Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Заменик-директорот му дава „совет“ тој да напише молба за ко- ристење на годишен одмор, додека не се смират страстите и не се реши неговата ситуација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Заради синдикална активност, него не може да му се намали платата или да му се откаже договорот за вработување; а работодавачот може – за времето на вршење на должноста – да му даде отказ само со претходна согласност на синдикатот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓутоа, како што често се случува во стварноста, по стапувањето на неговиот некогашен колега на новата раководна функција, односите помеѓу нив двајца значително се влошија.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На импровизираната бина, каде што е ди-џејот, се искачува еден постар човек и со раката му дава некаков знак.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста со раката му дава на Тики знак да престане.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Го поддржувам гестот на Александар Бренер зашто пулсира со енергија, зашто, уста на уста, му дава живот на она што е мртво, како што се мртви уметничките дела или културата, закопани во нашата меморија, нашата свест, нашите книги.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Курто: Тоа ти е добра идеја. (Со рака му дава знак да продолжи) Џуџето: Но откако го запознав доктор Шварц, денес мој голем пријател, мочам како и сите нормални луѓе.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Се пие шампањ и се дува тревка. Звучниците трештат.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во тој момент бабата умира.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Она што е статично е мртво, како историјата, додека динамичното е живот, а понекогаш и уметност, како во случајот на Александар Бренер.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста (На гробарот му дава цигара): Земи од овие, димот им е како нековано сребро.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

НОЌ Пред една куќичка на влезот од гробиштата стојат Краста, Тики и еден младич - гробар.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Мочав 20 пати дневно и мислев дека ќе завршам во лудница.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Брат ми, иден партиец, на идејата да му дадеме име на козлето, спомнуваше блиски личности од поновата историја, но тие, речиси сите, беа во машки род, па не идеа предвид.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

На крајот од средбите тој обично ќе го замолеше татко ми да му даде книга од библиотеката за да им ја чита на козарите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Оттогаш по реката истекоа многу води. Но тогаш тој, со козарите, беше пречекан со погача и сол, му дадоа покрив над главата, дури и за козите имаше извесно разбирање.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Пак на некој друг ќе му дадат збор.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Го фати за кожата од која вратот и му го фрли пред врата на комшијата; му му го фрли ака на комшијата да не може да се посомнева во комшијата кому верата не му дава да има куче.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Откако ги наполнија џебовите со јајца, му дадоа знак да си оди и го пуштија непретресен да влезе во градот Солун.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тој велеше: - Кој ќе го фати жив или ќе го убие, ќе му дадам илјада златни лири.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Околу чешмата се врткаше човек, облечен во градска носија.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Главно било, ти, преку власта, бидејќи се видело дека ти си во врска со власта, се видело и по тоа што ти дале пари за изградба на водоводот, а богами, велат, сигурно му дале и за бунарот, ти, значи, требало да ги натераш маказарчани, со власта заедно, да ја продадат земјата и куќите, а потоа, се знае - процент“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

На Трнче, трето одделение, му дадов комплет лектири.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Знаеше за нивната недоделканост и подлост, но не сакаше на тоа да му дава значење за нашиот живот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

За плаќањето, Тоде Нунко му даде ливче со сумата на Иван Џон Сатиноски.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ги зедов парите од банката, му дадов една сумичка на оној што ме следеше и, конечно, стигнав назад во хотелот да му платам на рецепционерот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Втора работа што јас требаше да ја направам е да му дадам на Ерик лекција што ја давам на секоја суперѕвезда кога ќе осетам дека станува премногу зависна од мене и од моите пари.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Прва работа што требаше да ја направиме штом стигнавме во Лондон беше да ја платиме Ериковата сметка.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

На прозорецот удираше студениот северен ветер, а над Јонија лееше еден од тешките зимски дождови.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Го молеше Бога да му даде сила да го издржи искушението и да му даде сила Давидова, мудрост како на Соломон и поддршка како на Мојсеј да го спаси народот од смртната несреќа што му се доближуваше како огромна луња најавена на хоризонтот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На барикадите, всушност, е роден модерниот човек и од барикадите се прокламирани сите оние вредности коишто и денес на неговиот живот му даваат смисла и достоинство.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Со една вешта манипулација Граси всушност свесно го напипува пулсот и ги присилува граѓаните да си ја објаснат дилемата пред која тој ги постава, дали ќе му дадат пари на плачливиот уметник кој попрво е паразит, отколку продуктивен член на општествениот ланец на прехрана.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Лајпциг е историски град, полн со споменици, со многу старини, град во кој можеби најмногу е изразен барокот во архитектурата на многубројните цркви, и секоја од нив претставува само вистинско ремек-део, а на градот, со својата посавеност и со извишените кубиња со кои го сечат небото, му даваат впечатливо убав белег.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Д-р Паскал Сотировски е горд на титулата, зашто вели дека таа му дава морални сили да продолжи посилно да работи на испитувањето на тајните на сончевите дамки.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тој ги изненади своите посетители со низа архитектонски решенија на објектите, кои на градот му даваат нова физиономија, која успешно се вклопува со старото и убавото на овој град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Булеварот „Ленин“ е познат со своите розови дабови, кои му даваат посебна убавина и привлечност и затоа мнозина го наречуваат булевар на „розите“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Зашто тогаш сè е на улица,на сокак, сè е во потрага за печалба и тогаш раздвижувањето на луѓето му дава особено привлечен белег на овој крајморски град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Јантра го завиткала Трново, го стегнала и не му дава да излезе од нејзините прегратки.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

ШТО Е ТОА што го изделува новинарскиот опус на Кирков, што му дава печат на автентичност и посебност?

