ми (зам.) - стигне (гл.)

Мојата блискост со македонскиот менталитет доаѓаше од имиџот на Југот или едноставно, поради јужниот начин на гледање и чувствување на нештата, со кој се сретнував кога доаѓав тука со екскурзии или на летување...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми стигна еден петок, 17 март беше, 2000 година, во 4 часот и 9 минути попладне.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не ми стигна да си го измијам ниту едниот бут, така што другиот ми остана недоизмиен…“ А газлеста и месеста беше, уф!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Балканска мапа: на секоја ораница по една – граница (хаикуизиран афоризам на Иван Карадак). Минатиот август, точно пред една година, како порачани, ми стигнаа во Скопје двајца хаику пријатели – Димитар Анакиев и Џим Кацјан (американизирано – Кејшн).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)