му (зам.) - поверува (гл.)

Тогаш сите му поверуваа и се стаписаа, а војниците и полицајците се втурнаа на него, за да го фатат и да го врзат, но Димко, и ако беше дечоан, беше истеран на татка си, јак, висок и малку згрбавен, се разврти со стапот и неколкумина од нив зеде по глава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А бе овој е будала, сите ќе нè истепа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првин никој не му поверува, зашто беше алипен и зашто не знаеше што зборува, но тој се расплака и изговори: Видан ја сакаше мајка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Стариот го интонира тржествено гласот, како да му поверува нешто драго и живо на Пискулиева, а тој одговара скромно, здржано, но сепак свесен дека ја заслужува таа верба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ако наиде патролата, може да се повика на напад на бессознание, но не беше многу веројатно дека ќе му поверуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Голдштајн го изговараше својот вообичаен отровен напад врз доктрините на Партијата - напад толку изнасилен и перверзен, што дури и дете можеше да го проѕре, а сепак доволно веројатен за да го исполни слушателот со неспокојно чувство дека другите луѓе, на пониско ниво од него самиот, би можеле да му поверуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А кога ќе му поверуваме, ние веруваме во вистинитоста на она што ни го кажува, а не во стварноста која е само надворешната рамка на таа вистинитост.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во неговиот глас имаше и жал за удреното другарче, и потреба сите да ги увери, тука веднаш сите да му поверуваат, дека тој никогаш не би можел никого да удри.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Но Димче не му поверува. Имаше нешто тажно во гласот на неговиот другар.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Не дека му поверував ама со стаклен упат во книжно кесе и со кумата моја отидов преку ред „компјутер“ на главата да направам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Никогаш тој не би му поверувал на овој ибн Пајко, па дури и ваков сребрен ибрик во биљурно коритце да му донесеше, како и сега нему.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И тогаш чиниш беше прероден од тоа што беше успеал некако да поверува и сакаше и сите други да му поверуваат нему. И навистина луѓето веруваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
8. ШТОМ ИЗЛАЖЕШ ЕДНАШ, НЕ ТИ ВЕРУВААТ ДОВЕК - теориски би можело и така да се каже, во практика, пак, еднаш му поверуваш на човек а потем до смртта тој сѐ туку те лаже ...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тоа можеби и беше така, но таа не му поверува. Ѝ беше јасно дека се противат на нејзиното присуство во нивниот дом.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не, Симон Наконтик секако згрешил: на далечните планински врвови, подолу, снегот уште блескал а грчот на ветрот не ветувал скоро цутење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Змија! Некои му поверувале на вториот видовник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со еден збор, беше убеден дека го има Совршениот грамофон.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Само што си го беше купил својот прв грамофон и таков наивен каков што си го дал господ, сè му поверувал на продавачот - посебно, дека грамофонот можел да го репродуцира секој звук, Хај-Фај, демек. 114 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но тие не беа толку наивни па да му поверуваат, зашто и гласот на Чанга трепереше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А и кој да му поверува на сиромавиот Козак дека нема коњ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го стрелаа а потоа го бараа коњот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Остана само еден кој ни покажа некаков документ, божем работел за нас и бил доктор.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Нашите му поверуваа и тој зеде еден митролез, цело време пукаше и се покажа како голем борец.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ќе му поверувам на човекот. Ај, може и ова ќе помине, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)