ми (зам.) - мириса (гл.)

Рече: - Како да ми мириса. - На топол леб и лепешки.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дефинитивно! – беше решителен. – Мамо, дали мене ми мириса, или само ми се чини дека ми го имаш направено мојот омилен „норвешки меден колач”, оној во кој додаваш и индиски мирудии, па испаѓа норвешко-индиска комбинација?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Се разбира – срипа радосно таа и се упати кон кујната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некоја остра свежина ме штипка за очи и за нос, ми мириса на изгушена риба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми мириса на купечки сапун, на навадена градина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова на друго ми мириса, вели некој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште ми мириса на бензин и на издувни гасови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми мириса на мемла, на окучен глувчарник.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не ми мириса на добро, вели, во Унгарија почна судењето на Ласло Рајк.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ми мириса на телешко, ама пак е телешко, си велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Постела. Сѐ е срча и смет, ми мириса на ракија и анасон.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И потта негова ми мириса на чај и здивот негов, сѐ. На чесен збор...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не знам. Но работава ми мириса на лошо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Рацеве уште ми мирисаат на земја. На пресен гроб ми мирисаат и ми е страв да го допрам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)