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Црквата му дава посебен белег на центарот на Берлин и таа е појдовна точка за север или за југ на улицата, таа е патоказ или информатор дека во овој град победила најновата, најмаркантната, најекстравагантната линија на новата архитектура.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Му дадов знак да молчи за да не му го одземе вниманието на возачот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Пражани знаат да се рекламираат и на секој свој специјалитет да му дадат гласност.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сето ова на Букурешт му дава одделна убавина, зашто сето ова, иако по стилот едното од другото се разликува дијаметрално, е вклопео убаво и симетрично.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Душата му се лути на полјакот, дека не чува како што треба, иако се знаат, комшии се дури, и толку пати го честел со ракија и редовно му дава грозје да им носи на децата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Боце превртува еден лист понатаму, поблиску до пропаста на светов, без да му дава некое внимание на неговото докажување.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Едното го зафатија сега Орде и Пискулиев, на кого му дадоа и јорган, бидејќи не си носеше покривач од дома.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Јас знам да му дадам морфиум.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тоа е барем нешто достижно, а каква милина и каква утеха би можело да му даде!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Само органот за множење, делење и вадење функционира беспрекорно. Кога би имал именителка, би му дал малку да поработи со дропки.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Шекспир (Сонот на зимската ноќ): "И додека во фантазијата слики се раѓаат / На сѐ уште непознати нешта, поетското / Перо нив ги претвора во ликови / Па на воздушното "ништо" стан и име му даваат".

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Палестинците се „незгода” за Блискиот исток, а тие најголема важност му даваат на територијалното прашање.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Му дала јаболко, а тој ја свртел главата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Со цевката му дадоа знак да ги крене рацете нагоре: го претресуваа по џебовите од пантолоните и гуната, а потоа и по телото.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Ако е поканет, ред е да појде. Некој динар да му дадеме“, рече тато.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Потем му дадоа влажни марамчиња да си ги избрише капаниците.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Е, е. Не берете гајле, нели се замеша и Толе и тоа на онакво место!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го најдоа во одајата и Јована, потпрен крај зидот: го држи Трајко и не му дава да проговори; ги наредија сите седумина како апостолите на иконостасот во црквата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Си ги поделија шесте стотини лирички нашите петмина „ортаци“ уште на Добро Поле. Му дадоа секој по пет шест на Дима, да му даде нешто и на детето, и му ја покажаа Црничка пресоп, кај Локвите, да си одат во Црничани и да кажуваат дека бравите од Велиага ги најдоа предвреме трговците. ****

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Петре просто воскликна: — А бре, Толе наш е, со своите арамии, бре! Ех, господ здравје да му даде!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако не а земиш ти, тој ќе и најде поарно место, токо ние родителите добро ти мислиме, та му дадоме збор — заврши Куле со советувањето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И кога ќе биде целиот народ готов да загине за своата слобода, кога ќе биде добро наоружан, ќе му дадат, пак они, знак и во еден час ќе се дигне и ќе и истера Турците од нашата земја, да си одат во Анадол откаде шо дошле пред петстотини години.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Друго чаре нема, — му даде Бахтијар инструкции на бимбашијата и го испрати некаде околу Петровден да го брка Толета по Мариово.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Слушна? — Слушна, брат Толе, слушна. И кој ќе ме слуша мене сега да му дада?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во тоа време околу камењето се врткаше мариовец и ги разгледуваше двата камења, еден горни, еден долни и потскришум ги гледаше двајцата како си даваа ишарет; но не му дадоа никакво значение.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е шо велиш ти, шо велат тие умните глави, како да работиме? — праша Толе, кој дотогаш ги голташе Атанасовите зборови. — Тоа е друга работа сега!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За две три недели ги нагази Стоја и Петка по Маргара и Смечот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На кинисување ѝ рече на Митра убаво да го гледа светијованот Толета, да не се поплаче кога ќе си дојде, оти „џуап не му дава“. Co тоа Трајково одобрение Толе веќе безгрижно остана да си живее со руса Миша под еден покривач, та дури и во една постела.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На портата од Алимасковци се слушнаа три одмерени удари... а преку дворот женски налани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А кога ќе биде и кај нас така? — запраша, но комшијата не можеше да му даде одговор на ова прашање, што го ожалости многу Толета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Па неоти ќе не остават сега агите живи?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Фактот дека во случајот на пантерот со јазик не е воведен никаков недостиг нему му дава обележје на самодоволност која едновремено го прави толку привлечен и толку страшен.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Али нему ја не можех душа да му дадам, станах, каних два-три попа, збраха сја роднини, дојдоха и познајници, врстници- момчета, кренаха го на носила, носат го на рамо; и на гробиштата тамо поп молитва пеја, па го од носила зеха, пуштиха го в гробот...

„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)

Исто така дејност развил и известителниот центар во Истанбул кој собирал информации од бегалците и патниците за ситуацијата на Балканот и во Средна Европа.22 Првата информација за организиран вооружен отпор на територијата на Кралството Југославија во Лондон пристигнала на 19 јули 1941 година.23 Самата информација дека пробритански настроените сили во Југославија му даваат отпор на окупаторот предизвикала задоволство во британските воени кругови.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Што е ова, реков јас, обидувајќи се на мојот глас да му дадам тон на невозбуденост.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Таа блага еротска нијанса му дава еден сосема особен шарм на расказот, кој сепак внатре својата одмерена лиричност не ја достигнува острата морничавост (во функција на некаков си драматуршки придвижувач) на Набоков, на пример, од романот “Ада”.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Успехот беше голем.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бојсовиот “надополнет концепт за уметноста” го опфаќа и сфаќањето дека она што животот го “затврдна” потекнува “од флуидниот процес” и може да му се врати за да се преобликува.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во Каиро падна во несвест заради заврзаните црева, испуканите чиреви во стомакот и запалувањето на стомачната марамица, а бидејќи болницата беше преполна, внесоа кревет во заедничкиот клозет, за еден грчки хирург да ја усере целата работа и му го зашие своето заборавено шише виски; па тогаш на реденка го исфукаа арапските болничари, а една сестра украла пеницилин, па затоа му даде инекција карбол; потоа доби трипер во газот, па еден замислен англиски доктор го клистираше со врела сулфурна киселина, а некој германски практичар на Технолошка Медицина му го извадил слепото црево со рѓосан отворач за конзерви и ножици за лим (за него теоријата за бактериите беше „чиста бесмислица“). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 23

