ме (зам.) - остава (гл.)

Не ме оставаат сам да се преоблечам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И тамам јас да влезам во таа просторија кога гледам дека тие веќе влегле, зеле што зеле и сега божем потплашени од мене бегаат, се кикотат затоа што ме оставаат со чувството ниту дека знам дали нешто зеле ниту пак што зеле а по сѐ судејќи дрпнале нешто.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ти имаш ли намуз или не! - Ти не ме оставаш да се омажам, - рече таа низ плачот, горко. - Ја, за овој ќелеш!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Би се собул и јас, но таа не ме остава.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Напати намислувам да им се придружам јас, но Коле не ме остава.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не ме оставаш друга работа да фатам. Цел ден само леб сечам!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
8. Таа вечер не можев да заспијам: се молев со молитва толку усрдна и чиста, го молев Бога да ме врати од кривиот пат, да ме земе со себе, да не ме остава во рацете на обични разбојници друмски.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ФЕЗЛИЕВ: (Мирно.) Јас те предупредив да не ме оставаш разоружан.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Проклетници, не ме оставаат на спокојство.“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој зборуваше тешко, мачно, а јас плачев над него и го молев да не умира, да не ме остава сам.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Одох ја у материну, вели Витомир и ја стега црвената пара со дланката. - Кај одиш, Витомире, викам, со кого ме оставаш Витомире, викам и му го бришам лицето од земјата. 209
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама господ не ме остава да колам на спиење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми помага само со сенката. Оти сенката иди со мене, по мене. Не ме остава да бидам сосема сам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе одев и кај што змиите гризат железо, нема мака за мајка, мачки да ја јадат, нема мака за живот, си мислам, ама пуста јас, вака само ќе ве гледам како ми бегате од раце, сѐ посама ме оставате, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не ме остава, не ме пушта: родниот крај ме уми, мислам, а јас си го споменувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не можев да се здржам да не залипам во тој свој прв ден на понижената машкост и ги слизгав прстите на десната рака по нерамниот ѕид барајќи нешто тешко и силно за одмазда но тој веќе одеше назадечки кон вратата и пушташе да му се издолжуваат забите во отворената уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ми се закануваше. Можеби се лутеше на себе што ме остава навреден и понижен, можеби ја сожалуваше недозреаната младост во мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ме оставаш сама да се справам со куќава и сите проблеми во неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Воопшто не им е тешко постојано да ме оставаат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Така ме оставаат со осаменоста и неповратните емоции.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зошто така бездушно ме оставаат, во мојот љубовен занес?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако веќе не ме остава злото, острицата на светлоста и стравот од одмазда на избеганиот лудак, треба ли да и се предадам на судбината без отпор, набожно, или да се фатам со секого во преграб и да се борам, мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
"И цигарите ме оставаат…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ги претресува сите по ред, а мене последен ме остава, за да не се сетам што е работата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Никоја доба е, госпоѓо, но морам да Ви речам дека судбината на Вашите соседи не ме остава рамнодушен, особено книгите за јагулите!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сум се заплеткал со фајдиња кај еден пајак крвопиец...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Е, ова е: сакам да се посветам, ама ѓаволот не ме остава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Имам и илјада други прашања, ама нешто постојано ме брани, не ме остава да преоѓам натаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме облекуваат во телогрејки, валенки, нараквици и ме оставаат во една соба, затворена ко јајце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никаде не ме оставаат сама.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме фатил некој срам и не ме остава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, си велам, што ми работи сега свеста, кај ме остава?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И не ме оставаат, нема затишје.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената не ме остава: — Никој не знае зошто е в затвор, вели, и господ не знае.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас си гледам во чинијата своја, а тие не ме оставаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, сега не ме остава детево.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, таа пак не ме остава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми се јавуваат на некои преслапи, пресеки, ме оставаат под некои слапови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ни оставија место за сакање, му велам, но Горачинов веќе ми ја затвори устата, не ме остава така да зборувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ме остава да си ги валкам рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можат сѐ да ми направат, ама ме оставаат жива, што се вели, иако не им треба мојот живот...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ниеден одговор не ме оставаат да го завршам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но за жал чувството на немир секогаш се враќа и никогаш комплетно не ме остава на мира.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)