ми (зам.) - бучи (гл.)

Грозница или не, ми бучи сѐ уште и толку многу во двете уши што тоа не може веќе да ме научи на кој знае што. Уште од војната ме мавна.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дојдов и јас на ред. Се гледам заслабнат, ушите ми бучат, аливцата се мавтаат на мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си нагаѓам така, а отсекаде ми бучи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене ми се пресекоа нозете. Почна да ми се врти во главата. Во ушите ми бучеше и сиот се растреперив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ми подигруваат некакви скокалчиња во воздухот и од секаде ми бучи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште долго време ми бучеа ушите од цркотниците на пазарот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)