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Имаше една точка што ја нарекуваше „Подобра дупка“, ти велам, да се измочаш од смеа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во развиеното конкурентско окружување во современиот пазар само ретките и храбрите непромислено се обидуваат да емитуваат телевизиски или радио спот, да објават печатен оглас, да постават пропагандно пано на автопат, да лансираат нов дизајн на амбалажата - а претходно да не извршат тестирање на креативните решенија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А тие беа Бојсовите добри родители, кои му ја обезбедија нужната нега и грижа која ја поправи разорната емоционална штета што ја направија неговите лоши родители, а подоцна и вистинските, физички повреди од кои настрада поради своето лошо владеење.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Идејата дека индивидуалното (поединечното) и општественото здравје се неделиви е од клучно значење за овој концепт.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Главната продажна идеја е она што ја носи кампањата, она што производот го дефинира, го издвојува или му дава некоја нова вредност; нешто што, доколку е изведено креативно, од еден балален пзарен факт може да направи легенда, дури имит.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Она што е „затврднато“, како згуснатата маст или восок, ќе го омекне топлината на уметникот за да му даде еден почовечен облик.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Добриот наслов му дава слика на читателот и го буди неговиот интерес за сликата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таквиот живот станува контрадикција помеѓу внатрешните чувства на неадекватност и надворешните активности.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Знаеш кога дебелото црево ќе те удри со лактот, па внатре ти доаѓа некако ладно, и ти знаеш дека треба да му дадеш луфта?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Лечејќи го Бојс и учејќи го како да се лечи самиот, Татарите му дадоа втора, посреќна прилика, како возрасен, да ги почувствува топлината и присноста од кои порано бил лишен.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Ќе може уште ова лето, нигде не е скинато, само добро да се исчисти...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не бараше многу од жените, но тие не сакаа ни малу да му дадат.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Каква и да било работа да му дадеа, тој не исправаше грб, не седнуваше, сè додека не ја свршеше.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Децата не пропуштаат ниеден од нив, а да не му дадат име. Вреват. Ако. Нека вреват.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И Павле, без да му дава особено значење, пак заговори за старото палто.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Но Карче не се очаја што не му дадоа невеста во Битола.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

На старицата не ѝ пречи. Ни возовите. Ни децата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Фоте не му даде на Боге евентуална можност да се согласи, туку поучно го крена показалецот: - Пивото не се пие од две чаши. Ветрее.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А тоа му даде надеж, тоа го повлече да помисли дека неговите веќе тргнале од селото и дека можеби уште вечерва ќе дојдат на колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Му дадов апче да му ја симне температурата, му дадов и антибиотик.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не се сврте за да не му даде на старецот можност да му врати.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Црната боја феноменално го определува злото како начело што ја нарушува целината на битието, кое на битието му дава призрачен карактер”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Дај му Господи и на бессилниов да поверува дека и тој може да го стори она што бесот и силата не му дадоа.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Играше, трчаше, скокаше Потоа легна и си заспа како дете, Бог благ сон му даде под ѕвездите - И сега слатко си сонува.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

За да можеме да ја подобриме позицијата на работничката класа и аналогно на тоа да обезбедиме носење на позитивно - правни прописи кои ќе го штитат работникот, мора да создадеме клима во која законите кои му даваат привилегија на трудот ќе бидат почитувани!

