му (зам.) - виснува (гл.)

Не фолираше: лазеше со грб по стутканиот чаршав, главата му паѓаше или нозете му виснуваа а некој пршлен во нејакиот `рбетен столб молскаше со брзи кратки болки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)