ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Совршенство И како повторно да ќе ме гали твојата болка, ме стиска одвнатре ме боли.

7.7 Ме галат правливите пипала на ноќта Додека пред прагот клечат гости Дојдени од различни времиња.

Твојот лик е последна станица за моите мисли.

- „Што е со тие изгубени души кои на раскрсницата на животот засекогаш ќе го изгубат патот за да ја пронајдат смислата на своето постоење?“

Леден здив да ми ја разбранува крвта додека ме заспиваат песни љубовни, додека ме галат очи љубени, додека ме будат усни јагоди црвени, сила да ми дадат чисти бели вистини, не се плашам од висини ја отварам душата и летам на крилата на пеперутката.

Тажни се ноќите, ме галат копнежи, кому да кажам за овој немир.

Побрзав да стигнам до креветот во малата соба каде што месечината под прозорецот ме галеше и успиваше, секогаш спокојно правејќи да се чувствувам помалку осамена.

Лесниот црн фустан беше соодветно краток и нежно ме галеше на голата кожа.

Џагореа, шептеа, загрижено ме галеа по челото, ме прскаа со вода, го враќаа мојот разум во мене, ја будеа мислата во мојата глава, ме осознаваа.

Потоа го чув и срцето како ми чука, како бие, небаре гугучка која со глас галежен ми се умилкува, ме милува, ме гали.

Ме галеше по косата и велеше дека го разбира тоа што ми се случило.

И јас почнав да измислувам: дека Луција дошла на мој повик; дека јас сум знаел дека ѝ е забрането да се гледа со мене, но сепак сум ја повикал; дека таа не се противела, дека со мене пиела вино и пушела цигари; дека самата ја соблекла кошулата, дека на месечината блеснале нејзините гради, како кај кучка (токму така реков, за да го излудам Фисот, кој, очигледно добро ги познаваше нејзините гради), дека јас сум ја одбил, а дека таа ми се заканувала дека ќе ме убијат од Партијата, затоа што ја одбивам; дека потем таа го слекла здолништето (ќелата на Фисот црвенееше сѐ повеќе и повеќе; жилата на вратот му се наду и мислев дека ќе пукне, дека кап срчева ќе го удри), дека потем јас сум ѝ ги слекол гаќичките, дека сум ѝ ги раширил нозете, дека таа ме молела да влезам во неа, и дека конечно, сум ја завршил работата, само заради сочувување на здравиот народен дух, и дека сум ја исчукал машки, по што таа долго ме бакнувала и ме галела на кејот.

Воздухот трепереше на сонцето, пред нашите очи; сѐ беше сосема нестварно, па и неговата рака што ме галеше изгледаше нетелесно, сосема прозрачно.

Порано секоја вечер, без исклучок, ми раскажуваше различни приказни, нејзини, измислени, а сега сè поретко, оти наместо нив имаме други интересни теми за разговор.

- Моето мало девојче, милото мое мало-големо девојче, - почнува таа да ме гали по косата, по грбот, по рацете, да ме бакнува по лицето, по очите, насекаде. – Мајка тебе не те сака, мајка те... ... – Обожава! – велиме двете во исто време и почнуваме гласно да се смееме.

Ова заспивање не е вистинско, како што мајките ги заспиваат малите бебиња, туку е наш заеднички ритуал секоја вечер, кој изгледа вака: јас ќе легнам, мајка ми малку подоцна ќе влезе во собата, ќе седне на мојот кревет, а понекогаш, кога има повеќе време или кога е порасположена, и ќе прилегне, па ќе си разговараме нешто и таа ќе ме гали по грпчето, по косата и по рацете, а многу често и ќе ми раскажува приказна.

Сакаше да ме гали и бакнува, но не му дозволив.

Ме гали, ме голта со сиот глад што го чуваше, ме пие со сета жед, но сѐ така фиктивно. Мечтателно, ко во сон... Срамежливо, избезумено, толку нежно сетилно растреперено.

Црни растурени, свилени коси ме галат по колковите...

Понекогаш ми се присторува дека таа дури и посакува јас секогаш да сум малечок, па да има можност секогаш за мене да се грижи и да ме гали...