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кога поминаа шест недели, бидејќи веќе никој не верувашр дека Иле е меѓу живите, решија в црква да му дадат шест недели без поп.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ќе му дадам, си реков, па што сака нека биде.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Накачил еднаш црна Арапина, накачил горе трло Ѓурчиново: „Дајте, овчари, јагне печено, јагне печено, уште сугарче, пресна погача од невеста месена, вино црвено од три години, лута ракија - препеченица“. Овчари кротки сѐ му дадое.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На едниот од орлите му дале име на некој крал од Маџарско, со кој тогаш војуваа, а другиот го крстиле Дамче и пред насобраните селани, пред своите татковци, помали браќа и синови биеја шега со нив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не толку заради што му се исуши устата од силна возбуда, туку и за да провери дали букарите навистина, легнати така еден до друг и завиткани во влажна `ржаница ја држат студена водата, побара да му дадат вода.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сето тоа во душата на човека налева радосни чувства, но тишината, ох, таа, дебела и напластена, без луѓе, без овчарски свирки и довикувања во гората, без момински одзив преку песни и смеа од градините, од бунарите и чешмите, без думани прав од гојда кои се враќаат од паша по Голем Пат, разбудува помисла за тоа колку многу човек е поводлив, кревок и неотпорен спрема сè она, убаво, што се случува надвор од него, во природата, додека останува беспомошен да влијае на својот сопствен живот - не успева, или не му е дадено, или не му даваат, само да го одреди неговиот ток, па се џари во празно со насолзени очи низ самракот, и му се причинува дека тука некаде, над него и околу него, во воздухот, притаено чукаат срцата на отидените ближни, на самовилите, на легендите и преданијата, на војните и војводите, срцето на животот што беше, што се закоренил некогаш одамна тука и се ископачи, па му иде да отрча на Молитвена Вода, да се плесне пред кладенецот и да нададе глас, не против непревдите што му се сторени лично нему, туку против неправдите што му се сторени и што му се прават воопшто на животот... ...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Оти да му дадел војска, сега и мртви и неродени ќе пиштеа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И намерно не знаат како се викал, едни го крстат Григорие други Георгие, и намерно не знаат ни од кое колено на Акиноските бил, дали од првото што се доселило во Потковицата или од некои од подоцнежните (и покрај што настаните, видовме, укажуваат на првото, врзано е за првите доселеници Турци во Потковицата, конкретно за Арслан бег, но кога човек ќе му обрне внимание на тоа, тие, за да му дадат уште поголема зачуденост на сето ова, за да ја изедначат сета таа историја со божје претсказание, си плукаат во пазувите, крстејќи се бошотат нејасни зборови и избегнувајќи да одговорат или да го продолжат разговорот, итро и брзо ја менуваат темата) но бил стар, мошне стар, и праведник.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Приспособувајќи се на него, на гласот, Мусли бег лека полека сфати дека зборувањето се однесува на орлите, и воопшто на штавувањето и напрегнувајќи се да открие кој е тој што зборува стутулен понастрана од другите, е ли некој од неговите раетини или е туѓ, си помисли дека тоа може да биде добар изговор да се намами Арслан бег да не ги тера христијаните да му даваат сол па разврза за некој соколар што постапувал така, со сол што ги штавувал убиените птици, тоа било и поевтино и посигурно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тогаш, до пред десетина и повеќе години, во лето, и додека сè уште не беа раштркани по градиштата и низ светот, жителите на Потковицата излегуваа да спијат надвор, во дворовите, под отворено небо.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Мурад, пак со рака, му даде знак на Софронија да стане.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Композицијата на романот во своите два дела одговара на сосема прецизната намера на авторот: на посетата на Атеистичкиот музеј да му даде привилегирано место

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но јас неочекувано се обидов да му дадам нов тек на разговорот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Требаше да му дадам најмал повод.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Зошто би можело да биде морето против вас? - се обидов да му дадам нов тек на разговорот по неизбежниот инцидент.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Откако седнав иследникот му даде знак на спроводникот да ја напушти собата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Што да пишувам? - прашувам пред да ми се обрати иследникот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ми се чини дека е при добра волја.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И покрај тие нешта, кои требаше да му дадат на тој нов простор идентитет на човечка населба, тој претставуваше безличен геометриски свет.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Јасно е дека бракот бил резултат на спогодба, таква со која ќе се задоволат барањата на мајката на невестата, која не сакала да му даде развод на својот маж пред нивната ќерка да се омажи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Национализмот му дава на прашањето на идентитетот поголемо значење од она што јас сметам дека е потребно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Наместо тоа, наративната метафора вели дека индивидуите ги живеат своите животи преку приказни - приказните го обликуваат нивниот живот, тие имаат реални, не имагинарни, ефекти - и на тој начин му даваат структура на животот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Презентацијата на сознанијата на говорникот и писателот е лишено од информации коишто можат на читателот да му дадат податоци за условите при создавањето на експертското мислење.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Зошто уметникот се согласил на овој сојуз, кој ги изненадил дури и неговите најблиски пријатели, кога неговиот презир кон бракот бил добро познат?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Оваа перспектива не би требало да се меша со онаа која вели дека нарациите функционирааат како одраз на животот, или како негово огледало.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Овие практики ги одвојуваат перспективите и мислењата на говорниците и на писателите.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој од мене бараше да му дадам една одамна украдена, изгубена чаша.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Настојувале да му дадат израз на тоа страдање и да го изложат пред поширокиот свет на општеството, без да очекуваат тој свет да им ги оддаде скрбната понизност и формалното признание на загубата што вистинските италијански вдовици ги бараат и ги добиваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ричард Флорида, економист и општествен теоретичар (како и самопризнаен хомосексуалец), можеби, му дал на тој древен сомнеж нова, емпириска подлога.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога ќе го минам мостот, успорувам на мочливи пет километри на час за да не му дадам можност на вашиот син...

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

САНЕ: Мајсторе, лудиот... се фрлил под патничкиот.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Сане ги оџагорува очите, устата му е отворена, се обидува да се насмее, но и да заплаче; чувствува дека би било несмасно да се смее па на изразот му дава печат на тага.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Шефот извесно време гледа во високата фигура на машиновозачот, потем со глава му дава знак да седне во една од многуте фотељи и самиот станува.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Тој изјавил дека не сака никому да му дава сметка за оние суми што лично ги нашол без да го ангажира името на емигрантската организација.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

С Радев му дал полномошно на Сарафов и тој ги повлекол парите од Друштвото „Њујорк“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

63 Велешките младинци, бидејќи биле повеќемина на куп, се труделе да го организираат животот и да му дадат некаква корисна револуционерна содржина.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Само тоа, суштество кое прави врева.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се противи на полот, зборува за бебето со тоа, не тој.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но, Далтон одбива да му даде име.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На овој начин си ја крепеше надежта дека нешто ќе му дадат.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Му ги одврза ли Господ нозете на Санета од земјата, му ја пресече ли ортомата со која беше зајамчен за неа, му ја излечи ли болката во исушените и вкочанети нозе, му даде ли сила со летање да си стигне и да си прилегне во гробот, само тој знаеше и никој друг.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Алајко и Мире не му одговорија, само со погледот му дадоа на знаење дека не се дојдени по добрина, туку со сериозна задача, која треба да се реши и изврши веднаш, неодложно и на лице место.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Инаку, кој му дал право на комитетот да работи од името на сите Македонци и во полза на сите нив?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Таа отвори училишта, кладе конзулства, го ракоположи Фирмилијана и со сето тоа му даде нов правец на нашето прашање.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Јас овде би се задржал на театарџиите, па би им порачал: Ако сакаат да му дадат смисла на театарот, не само форма, треба во него да се однесуваат како да се дома.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

