ми (зам.) - мавне (гл.)

А улавата Рајна постојано потскокнува: „Мене ми мавна! Жими сѐ!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога стадото замечтано од ливадата зачудено ќе ме погледне а малото овчарче ми мавне со раката Таго на детството напуштено Тоа ти ме викаш назад во своите сонливи длабочини.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)