ме (зам.) - излага (гл.)

— „Ах, старата вапирка таа! Ме излага!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Морето со просторот ме излага морето на душата е трага морето збор е.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Денеска ме излага ѓаволот, та ошче еднаш — толку жив ќе биде!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Мори ми кој ми е, браче Јоване. Ме излага тој натемаго, та ете се стори резил во векот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)