мене (зам.) - стои (гл.)

„И кога го гледам тој невозможен град, мислам дека пред мене стои фатаморгана, сон, измама на очите!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И што да напишам? Во машината до мене стоеше ставен лист хартија, потсетник на мојата неостварена повест, на кој сега отчукав неколку реда, повторување на зборовите што ги рече денес Вангел: „Сега, Симон, нема што, утре заминуваме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
АНТИЦА: Тој е стар и кус му е животот, а јас сум млада, пред мене стои век за живеење.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не претпоставува, кутриот, дека прекинува интересен дијалог?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми порачува дека поради мене стои на преслапот!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Меѓутоа, во мене стои еден ветровит ден на одминување, односно го гледам задниот дел од дворот на Економското училиште во кој сѐ уште е присутна силната светлина на денот, само што сонцето е од другата страна на зградата, сигурно педа две врз врвот на Водно, и од долната страна на кај бараката доаѓаат моите две сестри Лена и Јана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Ни-ри-ви-на, и се обесвестив. Кога ги отворив очите над мене стоеше мојата свршеница.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ги положува на масата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Пред мене стоеја три дами со натапирани бели коси, подготвени да заѕвонат на ѕвончето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Над мене стојат бугарски војници со штиковите на пушки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред мене стојат мажи под месечина, а лицето не им се познава од брадите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)