На друг човек не би му дал, но тој не е човек, му го кажав тоа“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кога сакала на еднаков начин да ги подели сварените јајца, на секого му дала по едно.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

На прашањето на раскажувачот на расказот: „А што направивте вие?,“ Павлов му одговара: „Му дадов пари.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сфати дека на човека со сила можеш да му земеш но не и да му дадеш.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Иван Иванович секогаш му дава на секој од нив или ѓеврече, или парче од диња, или круша.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој ден за ручек, Бог му даде на Александар Јаковлевич шише зубровка, домашни печурки, чинија со риба, украински боршч со месо од прва сорта, кокошка со ориз и компот од сушени јаболка.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој немаше деца. Гапка има деца и тие трчаат по дворот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Срамежливиот Александар Јаковлевич веднаш, без одлагање го покани инспекторот да ручаат од она, што Бог им го даде.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Спискала од навала да плачи и да 'а колни золва си што је идело од уста.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Царицата и самиот цар се сториле тебдил и еден по други беа ошле кај момчето, та беа му купиле по еден зајак за како од како да му ѝ скусат зајаците, арно ама момчето било итро како некој ѓаол, тики ѝ сетило и царот и царицата, та му зело пари многу и му удрило по еден муур на буто.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И од тие лаги беше црпило и наполнило вреќата друга со лаги и ја зашило, та ја подврзало.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Откоа виде оти сите ќе 'и испасам и пак дома ќе му 'и донесам, и како што му 'и донесов, прати сина си тебдил да ми купи еден за да ми се скусат зајаците, арно ама откоа му зедов многу пари на сина му, му дадов еден зајак, арно ама му удрив и еден муур одзади на бутот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Коа чу тој збор царот, беше се уплашил да не речи така и за него, чунки и нему му беше удрил еден муур, така и на царицата, тики надупил големците царот да викаат оти е лага тоа што кажало момчето.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Му го однесол зајакот син му од царо на царот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Го сторил син му од царот тебдил и го пратил кај момчето да купи еден од зајаците, колку пари ќе сакат, толку ќе му даел.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Во разденуање, коа станал големио брат од спиење, зела таа да му дава да цица и го нашла ѓоа заклано детето.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Беше на едно високо скеле, сега веќе ѕидар, а некаде во него, вкоренувана низ сите оние изминати години, долги, од неговото детство, почна да ги подава своите отровни повитки, една ужасна бездна, да се отвора и да се длаби пред неговиот поглед и да не му дава мира да се размавне и да работи, како што знаеше тој, како што работеа сите други мајстори, и во сонот опоменувајќи со длабочината на провалијата под него, ниеднаш не позволувајќи му да подзаборави, да си ја сочува онаа свикнатост со не.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, нешто во него не му даде дури ни да му се одзвие на бригадирот Језекила.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И така беше го поминал целиот бел свет, оној старец, оној бригадирот Језекил, сиот бел свет, кон кого имал толку малечки барања онаа првата утрина, кога заминувал првопратено; со една тајфа тој отиде дури и во Канада, но ни онаа, другата страна отаде Океанот не сакала ни да чуе да биде малку подарежлива спрема него, и сега веќе не постоеше нидно место на светот, кое што не беше запознато со тој заговор: на она ситно човече од мајсторските тајфи да не му даде ништо повеќе само толку колку што му беше најнеопходно, не водејќи сметка за неговите крвави соништа барем еднаш да може малку подолго да здивне, барем еднаш малку да подзаборави на својата тешка копанка.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога беше готов му извади на јаренцето сено и му го посоли со едната рака одвај; немаше ништо друго за да му даде.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Секогаш се случуваше така, снегот да преврне а после или да заплисне југовината со својата блага бура, што ќе слисти барем една дебела половина од наврнатиот снег, што ќе размекне, ќе спитоми, ќе одврзе, а ќе му даде и нему доста вода за да си ги сврши сите работи, за кои беше дојден; или пак ќе дојде една од оние ведрини, ќе се изостри една таква при која сонцето ни во најцрвеното и најослепувачки огреаното пладне нема да биде во состојба да му излишти ниту една капка.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега, додека самјакот заминуваше зад сртот, сиот обвиткан во виулицата, што се развитлуваше на сите страни, половината црвена од крвта, беше сеедно дали само го видел, или пак го удрил, бидејќи оној веќе не му даде време уште еднаш да фрли и одвеа натаму, нему и дрвјата како да му се поттргнуваа да му направат пат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа е што може да му даде на Глигора. Скоро ќе удри часот на разделбата.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

На неразбирлив и невидлив начин затворениците се групираа меѓу себе и му дава на секој кауш посебна физиономија.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Џемал-ага му даде на Глигора знак со показалецот да дојде по долгиот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Пари немам повеќе да му дадам.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Во душникот застануваат рабести грутки и не му даваат да дише.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Никако не може да привикне на коњакот, но сега го пие, обидувајќи се да му даде на лицето израз, онаков, задоволен, како да овој напиток му е најомилен.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Тоа е сè што може човек да забележи гледајќи ги стеблата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

