му (зам.) - застане (гл.)

— Не ода на даскал ако не ме дадиш во пансионот! — отворено му застана на татка си пред учебната година. Не помогнаа ни неколку стапчиња по задникот, ни кавги, ни аленици оти ќе го истера од дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пеперутките штом ќе го забележат Богдана во градината, започнуваат да облетуваат околу него и му застануваат на главата, на рамењата, на рацете, на телото; а ги има секакви: златици, медарки, аполонки, синолички, кадифики, ѕвездарки, жарулки, сребренки и какви ли не; сребрениот прав им се рони во воздухот и се меша со сончевиот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога таа половина ја избичија, приископаа и трупот со бичената страна падна во дупката така пто тие му застанаа и го разбичија и од другата, сега поткрената страна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога го виде ливчето, на Ивана му застана гласот. Една редица нули.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога во еден момент погледот му застана врз дрвцето расцутен јоргован, кое прикрај се бореше со правта од ѕидарските работи, лицето на Сандри се осветли: ете го знакот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Вик на победа, очаеност и злоба му застанува на грлото и се онесвестува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
МИТРЕ: (оди пак го поткрева капакот од куферчето и на Мара која му застанала над главата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Дедо ме гледа одозгора: со некои плитки очи ме гледа, наплитко сум му застаната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште облачиња да му застанат околу главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе му застанат очите наблиску и веќе ништо не пушта меѓу нив да помине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му застанала и нему главата во огнот, а тој уште си баботи: ко мед ти е кожата, вели, ко шербет ти е потта, и ме гризе, ми ги каса образите, устата, гушата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние му застанавме, му се наредивме оздола.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со пари и во дрипава облека како просјак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ќе му застанат на пат арамии.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури кога се испрелизгаа преку ридот што ги дели Дардаванија и Леденото Езеро на Подводниот Вок со едно око, тогаш Дедо Мраз се сврте да ги предупреди играчките како да се однесуваат, погледот му застана на ангелското лице на девојката, односно куклата со образи од две зацрвенети јаболчиња, над кои очичките како две расцутени ружи му прошепнаа: “Зар мислиш дека ќе можеш да побегнеш од мене!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Некој укруп му застана во градите, укруп и мене ми застана за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)