ми (зам.) - не (чест.)

Но и татко ми не беше докрај начисто со комунизмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Никогаш браќата и сестра ми не можеа да ги заборават мајчините битки да ги одржи своите рожби кои, поради немање лекови, исчезнуваа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми не можеше да разбере зошто татко ми и во оваа земја, во која семејството пушташе корени, и требаше да живее и со другите луѓе, останува до доцна во ноќта со своите книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми не беше на плоштадот. Не беше дознал за настанот. Имаше некоја неодложна работа во судот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И затоа татко ми не можеше лесно да го разгатне времето на козите, да навлезе во неговата суштина, да му се потчини.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Брат ми не. Тој беше сунизок, на баба ми по татко, и повеќе итрец, отколку одважен. За себе нема што да кажам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко ми не беше премногу воодушевен од своето дело, се прекоруваше оти не употребил некоја од техниките за кои беше читал во еротските магазини што му ги носеше вујко му од Австралија, но знаеше и што значи за родителите машко дете - само проблеми и грижи, а богами, го имаше за пример шурата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мајка ми беше во Полска, татко ми во Грција (заборавив да кажам дека кога беа затворени во Лерин татко ми со браќата и снаата, татко ми не го пуштија од затвор, туку беше прогонет на островите во Грција и таму беше сѐ до 53 година ...ако е точно, не сум баш сигурна(!)... кога го ослободија живееше во Лерин, ама беше политички неподобен).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка ми не можеше да поверува дека генот на Скендерови е толку доминантен, каде и да се размножуваат низ светот. Едноставно, непокорлив!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Мајка ми не сакаше да ја погребам на гробиштата долу, во градот - објасни Иван. -Далеку биле. Како во друг свет.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не би можела таму мирно да спијам“, ми се жалеше кога ми покажа каде сака да биде погребана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Да, да! - потврдува Сухов. -Беше голем измамник Михаил Матвеевич, што се вели, од главата до петиците.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Интересно, од каде такви податоци? - ќе прашате, затоа што тоа навистина е интересно. -Од баба ми не се, сигурно! - вели Сухов.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Токму сакав да ја прашам дали татко ми не се решил да се ожени со учителката Вера, тетка Рајна ми рече: - Зарем не би можела да ја сакаш, или барем да се навикнеш на некоја жена како што е учителката Вера?
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сѐ уште татко ми не бев го открила меѓу гостите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А и татко ми не ретко ѝ помагаше во тоа чистење и уредување на куќата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ми се чинеше дека кога татко ми ќе влезе во салата и ќе се сретне со учителката Вера, сите присутни ќе знаат дека тој, татко ми не е пречекан од учителката Вера како и сите други, туку некако поинаку...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
На една свадба, не знам на чија свадба беше, очи ми не се сеќавам, којзнае како ми дојде, како ми избега од уста да речам: - Е што сакам, на секоја свадба да бидам невеста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По овие зборови обете со еден глас заплакавме. Брат ми не се расплака. 39
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ти утре можеш да се прежениш, а мене сестра ми не ми раѓа веќе друга.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сестра ми не можеше веќе да ме гледа таква.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во следниот миг зборовите на високиот гардист звучеа заканувачки: - На честитата Мортенија не ќе и биде мило ако разбере дека еден нејзин гардист се плаши.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Се сетив, - победнички викна шишкото. – Иако петлето на дедо ми не киваше, еднаш... - Што еднаш?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тоа што вујко ми не ме прашуваше дали сум гладен или каде сум цел ден не ми паѓаше тешко, туку кога од првиот сон ќе се разбудев од некои нозе што поминуваа покрај мојата глава и влегуваа во заграденото од одајчето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Чичко ми не бил суртук и празен шиник. Имал девојка во Ташкент. Затоа сѐ уште не е женет. Таа му пишувала за пиперките и за сѐ друго.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Само во зима, на студ и голомразица, бастунот ја преземаше својата основна функција, да го потпира патот, но и тогаш дедо ми не запираше, не се колебаше, туку со одмерен чекор стигаше секое пладне да го испие своето „горко, накај средно“ кафе во „Метропол“ со пријателите-пензионери, во просек петнаесет години помлади од него.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
АРСО: Ама џумбуш, ама тарапана! Ваква веселба во Скопје ниту имало, ниту ќе има! (Му шепнува нешто на Поцко.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: (Играат, пеејќи.) Јовано, Јованке, крај Вардара седиш, бело платно белиш, сѐ нагоре гледаш, јагне, мое Јовано. Јовано, Јованке, јас те тебе чекам, ти ми не доаѓаш, ти ми не доаѓаш, јагне мое Јовано.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ме легнаа и додека татко ми ја држеше главата на перницата, мајка ми се обидуваше со игла да го извади зрното. Ме болеше, пискав, се превиткував. Мајка ми не успеа.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ние со сестра ми не знаевме што е тоа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Нејзе ѝ беше на незгодно место, кај белите дробови и многу време лекарите се трудеа да направат нешто, но никако не можеа да ѝ помогнат а пијавицата секој ден сѐ поголема растеше и едно време веќе помајка ми не можеше да дише.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Уцената на мајка ми не беше фер, но помогна. Ја сменив темата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми не беше расположен за тоа: - Во моментов не сум расположен за времеплов, оди со децата – рече и остана во една кафеана да го чека чичко Ацо Дукац, другар на мајка ми и негов, кој, бидејќи е директор на Градските кина во Скопје, беше службено на фестивалот, ама не работеше толку колку мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Овој пат брат ми не е со нас. Замина за Будимпешта со другарите, а на негово место со нас е Борче, братучед ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми рече дека времепловите се интересни само на филм, како што е она патување низ минатото во филмот „Враќање кон иднината” и дека ако мајка ми нема против, не би дошол со нас, оти знае тој како ќе изгледало тоа нејзино „носење во детството”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со него ми е супер, право уживање. Постар е од мене три години и ептен добро се согласуваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да не беше мајка ми не знам што ќе правев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Дечко ми не ми олесни многу, освен што ме вклопи со мајка му кога ми кажа дека таа е психијатар. Тоа некако ми влезе под кожа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)