ме (зам.) - проголта (гл.)

Признавам, по малку се плашев да не загазам на некое место со „жива кал“ што ќе ме проголта додека да трепнам, ама, си реков: морам да бидам храбар и подготвен на сè.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас сум вдовицата која над челадта свои бдее, па ни коп ме плаши ни болка од кобта, ни пустински ѕвер...та и тој ако ме проголта, жива ќе излезам од него, ке го распарчам одвнатре, децата да си ги спасам...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но протестирав. Викнав. Чув и самиот убаво кога викнав : Не смеете да ме казнувате на ваков начин!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но знам дека не побарав да се отвори под мене земјата за да ме проголта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев во средиштето на мракот, а токму од таму, помислив. водат сите коридори на стравот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или во некоја неиспитана длабочина чие што дно постојано тоне но не се отвора за да ме проголта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)