ми (зам.) - заминува (гл.)

Го чекав, со по некоја мисла што ми заминуваше и се враќаше, а беше густа и леплива, како летното пладне, и не можев да ја расточам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
На колку рати ќе си одам, го прашувам, но тој веќе ја затвора вратата од камионот и ми заминува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И другарите ми се губат, ми заминуваат некаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)