ми (зам.) - дише (гл.)

— Не, чедо, вели, поинаку ми дишеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Заспа Горица, ја прашувам Уља со шепотење. - Заспа, вели Уља, еве ја ми дише в пауза, ме топли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми се доближуваат, ги поткреваат своите топли муцки и ми дишат право в лице.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тешко ми дише, грашки пот ѝ се постилаат по лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги гледам мачно ми дишат, болеста им седи на градите, им тежи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)