” ”Ха, не сте доволно упатени, браќа: и на бога ние сме му дале душа...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Каква беше годината (1913), таква и единицата: Тринаесетти моравски полк. Од прв ден коњ му дадоа: коњоводец.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Му пријде на качакот, го одврза, го зеде за мишката и го свлечка до езерото; го легна и со дланките почна да црпе вода и да му дава да пие.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Другпат сонува како на некој празник влегува во куќата, но гледа куќата не е куќа, туку се престорила во црква; внатре попот Матлија венчава младоженци; се допира поблизу и гледа: зетот е Бандо, а невестата таа самата; но како што наближува, сè повеќе ја фаќа страв, зашто гледа: невестата не е таа, туку некоја друга жена; почнува да плаче и да го трга Банда да не се венчава, но попот Матлија му дава знак на питропот Танаско и тој ја фаќа за раменици и ја вади од црквата надвор; надвор гробарите го пречекуваат Танаска и му велат: ”Ние сме готови: го ископавме гробот”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Му дадоа и стол да седне и цигара да запали.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Минува низ селата до кои сè уште не стасала војната, трчаат луѓето по него, го пречекуваат, го прашуваат за фронтот, за своите; плачат, голтаат сè што ќе им каже; му даваат јадење и го испраќаат (Оди ми, добруле, здрав и жив да стасаш, жени се, добруле, додека си млад, да ѝ го видиш аирот...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Секогаш стреми се на она што го сликаш да му дадеш нешто свое, да му дадеш свој израз, своја душа, што се вели.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

По смртта на сликарот Столпник, во неговата куќа луѓето ја најдоа последната негова слика: неколку муренкови стебла излезени заедно од земјата од еден ист корен, од едно исто 'ртиште и плодиште; додека излегувале од земјта, си давале сила едно на друго, си помагале, а потоа секое на својата судбина се препуштало: едното: напинајќи и грабајќи ја лакомо височината, се истенчило, се искривило, како змија фатена за опашка; гранките му откажале во овој тежок напор да го следат, и тоа, полека, болно, се превиткува надолу и тоне со главата кон земјата; под вратот има заглавено висока потпирачка со чатал што не му дава да се скрши и струполи на земјата; но сето тоа е така болно и тажно штом тоа самото не може без потпирачка да се додржи; другото: робувајќи им уште од излегувањето од земјата на многуте фиданки што лакомо наудриле од него како човек со многу пород, и грижејќи се за нив да порастат, да се здебелат и рашират, постепено станало нивна жртва; тие, не мислејќи на него, се туркаат меѓу себе, грабаат од просторот, се надвишуваат меѓу себе, не водејќи сметка дека еден ден од тежина или од силен ветар, ќе се струполат заедно со тоа мајчинско стебло што им дало живот и повеќе никогаш не ќе кренат глава: ќе умираат постепено и ќе се сушат на урнатиот стеблак; трето: или по сој или така му бил благословот: кога му дошло време за плодење како господ да му се распашал: преполно е и се крши од плодови; капи благ сок од муренките како на доилка кога ќе ѝ надојде млекото; пониските гранки од тежина се спуштаат до земјата и се потпираат да си го намалат бремето; четврто: уште од раѓањето анемично - и до крајот на животот анемично; што можеле другите да му помогнат, му помогнале долу под земјата во времето на 'ртењето и пуштањето на корења; а згора: секое со својата среќа и судбина живее, како птиците кога ќе пркнат и ќе го напуштат седелото; околу него има мала оградичка од штички што го штити да не се чеша стоката од него или да го гризе; кога еден ден ќе се исуши, ќе остане така заградено со штичките како споменик: ако од него избијат нови фиданки, тоа ќе бидат посмртчиња кои одново ќе започнат борба за живот; петто: препуштено е на судбината и на бога: здраво-прездраво е родено, пркнато над земјата, а веќе едната половина му се суши; стои како човек парализиран на кого само едната половина му е подвижна; прави напор да расте и да ја влече со себе и другата половина што му стои како мртовец врзан за плеќи; најтешко му било првите години додека свикнало на тој напор и на тоа проклетство а сега просто ѝ е препуштено на судбината; она шестото, седмото, осмото, што откако излегле од земјата, помислиле дека сè можат и сè е нивно, живеат двоен живот; двојна среќа имаат: на едни сè им е едно во кој правец ќе се развиваат: нагоре, надолу или настрана; не размислуваат ни како да ја оформат својата крошна за подобро да се заштитат од ветриштата и снеговите; не се грижат и не размислуваат дали некој пред смртта ќе им стави потпирачка под мишките или вратот за да не се струполат притиснати од својата негрижа, или дали по својата смрт ќе остават потомство; се шират и живеат како што милуваат.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Му ја фрлија бугарската униформа и му дадоа грчка.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

И, додека подготвуваше слатко за послужување, зашто овој беше многу „градски“ и на него мораше посебно да се внимава, му даваше последни инструкции на мажот ѝ како да го омекне и како да му даде благослов.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Не беше до инструкторот туку до тоа колку некому му дал Господ.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Требаше на млекото да му дава вкус на банана и се викаше Бенко.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

И туп на директорот му дава отказ.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

