ќе почне да пишува: „Драга мамо, не грижи се за мене, сега сум добро.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Се обидоа да му помогнат, но беше веќе доцна.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Ај, мајката, - дувна со носот старешината Раде, се наведна над него и му помогна да се исправи на едната нога.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Знаеш, ама не можеш да му помогнеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На очи ти гори човекот, а не можеш да му помогнеш. Папоти и се топи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сигурен сум во сите вас дека ќе му помогнете на Влатко да се вклопи во наставата и според сопствените желби во воннаставните активности.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Понатаму се истакнува дека во случај САД да сакаат да му помогнат на Тито, а со тоа и на народот, "навистина на народот, тие пари мора да му ги предадете нему, бидејќи тие молат за оружје и за муниција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од своја страна, за разлика од Американците, Британците имале свои воени мисии и на територијата на Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како и Велика Британија, така и САД, на самиот почеток на војната, па и подоцна, со големи симпатии гледале на генералот Дража Михаиловиќ и неговата безизлена ситуација, но со ништо не можеле да му помогнат во почетокот на 1942 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со посебно внимание во американската јавност ќе биде примена статијата на Георги Пирински, под наслов "За слободна Македонија", напишана на англиски јазик, а објавена во гласилото на Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, во август 1945 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие се борат без оружје, без облека, без покрив над глава, зашто не можат да купат воени материјали со свои пари".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На крајот Меморандумот завршува со надеж дека Владата на САД, "заедно со Владите на нашите големи сојузници - Советскиот Сојуз и Велика Британија, ќе ја увидат вистинската цел на македонскиот народ и ќе му помогнат да го оствари долгогодишниот сон за слободна и обединета Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од паднатата слушалка сè уште се слушаше гласот на болничарката: „Госпоѓо! Госпоѓо! Ние само сакаме да му помогнеме...“
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
За него е важно да помогне, го топли чувството дека некому му помогнал, дека неговата крв струи во жилите на други луѓе, а тие луѓе живеат, чекорат, работат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Со тоа го навредуваме оној што сме го дарувале, оној што сме му помогнале. Го понижуваме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
СОЊА: Мораш да му помогнеш на Матеј, тато. Лежи таму пијан, дрогиран. Страв ми е од него. Не го разбирам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Народот оттука таков бил, ако е некој болен трчаа да му помогнат, на некој ноќе ако му гореше светилката, трчаа да видат зошто седат толку доцна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Биле во окопот каде што било сместено тешкото оружје на Германците и неколку сандаци со муниција, заедно со Киро од нашето село (без него не одевме ударници и за него е отпеана песна на 11–тата бригада).
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Киро се израдувал кога ја видел муницијата и веднаш ја активирал кртешницата, а Трајче од Сирково кој се наоѓал во истиот окоп, притрчал за да му помогне на погодениот Никола, но Германците кои го биеја ридот од сите страни, право во срце го погодија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Господарот Ѓурач имав чест лично да го запознам, тој ја беше довлечкал печатницата дури од Млетките, за да му помогне на словенскиот свет со ваквите книги.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Куц-куц, иако куцаше, кај него маната не беше и несреќа: зашто итрец како татко му, а притоа и напрчен баш колку што треба, од тоа своја мана имаше само корист: во секоја работа притрчуваа да му помогнат за да ја сврши побргу.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еден ден помисли дека чаршијата ќе му помогне.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Забележа тој дека Тодора си ги сака иконите, си пали редовно кандило, си оди в црква како да е самата дома топол леб, не жива сода, за секој адет се договара со попот и ревносно ги потсетува домашните и комшиите на празниците што идат, па реши да удри на тој тапан, белки и господ ќе му помогне.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Види некако со Бреза, испитај ја работата, ми рече. И еве, сега јас те испитувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ајде некако да му помогнеме, да го запознаеме подобро со неа, оти Мартин е срамежлив, да не речам – смотан.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми потфрлуваше по некоја трошка од белиот прав во чашата со бело вино, мислеше дека нема да забележам, а јас му помогнав глумејќи дека пијам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таква љубов не му посакував ни на најголемиот душман. Ѝ објаснив на жената дека додека тој сам не реши дека треба да се промени свесно и од корен, а не површно и лажно, никој друг нема да му помогне , па дури ни јас нема да изигрувам повеќе жртвено јагне за некој што сам себе не сака да си помогне.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Неговата беспомошност ме натера да посакам да му помогнам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Колку и да се трудев да бидам јака и да му помогнам, не успеваше, а сепак и јас сум сè уште доволно млада па имам сопствени емотивни кризи, понекогаш и мене ми е потребна поддршка, исто колку и нему или на било кој друг млад човек.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Целата моја суштина се вовлече во таа намера да му помогне на овој млад човек.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сите се трудеа да му помогнат, сите избираа најнежни и најтопли зборови за да му ја олеснат болката, сите сакаа да го пренесат дома му.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)