му (зам.) - нарача (гл.)

Врви Богдан Шишев од Витолишча за на пазар во Прилеп, а Стале од под дабот му нарачува: — Пак, земи Боше, печес везаници кромид, лук, некоа ока киселина, шеќер, пипер, шајки, резиња, риби, маслинки...
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па и бурмут го научија да трпа, та, ене го и тој дошол и седнал кај Петруша, којшто покрај бурмутот и цигарата и „чај“ му нарачал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Успеа само толку да му нарача на стариот „б'лгарски" деец Ивана од Гудјаково: ако го види некаде по Бугарија Крчето да му каже оти татко му го бараше и да го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Нема да му нарачате! - се сврте одеднаш стражарот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кочо му нарача. Бившиот народен учител пиеше како сосила.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе му нарача дома да ја стават вечерата, да е готова, тој скоро ќе се прибере. Тоа секоја вечер станува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Глигор му нарача на прислужникот да му донесе урми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа му нарача за празникот да è донесе свилена забратка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Се случува значи извештајот да го предадеш а дома сепак да се вратиш трезвен, ни лук јал ни на лук мирисал - погано го исмејував заебаниот пријател Господ откако му нарачав двоен вињак.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И, се разбира, грдо, грдо го сожалував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сега агата го викна в дуќан за да му плати, му нарача и шербет и почна да го распрашува и да го исмејува, да му се руга, сметајќи го за глупак. – А така, суреди вас Мариовците кадијата наш, а?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Откога беше сѐ готово, тие си отидоа дома и му нарачаа на Зоки убаво да ја чува накитената елка, зашто неговиот мачор може нешто да собори.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
На испраќање Планински му нарача: - Утре однеси дрва кај чичко Талета, кажи му каде е писмото и пак донеси одговор.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ете така Луман се распаша по Битолското и сега префрли и во Брзница, го натера деда Бошка да му биде јатак и прво што му нарача беше овој по село да му собере по лира од куќа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)