- Кај мене, една ноќ, преспа, вели Огнен Ѓорго, и јас му дадов алишта да се преслече.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Бог нека му даде место меѓу праведните, рече поп Танаско.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Небаре нешто за јадење да ќе му дадам викам по кучето, ко улава.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Да не му даде господ никому таква работа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- На Јона му дадов ракија, вели Уља, многу се молеше.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Јас го бранам мажот ми, велам, јас нему и пред бога сум му дала збор дека ќе го бранам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Пред прикаската, вмугри, го довлекле гладен и исцрпен и, сожалувајќи го стар и нагрнат со безбојна черга, му дале да јаде и му дале ракија.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„За неговото изгорено месо сега е лек крв од желка. Може и крв од лилјак.“ „Да му дадеме да се напие вода?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Јаков Иконописец за миг подзинал од неочекуваното прашање. Каква стапица му готви Онисифор Проказник?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најпрвин бил водач на маски со кои се распоредувале бурињата со барут носени од места и по патишта што само тој и главарите ги знаеле, потоа му дале да определува деноноќни смени во работилниците за оружје, да бдее над мајсторите, да ги испитува пушките и камите и, според распоредот на бунтарскиот командант Кара-Тошо, да им ги доделува на нестрпливите чети на чие чело веќе стоеле војводи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Така лутајќи ноќе од шума до шума и од село до село, по тринаесет години, се нашол на своја голема несреќа во Лесново ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Овој шарлаган е од афионово семе и од сусам. Измачкај го со него.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И како и секој споулавеник што од дните на разумни расудувања крие во себе итроштини кои го бранат и му даваат сила во некои часови, смерно се наведнал.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога гратчето Негуш дало клетва дека ќе се крене на востание со повеќе села и со други гратчиња против челмоглавата Султанија со побелена брада од слични и поголеми востанија во Србија и во Грција, меѓу прочуените негушки јунаци по потекло Македонски Словени и Грци водени од Кара-Тошо, Ангел Гоцев, Зафирикис и уште неколцина долгомустаќести војводи, се нашол помеѓу побунетите луѓе и дотогаш мирниот казанџија Панделиј Каламарис.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Си му наместил в село струја си му дал земја, а тој... Ете што ти е наш селанец.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Збирката ќе му даде можност на нашиот народ да види со што ја обогатил својата умотворна ризница последниве неколку години и ке ги раздвижи неговите творчески сили на тоа поле.

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Уф, колку се радувам, како некое детенце кога ќе му дадат шеќерчиња. (Сериозно).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Но додека Саветка застанува пред него, Ристаќи успева веднаш при земањето на пиштолот да стрела, така што не му дава време на Илија ни да го извади ножот.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

И сега на сина му ќе му дадам внука за жена.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ако некому не му даваат жена, ако некоја девојка не ја бараат беќарите- заостанале, и тука попот треба да му мисли.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Добро си направил (му дава кутија со тутун да направи цигара и потоа го чита писмото).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ако пак е без тоа се погрчи, нема да ни биде од голема штета, бидејќи никој не му дава жена и нема да остави гркоманчиња.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Метежот кој се создаде при слегувањето не му даде можност да ги провери своите сомнежи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Конечно се освести и на здравјето да му даде приоритет.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Напротив, решив да му дадам живот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Рада, шегувајќи се, како од пушка му даде одговор. - Одам за Австралија!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Војниците на секого му даваат вода, конзерва и леб.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Телото на таа сексуалност тогаш е анимално, рефлексно тело на кое ритам му даваат единствено ендокринометаболичките процеси.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Така, постепено, престанале да му даваат и тој останал сам, со тажни очи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Полна со свежа вода која му дава живот на цвеќето.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тоа е чудотворна способност која му дава нов стих на веќе напишаното.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Добри сме. Подготвени сме на тој што мислиме дека е подобар од нас сѐ да му дадеме.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тој секогаш ќе си го има миленичето да му дава млеко и сирење, а ќе му возврати со љубов и нега.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Да видиме тогаш, - ќе речеше татенцето и ќе му дадеше знак на Колојан Николоски.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Да не го гледа ни него, ни кучето што не му дава мир и спокој откако децата пак почнаа да носат кучиња за да се борат со него.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Таа го повика кај неа дома и му даде една соба во куќата.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Малаксаноста што не му дава да стане од креветот нејзин ли е знак?

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Маките се од бога: на сите ни дава колку што можеме да носиме, а ако некому му дава и повеќе, тоа за да види до каде ќе може да издржи”.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Таа излегува и од вратата повторно погледнува кон Богдана и со раката му дава некаков гест да не клонува со духот, да не губи надеж.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Гледа низ прозорецот во снежната белина која како да го закрепнува, како да му дава сила.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Меѓу 1927 и 1932 слика големи триптиси, станува специјалист за техниките на старите мајстори „темпера со јајце” и „лазурно сликарство”; стекнува меѓународна слава. 1993 нацистите му даваат отказ, 1934 добива забрана за излагање, 1938 му запленуваат 260 слики, 1939 кус затвор. 1946 по пуштањето од француско заробеништво се враќа кон оној експресионистички стил од неговите почетоци.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Таа само му даде знак да се качи горе, го зеде писмото и му даде два динари.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Беше јасно дека крајот на студената војна и биполарната епоха ќе му даде ново обележје на судирот на Блискиот Исток.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но дотогаш Арафат ќе живее во лажната катарза на остварената мировна илузија...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Арафат и официјално напуштајќи го својот сон за создавање на една обединета и демократска држава за време на својот говор пред претставниците на Обединетите Нации во Њујорк, во ноември 1974 година, ќе предложи создавање на една мини-држава во Трансјорданија и Газа, со реципрочно и симултано признавање на Израел и Организацијата за ослободување на Палестина, да преговара со преставниците на еврејската држава во рамките на една меѓународна конференција, под закрилата на ООН и големите сили.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сета драма во владеењето со судбината на палестинскиот народ, да му даде своја држава, во идните години ќе растргнува токму во опцијата да се создаде мултиетничка и мултиконфесионална и демократска Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Арафат, и при нашите средби многу години подоцна, ќе рече дека уште на почетоците верувал и постојано велел дека иднината на обединета Палестина, ќе биде демократска, а не конфесионална, гарантирајќи сигурност за сите нејзини граѓани: Евреи, христијани и муслимани.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Историскиот компромис, и покрај сите ветувања, никогаш не се оствари, ниту по воениот судир од октомври 1973 година, кога во декември истата година во Женева се одржа мировната конференција која можеше да му даде легитимитет на историскиот компромис.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не ги заборавив зборовите на амбасадорот Ерик Руло кој подоцна како патувачки амбасадор леташе меѓу арапските и блискоисточните градови.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И решава министерот, за чудо на сите, да го ангажира неформално стариот дипломат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Му дале дури на една од мансардите на Ке д`Орсе свое катче да продолжи да пишува, да анализира, да предвидува, се разбира за свој грош.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Неговите зборови ми висеа над свеста како Дамоклов меч. Времето како да му даде за право.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко, на изненадување на Камилски, пред да го толкува поимот гурбет, се задржа на османизмот srgn, присутен во балканските јазици, со незначителни модификации, но со главно значење на прогонство, односно протерување од земјата: Во времето на османското владеење на Балканскиот Полуостров, но и на сите територии на Империјата, се вршени често принудни, но и доброволни преселби на народи од еден крај во друг.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И така Татко во новата серија турцизми (гурбет, сургун, гајрет, гајле и беља), предност му даде на зборот гурбет, со потекло од турскиот збор kurbet (а тој од арапскиот збор gurbgurbet), присутен речиси во сите балкански јазици со ист корен, а со мали модификации, со широка гама значења: живот и талкање по туѓина, заминување во на печалба, осамен живот во туѓина, егзил...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Напред, детуле, рекол на својот јазик: водата во која јавачот или коњоводецот ќе ја види месечината, онаа вечна и двојна во исто време, на коњот ќе му даде крепкост и змејска сила. Така зборувал.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

