му (зам.) - мавта (гл.)

Владо му мавта пријателски со крената до над главата полна чаша вино, кое му се истура по кошулата, по палтото, по косата...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му доолесна кога, додека го чекаше багажот, преку застаклената ограда го здогледа Марка како, потскокнувајќи од место во турканицата луѓе, му мавта со раката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ние заминавме, а тој остана на брегот и долго гледаше во нас, додека Лена му мавташе за збогум.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ние ќе му мавтаме пред очи: еј, кај си, кај отиде, кај се пренесе, а тој — шуманте туте.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И луѓето тие денови забораваат на гробиштата, истрчуваат пред селото и го пречекуваат Лоте со музика, со свирки, шиштат свирачите околу него со свирките што им ги купи за да свират весели песни, а не тажни и погребни; им лепи Лоте на челото пари, шетаат шишињата со пијалок од уста на уста, ги шири Лоте рацете како птица кога лета, одѕвиваат песните, до небо се креваат; излегуваат луѓето по прозорците и балконите, го поздравуваат Лотета, му мавтаат со раце, истрчуваат и му се придружуваат, се множи распеаната врволица и селото добива весел и празничен изглед.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Погледнува, значи кон морето, а таму во бело кајче, облечена во бел фустан од тантела, со парасол над главата и децата покрај неа, облечени во машка и женска матроски облекла, нежно насмевната му мавта Гита.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој влегува во водата и оди кон нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пандо подигна глава и кога виде како Нумо му мавта со патерицата, се упати кон него.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во отсуство на чичко Томе, кој уште во рани зори заминал за варница, да ја ѕида на суво со сур камен и суво грло, за леб и раат на челадијата и душата, мајка му го избаци по сите страни држејќи му го лицето меѓу дланките како велигденско јајце, и долго му мавташе со марамата од главата, небаре го испраќа чедото на далечен пат во непозната земја.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тогаш се сврте да се враќа и ја виде Горда како и таа се враќа, сега само по костимот за капење, додека со едната рака му мавташе со соблечениот фустан, а со другата ја држеше торбата за пазар.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Му мавтаме и ние со кренати раце.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Зошто ја запалил? Што му текнало тоа да го стори? - шепотеа жените меѓу себе. Но ние молчевме. Молчевме и долго му мавтавме со насолзени очи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Понекогаш се случува Микеланѓело да излезе од себе и тогаш без исклучок веднаш се искачува на куполата на црквата Свети Петар во Рим.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Оттука низ неодгатлива насмевка му мавта ли, мавта на оној Бернини, цврсто верувајќи дека тој не е толку изматуфен за да не ја разбере смислата на поздравот што му го испраќа Микеланѓело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Еднаш кога ја виде на прозорецот како му мавта на Милчо, ја истепа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Кому му мавташ - прашува младиот пријател Борко очигледно зачуден.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)