На шестото новороденче во таа година црните подбивачи сакаа да му дадат име Сирак, но попот го запиша во црковната книга како Никита Марко Проказник, на задоволството на Јага Перуника, им се тргаше од пат на разубавените селанки и со стара ракија во бокалче пред себе му раскажуваше на најстариот, на Богдан Јанков со козји уши и со господови тајни во себе, за природата, за Чарли Краков, за гасениците.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Идеи? Кратката тишина му даде на значење на тежината на прашањето на Тодор.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Плус, му даваат алиби пред големите сили дека тој само ја спроведува волјата на народот и дека во земјата е дозволено и мислење поинакво од неговото.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Сметаше дека е во ред тој, како „ машко“, да добие најмногу; но колку и да му дадеше, тој постојано бараше повеќе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Еднаш му дадоа дури и едно пакетче цигари.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Чудно, но отчукувањето на часот како да му даде нова храброст.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мајка му беше сосем подготвена да му даде повеќе отколку што му следуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Откако го уапсија, не му дадоа да јаде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој се сврте кон Џулија и додаде со глас во кој имаше малку повеќе чувство: Ние можеби ќе му дадеме нов идентитет.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој застана и му даде знак на човекот во бел мантил.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му дадоа една табличка со остаток од моливче врзано за едниот крај. Во почетокот не ги употребуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Парсонс и навистина им се враќаше на шорцовите секогаш кога некој заеднички поход или каква било друга физичка активност ќе му дадеа оправдување да го стори тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Забелешката на О'Брајан очигледно има за цел да му даде сигнал, лозинка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако сакаш некого, го сакаш, и кога немаш ништо друго да му дадеш, ти и понатаму му даваш љубов.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му дадовме сосем доволно време да се одмори.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му дадоа нови долни алишта и чист комплет униформа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој и на Симона му дал прилика да учи, но овој последната година го запустил учењето, бегал во Долнец, вљубен во едно девојче, ќерка на служителот на училиштето, која подоцна заминала за друг.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Мачето, откако два - три пати му го покажав на Гаро и му дадов да го подушка стиснато во моите раце, почнавме да го пуштаме во дворот, а напладне тоа самото се прибираше дома, во ладниот трем.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Станувам наутро рано и знам: Гаро ќе го врзам и ќе му дадам леб, а на коњот зоб.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

При едно мое поминување, сакав да му дадам нова капа, да ја фрли онаа неговата што веќе беше маслосана од пот, но се откажав.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

III Мил по цел ден времето го поминуваше во лабораторијата; работеше експериментираше и не се обезхрабруваше: но му беше криво што никој не го разбира да го помогне, да му даде средства за да го реализира овој свој потфат; селаните и пред тоа не му обрнуваа внимание, а особено сега кога секој ден трепереа и не знаеја што ќе се случи со селото, со нивните животи.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Ја советуваше мајка му за да не му се влоши повеќе состојбата, да му дава слики од татко му да ги гледа, а добро е и Методија одвреме-навреме да навраќа сè додека на Бигуле не му помине депресијата и сфати дека татко му не е жив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Постојано гледаше низ прозорецот нервирајќи се што нерамниот пат не му дава на автобусот да брза.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Секоја куќа била должна да му дава по еден печен вол на ден за да јаде; кога дошол редот на Чулко Заумко, тој се послужил со итрина: го испекол волот и го премачкал со отров што го собрал од многу отровни змии; кога змејот го изел волот, се отрул.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Побара ракија, да се напие. Му дадоа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

-Каков совет би му дал на музичар кој стартува сега? Ги прашувам: Зошто мислите дека она што вие го правите завршува во рамките на платното?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Овој сребрен барабан со орнаменти е доста необична работа, што му дава некоја вредност.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

„Книгата од Алис Бејли, рече, всушност му дадов три книги“.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

А, пак, отказ на договорот за вработување, работодавачот може да му даде на работникот поради сторено кривично дело на работа или во врска со работата, најдоцна до истекот на рокот за застареност утврден во закон за стореното кривично дело – согласно Кривичниот законик на РМ (1996) – чл. 94, ЗРО/05. 2.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

— Јас не можа без шума, — му одговори на началникот, кога овој го праша каква служба сака да му даде кога веќе се посрби“.